بریده‌هایی از کتاب گربه همسایه

و فنجان ها را که هر صبح تو را لمس می‌کنند و آینه‌ها را که روز و شب با عشق و شور به تو خیره می‌شوند و پیراهن‌ها را که با اشتیاقی غریب تو را در آغوش می‌گیرند و دستگیره‌ها را که پی در پی انگشتان تو را می‌بوسند می‌بویند و کوچه‌ها را که به شوق دیدار تو صبح تا شام هزاران غریبه را مرور می‌کنند ــ حتی اگر این شعر عاشقانه نباشد ـ به رسم عشاق کم‌یاب جهان دوست می‌دارم. همین.

«فقط احمق‌ها شگفت‌زده می‌شوند.»

مادرم هر صبح با صدای خداوند بیدار می‌شود و با جشنواره‌ای از دعا صبحانه می‌خورد بعد با زنبیلی از کلمات مقدس بازار می‌رود و آن‌ها را با سخاوت محض روی شهر می‌پاشد.

پدرم روزگار ندارد، که. پدرم تنها کمی زخم معده دارد و خیلی میگرن و دو و نیم برابر حد استاندارد غم

گربهٔ همسایه به چند دلیل ساده معتقد است آدم‌ها دو دسته‌اند: یا مدام در تلویزیون و روزنامه و اینترنت پرسه می‌زنند یا بزرگ‌اند.

بی‌درنگ اقرار می‌کنم به عدد دور قطره‌های باران و ارقام سرگیجه‌آور برگ‌های جنگل‌های آمازون و کثرت تکان‌دهندهٔ ستارگان راه شیری دوستت دارم.

همهٔ شهرهای جهان در سه چیز به هم شبیه‌اند: آسمان و گورستان و اشک.