بریده‌هایی از کتاب معجزه گر خاموش

شما راجع به آیندهٔ خود تصمیم نمی‌گیرید، بلکه راجع به عادت‌هایتان تصمیم می‌گیرید. این عادت‌هایتان هستند که آینده شما را می سازند. پس اگر الان موفق نیستید، عادت‌هایتان را تغییر دهید... اگر چیزی را باور نمی‌کنید... دلیل بر نبودنش نیست که... دلیلش محدودبودن فکر شماست

اگر انتظار بهترین‌ها را داشته باشید، بدون استثنا بهترین‌ها برایتان اتفاق خواهد افتاد.

تنهایی، طبیعتِ شماست. تنها متولد شده‌اید و تنها می‌میرید. و بدون این‌که متوجه شوید، بی‌هیچ هوشیاری ای، تنها زندگی می‌کنید. شما فرق بین تنهایی و تنهابودن را نمی‌دانید، خودتان برای خودتان کافی هستید.

فقط یک چیز می‌تواند رؤیا را به ناممکن تبدیل کند: ترس از شکست.

عجیب است انسان‌هایی که کمال را به خاطر سفر حقیر می‌شمارند، به کُندی نیز به جایی نمی‌رسند؛

تو آن چیزی را جذب می‌کنی که هستی!

هنگامی که آرامش ذهن را به عنوان یگانه هدف خود برمی گزینیم، فقط افکار ماست که باید تغییر یابد تا آرامش را تجربه کنیم.

فقط یک چیز می‌تواند رؤیا را به ناممکن تبدیل کند: ترس از شکست.

فکرت را به لحظاتی متمرکز کن که به خواسته‌هایت رسیده‌ای و این قدرت به تو یاری می‌دهد تا به خواسته‌ات برسی.

در تربیت مجدد ذهن باید به یاد آوریم حتی برای یک لحظه خاموش‌شدن را ارج بگذاریم و آرامشی را که در آن خاموشی حضور دارد، احساس کنیم. فقط خاموش باش! به هیچ قانونی نیازی نیست. فقط بگذار درس امروز، تو را ورای تفکر دنیا ببرد و نگرشت را از دیدگان جسم رها کن، فقط خاموش باش و گوش بسپار...

شما نمی‌توانید تاریکی را با تاریکی پیدا کنید، ولی می‌توانید چراغی را روشن کنید. خودت را به خاطر همه چیز ببخش و سپس دیگران را، شرم می‌تواند احساس ما از خودمان را ویران کند.

هدف از زندگی، یافتنِ آن کمال و متجلّی‌کردن آن است. ‫پس بدیهی است جهان دیگر را براساس آن‌چه در این جهان می‌آموزیم، انتخاب می‌کنیم

هر آن‌چه به ذهن راه یابد می‌تواند شکل مادی آن تجلّی یابد، چرا که اگر غیر این بود به ذهن شما راه نمی‌یافت

ما وجود نداریم که جهان را تحت‌تأثیر خودمان قرار دهیم، ما وجود داریم که زندگیمان را به شیوه‌ای بگذرانیم که ما را شادمان سازد.

‫اگر در حال رسیدن به رؤیایتان بمیرید، خیلی بهتر از این است که اصلا ندانید رؤیای دارید و می‌توانید به آن برسید.

آیا تاکنون اندیشیده‌اید که تمام افکاری که در طول زندگی در ذهنتان پرورانده‌اید و دانش و تجربیاتی که تمام عمر در ذهن خود اندوخته‌اید، پس از مرگ به کجا منتقل می‌شوند و به چه کار شما خواهند آمد!؟

یکنواختی؛ ترس و خشم دلیل کوتاهی عمر ماست. با بیرون‌انداختن این پندارها از ذهن، عمر طولانی و مسرت‌بخشی برای خود رقم خواهیم زد.

جهان آن‌چه را می‌خواهی به تو نمی‌دهد؛ بلکه آن‌چه را که برای رشد درونی‌ات نیاز داری به تو می‌دهد. تو مانند آهن ربا عمل می‌کنی. افراد و تجربیاتی را به سوی خود جذب می‌کنی که با طرز فکرت، با آرزوهایی که برای خود داری و با آن‌چه فکر می‌کنی ارزش داشتن آن را داری هماهنگ باشد.

‫ما وجود نداریم که جهان را تحت‌تأثیر خودمان قرار دهیم، ما وجود داریم که زندگیمان را به شیوه‌ای بگذرانیم که ما را شادمان سازد.

که انسان هرگز چیزی را خلق نمی‌کند؛ وظیفه ما خلق‌کردن نیست، بلکه جذب‌کردن، آمیختن و گستردن چیزی است که پیشتر وجود داشته است.

وقتی آرزوی چیزی را داری سرتاسر کیهان همدست می‌شود تا بتوانی به این آرزو تحقق ببخشی.

بخشیدن برای دیگران نیست، بلکه برای آزادی خود ماست. بخشش تالاری است بین گذشته و آینده. چیزی که ما را نکُشد، ما را نیرومندتر می‌کند. طلایی که به دنبال آن می‌گردید در دل تاریکی پنهان شده است.

راه رهایی از جراحات قلبی از میان بخشایش و گذشت می‌گذرد. گذشت قوی‌ترین کاری است که می‌توانید برای وجود فیزیکی و روحی خود انجام دهید. گذشت به این معنی است که شما سرشار از عشق و محبت می‌شوید و پرتو آن را به بیرون از خود می‌تابانید و از کینه توزی و نفرتی که زاییده رفتارهایی است که سبب جریحه دارشدن قلب شما می‌شود اجتناب کنید.

هر زمان که به جای ترس و اضطراب، احساس شادی و آسودگی می‌کنیم؛ رها هستیم.

تاریک‌ترین ساعت؛ پیش از طلوع خورشید فرا می‌رسد. مواظب باشید در تاریک‌ترین ساعتِ شب، امیدِ خود را برای دیدن طلوع خورشید از دست ندهید، چون در آن هنگام بیشتر از هر زمانی دیگر به روشنایی و گنج‌تان نزدیکتر هستید

‫اگر قرار باشد در روز و نگاه اول شما بدانید برای رسیدن به هدفتان چه کاری باید انجام دهید؛ پس هدفتان را به اندازه کافی بزرگ انتخاب نکرده‌اید، بلکه فقط شهامتِ رسیدن به چیزی را داشتید که مطمئن به دست‌یافتن آن بوده‌اید.

تمام جسم شما چیزی نیست مگر اندیشه شما از خودتان؛ به همان شکلی که قادر به دیدنشان هستید. ‫زنجیرهٔ اندیشه‌تان را بشکنید؛ آنگاه زنجیرهٔ جسمتان شکسته خواهد شد.

کسی که در افسانهٔ شخصی دیگران دخالت می‌کند؛ هرگز افسانه شخصی خودش را کشف نخواهد کرد.

عشق هرگز انسان‌ها را از افسانه شخصی‌شان جدا نمی‌کند.

تاریک‌ترین ساعت؛ پیش از طلوع خورشید فرا می‌رسد. مواظب باشید در تاریک‌ترین ساعتِ شب، امیدِ خود را برای دیدن طلوع خورشید از دست ندهید، چون در آن هنگام بیشتر از هر زمانی دیگر به روشنایی و گنج‌تان نزدیکتر هستید