بریده‌هایی از کتاب زنان به پیش: طرحی برای ارتقای منزلت اجتماعی زنان و افزایش مفاهمه بین زن و مرد

انجام دادن، بهتر از کامل بودن است.

]وقتی مردی موفق است، هم زنان و هم مردان او را دوست دارند. وقتی زنی موفق است، افراد هر دو جنس او را کمتر دوست دارند. این واقعیت هم شوکه‌کننده و هم عادی است

شمار زیادی از زنان با تحصیلات ارشد در مقایسه با همتایان مردشان به عقب گام برمی‌دارند و از نیروی کار حذف می‌شوند.

اما سودِ دانشِ دردناک، بسیار بسیار بهتر از زیانِ نادانیِ سرخوشانه است.

آگاه بودن از یک مشکل، نخستین گام برای تصحیح آن است.

ما بر شانه‌های زنانی ایستاده‌ایم که پیش از ما آمدند، زنانی که برای حقوقی که ما اکنون از آنها برخورداریم جنگیدند.

یکی از چیزهایی که به من گفت این بود که میل من به این‌که همه دوستم داشته باشند، من را عقب نگه خواهد داشت. او گفت که وقتی می‌خواهی اوضاع را تغییر بدهی، نمی‌توانی همه را راضی نگه داری. اگر همه را راضی کنی، به‌اندازه کافی پیشرفت نخواهی کرد.

اما علم به این‌که اوضاع می‌توانست بدتر باشد، نباید ما را از کوشش برای بهتر کردن اوضاع باز دارد.

پس هر کسی باید خط سیر یگانه خود را ترسیم کند و تعیین کند که کدام اهداف متناسب زندگی، ارزش‌ها و رویاهای او است.

از خود بپرسید: «اگر نمی‌ترسیدم چه می‌کردم؟ و بعد همان کار را بکنید.»

کاش آنقدر قوی بودم که آنچه را دیگران می‌گویند نادیده بگیرم، اما تجربه به من می‌گوید که اغلب نمی‌توانم. ولی این‌که به خود اجازه دهم احساس ناراحتی کنم یا واقعاً ناراحت باشم و بعد پیش روم و به جلو حرکت کنم، چیزی است که می‌توانم انجام دهم.

هرچیزی که فرصت‌ها را برای زنان و مردان یکنواخت کند، عملی صحیح است.

فهمیدم افزون بر رویارویی با موانع سازمانی، زنان با جنگی در درونشان نیز رو‌به‌رو هستند.

تا سال ۲۰۱۰، متوسط آمریکایی‌ها تنها از سن ۱۸ تا ۴۶ سالگی، یازده شغل داشته‌اند.

تواناییِ با راستی سخن گفتن بدون آسیب زدن به احساسات، در برخی طبیعتاً وجود دارد و برای بقیه مهارتی اکتسابی است.

تعیین اهدافی قابل‌دسترس، امری کلیدی برای شادی است.

آنا و دیگر زنان اکنون خردمندانه، هزینه برای مراقبت از فرزند را نوعی سرمایه‌گذاری در آینده خانواده می‌بینند

چگونگی دید افراد نسبت به آنچه می‌خواهند و باید به دست آورند تا حد زیادی به وسیله انتظارات جامعه شکل می‌گیرد.

یک دنیای حقیقتاً برابر دنیایی است که در آن، زنان نیمی از کشورها و شرکت‌های دنیا را اداره کنند و مردان نیمی از کارهای خانه را. باور دارم که این دنیای بهتری است.

انجام دادن یک کار، با این‌که به هر صورت یک چالش است، بسیار قابل‌دسترس‌تر از همه کار کردن است و اغلب باعث آسودگی.

با نگاه به گذشته می‌فهمم که تا مقطع خاصی، توانایی شما برای یادگیری و مشارکت سریع است که مهم است. یکی از چیزهایی که این روزها به مردم می‌گویم این است که وقتی در جست‌و‌جوی کار بزرگ بعدی هستید، هیچ تناسب بی‌نقصی وجود ندارد. باید فرصت‌ها را بقاپید و فرصتی را متناسبِ خود کنید، نه این‌که دور خود بچرخید. توانایی یادگیری مهم‌ترین صفتی است که یک رهبر می‌تواند داشته باشد.»[۱۳ ]

اگر دنیایی با برابری بیشتر می‌خواهیم، باید تصدیق کنیم که زنان کمتر دستشان را بالا می‌گیرند. به نهادها و افرادی نیاز داریم که متوجه این رفتار بشوند و با تشویق، ترفیع و دفاع از تعداد بیشتری از زنان، آن رفتار را تصحیح کنند. و زنان باید یاد بگیرند که دستشان را بالا نگه دارند، زیرا وقتی دستشان را پایین می‌اندازند، حتی مدیرانی با بهترین نیت‌ها هم ممکن است متوجه نشوند.