بریده‌هایی از کتاب زنان تروا

آن زمان که مردمان دیوانۀ عشق می‌شوند جنون خود را باز نمی‌شناسند و نام «آفرودیت» بر آن می‌گذارند.

او مرده، همین و بس. خوشبخت‌تر از من که زنده‌ام.

دروغی بزرگ‌تر از خوشبختی نمی‌توان یافت. آدمی به ظاهر آن خیره می‌شود بی‌آن‌که بتواند جانور مهیبی را که در آن پنهان است ببیند.

آن که جانی آزاد دارد، به‌آسانی شوربختی را نمی‌پذیرد.

فاتحان آنان که به جنگی کثیف برمی‌خیزند، مرگ آنان حیوانی‌تر از زندگی‌شان خواهد بود.

: دروغی بزرگ‌تر از خوشبختی نمی‌توان یافت. آدمی به ظاهر آن خیره می‌شود

ما همه، من و تو، همه تنهاییم.

من، صاحب قلبی هستم. اما به‌هرحال جنگ است!

خدایان! خدایان چه تحملی دارند!

«تروا» تسخیر نشد، مردان «تروا» شکست نیافتند، الاهه‌ای آنان را تسلیم کرد، الاهه‌ای مکار و کینه‌توز، همچون یک زن.