بریده‌هایی از کتاب هم اکنون خود‍ آینده تان باشید

سه مرحله برای درک یک رویداد و عملکرد وجود دارد: -چیستی رویداد -چگونگی رویداد -چرایی رویداد

دوران سخت، مردان سرسخت می‌سازد. مردان سرسخت، دوران خوب می‌سازند. دوران خوب مردان ضعیف می‌سازد و مردان ضعیف، دوران سخت می‌سازند. بعد از اینکه همه‌چیز خوب پیش رفت، توجه و تمرکز انسان کمتر می‌شود و کمتر بر اهدافش متعهد می‌شود و دچار چرخه‌های انگیزشی کوتاه‌مدت می‌شود. قانون کاشت می‌گوید هرچه بکاری همان را درو می‌کنی.

اهداف اجتنابی و اهداف گرایشی هر دو هدف حساب می‌شوند. برای مثال، رفتن به سر کار برای از دست‌ندادن خانه‌مان هدفی اجتنابی است و رفتن به سر کار برای پیشرفت و ارتقای شغلی هدفی گرایشی است.

«چنان زندگی کن که گویی بار دومی است که به دنیا آمده‌ای و همان خطاهایی را مرتکب می‌شوی که در زندگی نخست مرتکب شده بودی.»

در هر رشته‌ای که انتخاب کنید، موفقیت مستلزم قاطعیت، تمرکز، توجه و تعهد بلندمدت به خودِ آینده‌تان است.

«وقتی می‌دانی و انجام نمی‌دهی، پس واقعاً نمی‌دانی

اهداف اجتنابی و اهداف گرایشی هر دو هدف حساب می‌شوند. برای مثال، رفتن به سر کار برای از دست‌ندادن خانه‌مان هدفی اجتنابی است و رفتن به سر کار برای پیشرفت و ارتقای شغلی هدفی گرایشی است.

اگر نویسنده هستید، به جای اینکه تمرکزتان روی تمام کردن کتابتان باشد، هدفتان را آسان‌تر کنید؛ مثلاً، هدفتان این باشد: تمام کردن یک فصل، تمام کردن یک تصویر، تمام کردن یک صفحه، تمام کردن یک پاراگراف.

زمانی‌که خودِ آینده‌تان را شخصی متفاوت ببینید، دیگر گرفتار شیوهٔ نگرش فعلی‌تان نمی‌شوید. به خودِ فعلی‌تان عشق می‌ورزید و دیدگاه‌ها، نگرش‌ها و شرایط موقت کنونی‌تان را باارزش می‌دانید و از آن‌ها لذت می‌برید. شما تغییر می‌کنید و تکامل می‌یابید. این موضوع بسیار هیجان‌انگیز است. این تغییر باعث می‌شود خود فعلی‌تان را دوست داشته باشید. آن وقت کمتر به خودتان سخت می‌گیرید.

اهداف اجتنابی و اهداف گرایشی هر دو هدف حساب می‌شوند. برای مثال، رفتن به سر کار برای از دست‌ندادن خانه‌مان هدفی اجتنابی است و رفتن به سر کار برای پیشرفت و ارتقای شغلی هدفی گرایشی است. هدف شما، خواه مثبت و خواه منفی، اجتنابی یا گرایشی، هرچه باشد محرکِ افکار، عملکرد و توانایی شماست.

می‌توانید هر تجربه‌ای را به دستاوردی تبدیل کنید، این تجربیات شما را به جلو پیش می‌برد و فراتر از حد تصورتان شما را به تکامل می‌رساند.

شاید پذیرش این موضوع برایمان دشوار باشد، اما نتیجه و عملکرد ما غالباً براساس سطح توقعات اطرافیانمان است. روان‌شناسان این فرآیند را اثر پیگمالیون می‌نامند. اگر اطرافیانتان کسانی هستند که سطح توقعشان از شما پایین است، شما برای رسیدن به استانداردهای آن‌ها پایین می‌روید و اگر اطرافیانِ شما را کسانی تشکیل می‌دهند که انتظارات بالایی از شما دارند، آن وقت شما خودتان را تا رسیدن به سطح انتظارات آن‌ها بالا می‌برید.

پس از اینکه خودِ آینده‌تان را در جایی فراتر از شرایط فعلی تجسم کردید، محیط خود را طوری شکل دهید که شما را به سمت آن مسیر بکشاند. مغز شما غریزی شروع به انجام این کار می‌کند.

اگر برای رسیدن به پاداش و جایزه‌های کوتاه‌مدت تلاش کنید، در بلندمدت متضرر می‌شوید. اگر خودتان را مشغول پاداش‌جویی کوتاه‌مدت می‌کنید، در بلندمدت با پیامدهای منفی مواجه می‌شوید در نتیجه به بهای خودِ آینده‌تان تمام می‌شود.

رالف والدو امرسون می‌گوید: «انسان‌های سطحی‌نگر به شانس معتقدند درحالی‌که انسان‌های قدرتمند به علت و معلول باور دارند.»

«سرمایه‌گذاری روی ضرر» شکل افراطی تمرین خودخواسته است.

عادت‌ها همان خودِفعلی شما هستند و تمرین خودخواسته همان تلاش متمرکز برای رسیدن به خودِ آیندهٔ موردنظرتان است.

«آدمیان نه آنچه را که آرزومندند، بلکه آنچه را که سزاوارند، جذب می‌کنند.»

با خواسته‌هایتان خداوند را خسته کنید تا به زندگی‌تان برکت بدهد.