بریده‌هایی از کتاب روزی که برف سرخ ببارد

شعر ناب شوپنهاور می‌گفت اعتلای هر هنر زمانی است که به خلوص موسیقی برسد. یعنی بی‌آنکه سخنی بگوید سخنی گفته باشد. به جایی برسد که حس کنیم، درک کنیم، بی‌آنکه او چنان چیزی را گفته باشد. موسیقی چیزی نمی‌گوید که ما غمگین و یا شاد می‌شویم، او فقط حسی را به ما القا می‌کند. من نیز اعتلای هنر را همین می‌دانم، شعر ناب به نظرم شعری است که معنایش دانستنی است و گفتنی نیست، شعری است که حس می‌کنی می‌فهمی، همه‌چیزش به‌نظر می‌رسد روشن است، ولی لغزنده‌تر از آن است که بشود معنا کرد. اما هر شعر خوبی الزاماً در دایرهٔ شعر ناب نیست.