بریده‌هایی از کتاب عادت های اتمی

«از یک جنبه کسی موفق می‌شود که بتواند بر کسالت هر روز تمرین‌کردن و بارهاوبارها وزنه‌ای را زدن، فائق شود».

در درازمدت، ما محصول محیطی هستیم که در آن زندگی می‌کنیم. رک‌وپوست‌کنده بگویم: هرگز ندیده‌ام کسی در محیط منفی به عادت‌های مثبت پایبند باشد.

۱- تصمیم بگیرید که چه‌جور آدمی می‌خواهید باشید. ۲- با بُردهای کوچک، آن را به خودتان اثبات کنید.

قوی‌ترین پیامدها با تأخیر از راه می‌رسد.

فقط آموزشِ مناسب نیست که افرادی را در رشته‌ای ممتاز می‌کند؛ بلکه تناسب افراد با کار مربوطه هم شرط است

در پس تمام رفتارهای آدمی این حلقهٔ بازخورد قرار دارد: کوشش، خطا، یادگیری، کوشش‌کردن به‌نحوی متفاوت. با تمرین بیشتر، حرکت‌های بی‌فایده محو و کنش‌های مفید تقویت می‌شوند. این روند شکل‌گیری عادت است.

۱- تصمیم بگیرید که چه‌جور آدمی می‌خواهید باشید. ۲- با بُردهای کوچک، آن را به خودتان اثبات کنید.

برای آنکه به بهترین نسخه از خودتان تبدیل شوید، باید دائماً باورهای‌تان را تصحیح کنید و هویت‌تان را ارتقا و بسط دهید.

کارل یونگ: «تا زمانی که ناخودآگاه‌تان را هشیار نسازید، ضمیر ناخودآگاه زندگی‌تان را راهبری می‌کند و شما آن را تقدیر خود می‌خوانید».

اگر هیچ‌چیز تغییر نکند، نباید منتظر هیچ تغییری باشید.

تغییر رفتار حقیقی، تغییری در هویت است. شاید در ابتدا انگیزه‌ای باعث شود که عادتی را شروع کنید؛ ولی در ادامه تنها عاملی که باعث می‌شود به عادتی پایبند بمانید، این است که جزئی از هویت‌تان شود

در مسیر من از کمای تلقین‌شده تا ورزشکار منتخب آمریکاشدن، صرفاً یک‌لحظهٔ تعیین‌کننده وجود نداشت؛ برعکس، در این مسیر لحظه‌های تعیین‌کننده فراوان بود. پیشرفت من یک تکامل تدریجی بود؛ نواری بلند از پیروزی‌های کوچک و پیشرفت‌های ریز

کیفیت زندگی‌مان، در درازمدت، به کیفیت عادت‌های‌مان بستگی دارد

با عادت‌های همیشگی به نتایج همیشگی می‌رسیم؛ اما با عادت‌های بهتر هر نتیجه‌ای ممکن است.

پیشرفت‌کردن در چنین روزهایی که انجام عادتی، آزاردهنده، عذاب‌آور یا فرساینده می‌شود، آدمِ حرفه‌ای را از شخصِ آماتور متمایز می‌کند.

افرادی که در پاداش‌های دور و معوّق بهتر عمل می‌کنند، در آزمون اس.ای.تی نمرات بالاتری می‌گیرند، کمتر به مواد مخدر آلوده می‌شوند و کمتر به پرخوری دچار می‌شوند،

روند ایجاد عادت را می‌شود به چهار قدم تقسیم کرد: محرک، اشتیاق، پاسخ و پاداش

منظور از عادت اتمی، تغییری کوچک، دستاوردی جزئی و پیشرفت یک‌درصدی است. عادت‌های اتمی صرفاً عادت‌های قدیمی نیست؛ هرچند که این عادت‌ها کوچک هستند. آن‌ها عادت‌های کوچک و جزئی از یک سیستم بزرگ‌تر هستند. درست همان گونه که ساختمان مولکول از اتم‌ها تشکیل می‌شود، ساختمان نتایج بزرگ از عادت‌های اتمی تشکیل می‌شود. عادت‌ها اتم‌های سازندهٔ زندگی ما هستند. هر اتم، واحدی بنیادی است که در بهبود و اصلاح کلی ما نقش دارد

من از چهارسالگی بیسبال بازی کرده بودم و برای کسی که این همه سال بازی و تلاش کرده، کنار گذاشته‌شدن از تیم سخت بود

روزی یک درصد پیشرفت