بریده‌هایی از کتاب معمای آگاتا کریستی

برای آخرین بار بازخوانی‌اش می‌کردم که این فکر در سرم آمد که انگار همهٔ ما راویان غیرقابل‌اعتماد قصهٔ زندگی خودمان هستیم. که داستان‌هایی سرهم می‌کنیم و حقایقی را پنهان نگه می‌داریم و خودمان را بزرگ‌تر از آنچه هستیم، جلوه می‌دهیم.

نگاهشان می‌کنم و در دلم آرزو می‌کنم ای کاش نیازی نبود یک معمای پیچیده بسازم تا این‌گونه معمای زندگی خودم را حل کنم. ولی به خودم قول می‌دهم و به آن‌ها، که یک پایان درخشان و بی‌نقص خواهم آفرید. حالا که یک من بی‌نظیر از خودم آفریده‌ام.