بریده‌هایی از کتاب نوشتن با تنفس آغاز می‌شود

«اگر صد کودک گرسنه باشند و فقط یکی را می‌توانی سیر کنی یکی را سیر کن. نگران نود و نه کودکی که نمی‌توانی سیر کنی نباش. اگر نگران آن‌ها هم باشی هیچ‌کاری نمی‌توانی بکنی. این‌کار را هم همین امروز بکن و الا فردا همین کودک هم می‌میرد».

به ما یاد داده‌اند چیزی را بنویسیم که فکر می‌کنیم معلم‌هایمان دوست دارند بخوانند. یاد گرفته‌ایم حرفی بزنیم که تصور می‌کنیم صاحبان قدرت دوست دارند بشنوند.

برای نوشتنِ آن‌چه باید بنویسیم، باید ناپدید شویم.

هر انسانی محدودیت‌های میدان دیدش را به منزله محدودیت دنیا می‌گیرد. شوپن‌هاور

اگر تمام وقتمان را در سرمان بگذرانیم، نه‌تنها درگیر افکار درهم‌وبرهمی می‌شویم که در ذهنمان می‌آیند و می‌روند، بلکه پاسخ تمام مشکلاتمان و راهنماییِ تمامِ مسائلمان را فقط از همان یک نقطه طلب می‌کنیم: مغز.

و روزی رسید که خطر تنگ و کوچک درغنچه‌باقی‌ماندن دردناک‌تر از خطر شکفتن بود.

کنجکاوی کنید. همه ما انسانیم و این‌کار ما ناشایست نیست. طبعا این‌کار بهتر از آن است که بنشینیم و فکر کنیم این کارها نادرست است و تشخیص ما بالاتر از آن است که بخواهیم در دنیا به این کارها مشغول باشیم.

فروتنی بنیان مستحکم تمام فضایل است.

دشوارترین قسمت کار برای هر نویسنده‌ای این است که ساعت‌ها بنشیند و بنویسد.

جوینده، مورد جست‌وجو و فضای بین آن‌ها نوازنده باید بنوازد، نقاش باید نقاشی کند و شاعر باید بسراید تا با خود در آرامش کامل باشند. انسان چیزی را که می‌تواند باشد، باید باشد.

«هی توانت را صرف جلو رفتن نکن، برگشتی هم در کار است»

چیزی را که شما در ذهن دارید کسی جز شما نمی‌تواند بنویسد. کسی دنیا را مثل شما نمی‌بیند. هیچ‌کس آتشی مثل مال شما را در دل خود ندارد.

یادم آمد مادرم وقتی با هم در ساحل کالیفرنیای شمالی قدم می‌زدیم می‌گفت: «هی توانت را صرف جلو رفتن نکن، برگشتی هم در کار است»

نوازنده باید بنوازد، نقاش باید نقاشی کند و شاعر باید بسراید تا با خود در آرامش کامل باشند. انسان چیزی را که می‌تواند باشد، باید باشد.

  نوشتن با تنفس آغاز می‌شود

یادتان باشد: همان سؤالی که از آن می‌گریزید همان نقطه‌ای است که باید از آن شروع کنید. پیش به سوی آن!

پرسیدن مقدمه دریافت است. انسان عاقل با قاشق چایخوری به سراغ اقیانوس نمی‌رود. حداقل یک سطل بردارید تا دست‌کم بچه‌ها به شما نخندند. جیم رون

حسابی سر اشتیاق آمده بود. می‌خواست پول خرج کند. کتاب‌ها را دستمالی کند. در غبار طبقات کتابخانه بوی خوش داستان‌ها را فرو بدهد.

اگر آناییس نین زیاد بخوانید سبک نوشتارتان مثل یک دفتر خاطرات بسیار طولانی می‌شود.

در ذهن غربی‌ها فروتنی با مجازات هم‌نشین و هم‌معنی است، ولی این واقعیت ندارد. این‌که واژه «تحقیر» در زبان ما هم با«فروتنی» هم‌معنی است خود اشتباه بزرگی است.

اگر کاهو بکارید و خوب رشد نکند آن را متهم نمی‌کنید. دنبال دلایلی می‌گردید که باعث شده است خوب رشد نکند. شاید آب یا کودِ کمی دارد یا شاید خورشید زیادی به آن تابیده است. اما وقتی با دوستان و افراد خانواده‌مان روبه‌رو و دچار مشکل می‌شویم آن‌ها را متهم می‌کنیم. ولی اگر برخورد خوبی با آن‌ها بکنیم آن‌ها هم خوب برخورد می‌کنند، مثل کاهویی که خوب مراقب آن هستیم. متهم‌کردن هیچ‌وقت اثر مثبتی ندارد؛ دلیل‌آوردن و قانع‌کردن دیگران هم همین‌طور؛ تجربه من این را می‌گوید. دلیل نیاورید، متهم نکنید، بحث نکنید، بلکه سعی کنید بفهمید. اگر بفهمید و نشان دهید می‌فهمید، می‌توانید دوست داشته باشید و موقعیت تغییر می‌کند.

به بالا نگاه کنید. به پایین نگاه کنید. به چپ نگاه کنید. به راست نگاه کنید. به بالا سمت چپ نگاه کنید. به پایین سمت راست نگاه کنید. به بالا سمت راست نگاه کنید. به پایین سمت چپ نگاه کنید. این دوران را در جهت معکوس انجام دهید. چرا؟ با این تمرین می‌توانید ماهیچه‌ها و اعصاب بینایی را تقویت کنید و خستگی چشم برطرف می‌شود.

حتما تجربه‌اش را داشته‌اید که برنامه بریزید آخر هفته را تنها باشید و بنویسید. صداها زیادی آرام یا زیادی بلند می‌شود. شاید ابتدا ندانید چه برنامه‌ای می‌خواهید بریزید؛ به همین دلیل تلفن می‌زنید، تلویزیون می‌بینید یا به پیاده‌روی می‌روید. بعد از ده سال این اولین هفته‌ای است که بچه‌ها دور و برتان نیستند و به همین دلیل تمام روزِ تعطیل را می‌خوابید.

الهام خمپاره یا صاعقه نیست که از جانب خدایان نازل شود، بلکه از یک نفسِ محکم می‌آید، از یک بنیادِ قابل اعتماد و احساس تعهد به فرایند. از نفسی که ریشه در زمین داشته باشد، شکوفه آزادی گل می‌کند. اگر نفس‌تان ریشه در زمین داشته باشد، داستان و شعرهایتان زنده می‌شوند و روی زمین به رقص می‌آیند.

برای رفتن به پورتلند باید از دو گذرگاه کوهستانی می‌گذشتم که بعدها فهمیدم نام آن‌ها «منطقه برف» است.

من از این‌که بگیرند واذیتم کنند می‌ترسیدم، ولی باز هم به پنجره همسایه‌ها سرک می‌کشیدم، البته نه از روی شیطنت بلکه با کنجکاوی. آن‌ها چگونه زندگی می‌کنند؟ مبلشان را کجا می‌گذارند؟ دیوارهایشان چه رنگی است. من کارت‌پستال‌های دیگران را می‌خوانم

نویسنده باید بتواند از کار پیشین‌اش فاصله بگیرد تا جا برای کار تازه‌اش باز شود. باید اول کار قبلی را به طور کامل از خود برانید تا بتوانید پر از داستان‌های تازه شوید. جا می‌خواهد.

اگر کفش‌های کس دیگری را به پا کنید و یک مایل با آن راه بروید دیگر هیچ‌وقت آن انسان قبلی نیستید

نوازنده باید بنوازد، نقاش باید نقاشی کند و شاعر باید بسراید تا با خود در آرامش کامل باشند. انسان چیزی را که می‌تواند باشد، باید باشد. آبراهام ماسلو

اگر چیزی از نویسنده در معرض خطر قرار نگیرد، او برای ادامه کار انرژی نخواهد داشت.