بریده‌هایی از کتاب اینجا زمان ایستاده است...

«خبرت هست که بی روی تو آرامم نیست طاقت بار فراق این همه ایامم نیست» "سعدی

هر آمدنی، رفتنی را به دنبال دارد. هیچ‌کس تا ابد ماندنی نیست. درنهایت خودت هستی و هزاران خود درونی‌ات. چه بخواهی چه نخواهی، باید خودت را برای روزهای تنها ماندنت بلد باشی!

«از من مطلب صبر جدایی که ندارم سنگیست فراق و دل محنت‌زده جامی» "سعدی

-من نمی‌دونم شما مردا چرا فکر می‌کنید همین که ازدواج کردید و چند سال گذشت دیگه لازم نیست دلبری کنید. به خدا که ما زنا همون دختری هستیم که روز اول دیدید. ظاهرمون بزرگ می‌شه اما همیشه یه دختر سربه‌هوای عاشق تو وجودمون هست که دلش محبت می‌خواد. زندگی مشترک مثل یه نهاله که باید بهش رسیدگی بشه امیر. تا رشد کنه، بشه اون درختی که ثمر می‌ده. تو یه بار این نهالی که تازه جون گرفته بود و داشت رشد می‌کرد خراب کردی... سرپا کردن دوباره‌ش زحمت داره، به این راحتیا نیست.

-مامک می‌گفت حرف باد هواس، می‌آد و می‌ره، اما یه شب یه حرفایی شنیدم که اومدن و نرفتن! موندن، شدن فکر و خیال، شدن اما و اگر، این‌قدر موندن و ریشه دوندن که شدن سد، شدن فاصله... فاصله بین من و تو!

«مده ای رفیق پندم که به کار در نبندم تو میان ما ندانی که چه می‌رود نهانی» "سعدی"

«دل‌آزرده را سخت باشد سخن» "سعدی

«گفتیم که عقل از همه کاری به در آید بیچاره فرو ماند، چو عشقش به سر افتاد» "سعدی"