بریده‌هایی از کتاب خانه ای در انتهای هوپ استریت

تجربهٔ زندگی بهم می‌گه چیزی که ما می‌خوایم همیشه اون چیزی نیست که خوشحالمون می‌کنه، ولی باز هم می‌ریم سراغش.

یکی از مزایای بازیگر بودن این است که می‌تواند پشت نقاب‌ها قایم شود. می‌تواند بخش‌هایی از خودش را که نمی‌خواهد کسی دیگر راجع‌به آن چیزی بداند پنهان کند.

امید زنان زیادی تقریباً به فنا رفته است؛

باید بگم آدم هر سال از خودش جلو می‌زنه.»

دوستت دارم. می‌دانم که هرگز این را نگفتم، ولی الان می‌گویم. امیدوارم همیشه یادت بماند.

کنار میز، روی کوهی از کتاب، تکه‌کاغذ سفیدی قرار دارد. وقتی آلبا آن را برمی‌دارد و می‌خواند، یاد آلیس در سرزمین عجایب می‌افتد: یک نفر هوایت را دارد.

چیزی که ما می‌خوایم همیشه اون چیزی نیست که خوشحالمون می‌کنه، ولی باز هم می‌ریم سراغش

کنار میز، روی کوهی از کتاب، تکه‌کاغذ سفیدی قرار دارد. وقتی آلبا آن را برمی‌دارد و می‌خواند، یاد آلیس در سرزمین عجایب می‌افتد: یک نفر هوایت را دارد.

شجاعت تسلط بر ترس است ــ نه فقدان ترس. مارک تواین

هیچ راه برگشتی توی زندگی وجود نداره. هیچ راه برگشتی. هیچ فرصت دومی وجود نداره. وقتی روزهات رو تلف می‌کنی، اون‌ها واسه همیشه به باد می‌رن. پس با چیزهایی که واقعاً می‌خوای روراست باش و انجامشون بده، اهمیتی هم نداره چقدر ممکنه نگران باشی.

آدم نمی‌تونه به‌راحتی کسی رو انتخاب کنه که عاشقش بشه. و وقتی این کار رو می‌کنه، به این راحتی‌ها هم نمی‌تونه از دستش خلاص بشه.

گاهی یک مادر باید بداند چه موقع پا پیش بگذارد و چه موقع بگذارد کودکانش درس‌هایشان را بیاموزند.

هیچ راه برگشتی توی زندگی وجود نداره. هیچ راه برگشتی. هیچ فرصت دومی وجود نداره. وقتی روزهات رو تلف می‌کنی، اون‌ها واسه همیشه به باد می‌رن. پس با چیزهایی که واقعاً می‌خوای روراست باش و انجامشون بده، اهمیتی هم نداره چقدر ممکنه نگران باشی.»

زن جوان دوباره تکان می‌خورد و درست پس از آن آلبا متوجه می‌شود که او تنها کسی است که می‌تواند زن جوان را ببیند.

تازه سه روز است که آلبا اتاق‌خوابش را ترک کرده است. پیژامه‌ای پا کرده و پتوی امنی از کتاب‌ها را رویش کشیده و خودش را در هزارتوی تاریک تاریخِ دورهٔ ویکتوریا غرق کرده است. آهنگی که شب اول شنیده بود هنوز در خانه به گوش می‌رسد و

به عنوان یک هنرپیشهٔ جوان و بلندپرواز همواره برای هنرپیشگان مسن، که همچنان خودشان را بلندپرواز نشان می‌دادند، متأسف بود؛ هنرپیشگانی که مثل هویج یا مثل یک شخصیت زن پانتومیم لباس می‌پوشیدند تا فقط روی صحنه بمانند.

«اگه بخوای منتظر بمونی تا آمادگیش رو به دست بیاری، دیگه مُردی. و من همچین چیزی رو توصیه نمی‌کنم که سیاست زندگیت باشه.»

می‌دونی، تجربهٔ زندگی بهم می‌گه چیزی که ما می‌خوایم همیشه اون چیزی نیست که خوشحالمون می‌کنه، ولی باز هم می‌ریم سراغش.

«و زمان یه‌جور نیست. جلووعقب نمی‌ره. عمودیه. جاودانگی در درونِ آدمه. بنابراین آدم می‌تونه ده‌هزار سال یه جا باشه ولی انگار یک ساعت گذشته. متوجهی که؟»

او به‌خوبی می‌داند موسیقی چطور می‌تواند یک روحیه، یک لحظه و یک زندگی را دگرگون کند.

یکی از مزایای بازیگر بودن این است که می‌تواند پشت نقاب‌ها قایم شود. می‌تواند بخش‌هایی از خودش را که نمی‌خواهد کسی دیگر راجع‌به آن چیزی بداند پنهان کند.

کتاب هنوز مایهٔ دل‌خوشی‌اش است، و حالا التیام‌بخش دردهای مختلفی است؛ پوشش ادبی امنی که آلبا می‌تواند دور انگشتانش ببندد و تا فراموش کردن تمام چیزهایی که می‌خواهد فراموش کند آن را نزد خود نگه دارد.

مادرش تنها کسی است که گریر نمی‌تواند برایش نقش بازی کند، تنها کسی که با لبخند و خنده و تظاهر به اینکه همه‌چیز محشر است درحالی‌که نیست فریب نمی‌خورد.

یک مرد همیشه می‌تواند تغییر کند، البته وقتی به اندازهٔ کافی انگیزه داشته باشد.

عشق احساس معمولی و فرعی‌ای است که مردم را به احمق‌های ابلهی تبدیل می‌کند که وقتی اوضاع خوب پیش نمی‌رود، به اصطلاحات مشابه دلبستگی، عطیه، پیکرنگاری احمقانه و اشک‌های مشابه روی می‌آورند.

«همهٔ ما باید انتخاب‌هایی کنیم. چون نمی‌تونیم دوتا زندگی داشته باشیم و فقط یه زندگی داریم. ولی بیشتر اون انتخاب‌ها می‌تونن هر روزمون رو از این‌رو به اون‌رو کنن، نه‌فقط یه‌بار. بنابراین اگه از چیزی پشیمون بشی، اگه بخوای ذهنت رو عوض کنی، معمولاً می‌تونی.»

کارهای جسورانه می‌تونه روش خوبی واسه روندن شیاطین باشه.

او تمام زندگی‌اش را صرف یافتن عشق و تأیید دیگران کرده بود تنها به این دلیل که بفهمد بیشتر آدم‌ها دروغ‌گو و حقه‌بازند.

وقتی یک‌بار مردی قلبت را جریحه‌دار کند، دیگر خلاصی‌ای در کار نیست.

می‌تواند به خودش بگوید از سنگ ساخته شده، اینکه فرابشری است، اینکه هیچ‌چیز او را آزار نمی‌دهد، اما می‌داند عشق می‌تواند