بریده‌هایی از کتاب معجزه گر خاموش

شما راجع به آیندهٔ خود تصمیم نمی‌گیرید، بلکه راجع به عادت‌هایتان تصمیم می‌گیرید. این عادت‌هایتان هستند که آینده شما را می سازند. پس اگر الان موفق نیستید، عادت‌هایتان را تغییر دهید... اگر چیزی را باور نمی‌کنید... دلیل بر نبودنش نیست که... دلیلش محدودبودن فکر شماست

عجیب است انسان‌هایی که کمال را به خاطر سفر حقیر می‌شمارند، به کُندی نیز به جایی نمی‌رسند؛

اگر انتظار بهترین‌ها را داشته باشید، بدون استثنا بهترین‌ها برایتان اتفاق خواهد افتاد.

هنگامی که آرامش ذهن را به عنوان یگانه هدف خود برمی گزینیم، فقط افکار ماست که باید تغییر یابد تا آرامش را تجربه کنیم.

فقط یک چیز می‌تواند رؤیا را به ناممکن تبدیل کند: ترس از شکست.

تنهایی، طبیعتِ شماست. تنها متولد شده‌اید و تنها می‌میرید. و بدون این‌که متوجه شوید، بی‌هیچ هوشیاری ای، تنها زندگی می‌کنید. شما فرق بین تنهایی و تنهابودن را نمی‌دانید، خودتان برای خودتان کافی هستید.

تو آن چیزی را جذب می‌کنی که هستی!

در تربیت مجدد ذهن باید به یاد آوریم حتی برای یک لحظه خاموش‌شدن را ارج بگذاریم و آرامشی را که در آن خاموشی حضور دارد، احساس کنیم. فقط خاموش باش! به هیچ قانونی نیازی نیست. فقط بگذار درس امروز، تو را ورای تفکر دنیا ببرد و نگرشت را از دیدگان جسم رها کن، فقط خاموش باش و گوش بسپار...

فکرت را به لحظاتی متمرکز کن که به خواسته‌هایت رسیده‌ای و این قدرت به تو یاری می‌دهد تا به خواسته‌ات برسی.

هدف از زندگی، یافتنِ آن کمال و متجلّی‌کردن آن است. ‫پس بدیهی است جهان دیگر را براساس آن‌چه در این جهان می‌آموزیم، انتخاب می‌کنیم

آیا تاکنون اندیشیده‌اید که تمام افکاری که در طول زندگی در ذهنتان پرورانده‌اید و دانش و تجربیاتی که تمام عمر در ذهن خود اندوخته‌اید، پس از مرگ به کجا منتقل می‌شوند و به چه کار شما خواهند آمد!؟

یکنواختی؛ ترس و خشم دلیل کوتاهی عمر ماست. با بیرون‌انداختن این پندارها از ذهن، عمر طولانی و مسرت‌بخشی برای خود رقم خواهیم زد.

هر آن‌چه به ذهن راه یابد می‌تواند شکل مادی آن تجلّی یابد، چرا که اگر غیر این بود به ذهن شما راه نمی‌یافت

ما وجود نداریم که جهان را تحت‌تأثیر خودمان قرار دهیم، ما وجود داریم که زندگیمان را به شیوه‌ای بگذرانیم که ما را شادمان سازد.

هر زمان که به جای ترس و اضطراب، احساس شادی و آسودگی می‌کنیم؛ رها هستیم.

تمام جسم شما چیزی نیست مگر اندیشه شما از خودتان؛ به همان شکلی که قادر به دیدنشان هستید. ‫زنجیرهٔ اندیشه‌تان را بشکنید؛ آنگاه زنجیرهٔ جسمتان شکسته خواهد شد.

‫هر چه بیشتر به شعوری که خالق همهٔ گیتی است اعتماد داشته باشید، اعتماد شما به خودتان هم بیشتر می‌شود. نتیجهٔ اعتماد این است که دستیابی به احساس ژرف آرامش برای شما میسر می‌گردد.

بین نیرویی که اشیاء را از جهانِ امواج به جهانِ ذرات می‌آورد و نیرویی که افکار و تصورات ذهنی شما را شکل می‌دهد، مطلقاً تفاوتی وجود ندارد.

که انسان هرگز چیزی را خلق نمی‌کند؛ وظیفه ما خلق‌کردن نیست، بلکه جذب‌کردن، آمیختن و گستردن چیزی است که پیشتر وجود داشته است.

مشکل مربوط است به تغییر ذهنیت خودتان درباره شایستگی اساسی برای دریافت همه مواهب خداوند اعم از مادی و غیر مادی.

تاریک‌ترین ساعت؛ پیش از طلوع خورشید فرا می‌رسد. مواظب باشید در تاریک‌ترین ساعتِ شب، امیدِ خود را برای دیدن طلوع خورشید از دست ندهید، چون در آن هنگام بیشتر از هر زمانی دیگر به روشنایی و گنج‌تان نزدیکتر هستید

‫ما وجود نداریم که جهان را تحت‌تأثیر خودمان قرار دهیم، ما وجود داریم که زندگیمان را به شیوه‌ای بگذرانیم که ما را شادمان سازد.

آزادی به بیانِ دیگر، نداشتِن چیزی برای از دست‌دادن است. وقتی چیزی برای باختن نداشته باشید، مسلماً آزاد خواهید بود و وقتی وابستگی و غرور را از خود دور کنید، آزادی دارید. شما هدفی دارید، احساس سعادتمندی می‌کنید و انتظار دارید دنیا مکانی معنوی باشد و جایی که به دیگران عشق بورزید

‫اگر قرار باشد در روز و نگاه اول شما بدانید برای رسیدن به هدفتان چه کاری باید انجام دهید؛ پس هدفتان را به اندازه کافی بزرگ انتخاب نکرده‌اید، بلکه فقط شهامتِ رسیدن به چیزی را داشتید که مطمئن به دست‌یافتن آن بوده‌اید.

زمانی که منبع نهفتهٔ انرژی درونمان آزاد شود، دیگر هیچ توجهی به منافع شخصی نمی‌شود و این آزادی است. این انرژی تنها زمانی آزاد می‌شود که به انتظارات و تصورات زیادی که از خود داریم پایان دهیم. چیزی را که احساس می‌کنیم مهم است، نباید مسخره و نادیده گرفته شود. بهای آزادی بسیار سنگین است، آزادی تنها می‌تواند با رهایی از دستیابی به رؤیاهایمان و آمادگی برای از دست‌دادن همه چیز حتی رؤیاها به دست آید.

کسی که در افسانهٔ شخصی دیگران دخالت می‌کند؛ هرگز افسانه شخصی خودش را کشف نخواهد کرد.

عشق هرگز انسان‌ها را از افسانه شخصی‌شان جدا نمی‌کند.

همیشه پیش از تحقق یک رؤیا؛ روح جهان تصمیم می‌گیرد تمام آن چیزهایی که در طی راه یاد گرفتی امتحان کند. این کار را از سر بدجنسی انجام نمی‌دهد. این کار برای این است که بتوانیم در کنار رؤیایمان به درس‌های هم که در طول راه یاد گرفته‌ایم تسلط پیدا کنیم.

تاریک‌ترین ساعت؛ پیش از طلوع خورشید فرا می‌رسد. مواظب باشید در تاریک‌ترین ساعتِ شب، امیدِ خود را برای دیدن طلوع خورشید از دست ندهید، چون در آن هنگام بیشتر از هر زمانی دیگر به روشنایی و گنج‌تان نزدیکتر هستید

خداوند طبیب توست، او روح تو را درمان می‌کند ودر کنار آبهای آرام تو را هدایت می‌کند و هیچ‌گاه اجازه نخواهد داد که مفهوم زندگی‌ات را از یاد ببری، ‫به او اعتماد داشته باش.