بریده‌هایی از کتاب راهنمای دوست داشتنی بودن به روش آدری هپبورن

«شادی چیست به‌جز یک هارمونی ساده میان انسان و داشته‌هایش؟» ـ آلبر کامو

بزرگ‌ترین پیروزی زندگی‌ام این بوده که توانستم با خودم زندگی کنم و کمبودهای خودم و دیگران را بپذیرم. از آن‌چه دوست دارم باشم خیلی دورم، اما بالاخره به این نتیجه رسیده‌ام که آن‌قدرها هم بد نیستم.

«بی‌غذایی، نگران جان دیگری بودن و بمباران، همه‌شان به من آموختند چطور قدر امنیت و آزادی را بدانم. درواقع، تجربه‌های بد در زندگی من به یک نقطهٔ مثبت تبدیل شدند.» «این تجربیات از من فردی انعطاف‌پذیر ساخت که قدر همهٔ چیزهای خوبی را که بعد از این اتفاقات تلخ به دست آمده می‌داند. من برای غذا، آزادی، سلامتی و خانواده، برای زندگی انسان، احترام بسیار زیادی قائلم.»

موفقیت این است که خودت، کارت و شیوهٔ انجامش را دوست داشته باشی.

آدری همیشه می‌دانست در زندگی چه می‌خواهد: امنیت، غذا، خانواده. باقی چیزها، مثل خامهٔ روی کیک، تزئینی است.

مصاحبه‌کننده: شهرت چه سودی برای شما داشته؟ آدری: بهم آموخته چگونه بدون بعضی چیزها زندگی کنم. مصاحبه‌کننده: مثل چی؟ آدری: ازدواج.

«شادی چیست به‌جز یک هارمونی ساده میان انسان و داشته‌هایش؟»

به آن‌چه در ذهن مردم است فکر نمی‌کنم؛ من فقط کار خودم را می‌کنم.

شادی یعنی سلامتی و داشتن یک حافظهٔ کوتاه‌مدت!

باید به خودت به‌صورت عینی نگاه و خودت را مثل یک دستگاه آنالیز کنی. باید با خودت کاملاً صادق باشی و با نقص‌هایت روبه‌رو شوی. سعی نکن نقص‌هایت را پنهان کنی. در عوض، تلاش کن چیز دیگری را رشد بدهی. به‌نظر من، تا وقتی هر زنی به خودشناسی نرسد، نمی‌تواند استایل شخصی خودش را به دست بیاورد.

یک ضرب‌المثل هلندی می‌گوید: «ترشرویی نکن، به‌هرحال یک جور دیگری اتفاق می‌افتد.»

به قول آدری «هرگز چیزهای وحشتناکی را که دربارهٔ نازی‌ها خوانده‌اید دست‌کم نگیرید. از هرچه فکرش را بکنید هم وحشتناک‌تر بود.» «ما همه‌چیزمان، خانه و شغل و پول‌مان را از دست دادیم. اما مهم نبود. به زندگی ادامه دادیم و این همهٔ آن چیزی است که اهمیت دارد.» «وقت‌هایی مثل این، تو دربارهٔ مرگ، قحطی و خطر یاد می‌گیری و این باعث می‌شود قدر امنیت را بدانی و بفهمی همه‌چیز چقدر سریع می‌تواند تغییر کند. پس یاد می‌گیری دربارهٔ چیزهای مهم جدی باشی.»

اما مهم این است که او، بی‌توجه به اتفاقاتی که در زندگی‌اش رخ داد، درخشید. او هیچ‌وقت اشتباه اغلب ما را مرتکب نشد: هیچ‌وقت از یاد نبرد زندگیْ خودش یک فرصت درخشان است.

پیری اتفاق می‌افتد و با توجه به وقتی که برای متوقف کردنش صرف کرده‌ایم، زمان کمی داریم تا از نعمت‌ها استفاده کنیم و از زندگی لذت ببریم. جوان بودن یک چیز است و زیبایی یک چیز دیگر. زیبایی یعنی سالم بودن در هر سن‌وسالی.

مثل آدری که گفته است: «نمی‌گویم برای یک روز زندگی کن، این خیلی ماتریالیستی می‌شود، اما از داشته‌های هر روزت استفاده کن. من متوجه شده‌ام که خیلی از ما، فقط در سطح زندگی می‌کنیم و نمی‌دانیم زنده‌بودن خودش بزرگ‌ترین نعمت است.»

وقتی ارتش آزادی در تولد شانزده‌سالگی آدری فرارسید، افراد خانواده جان‌شان را برداشتند و فرار کردند و فقط خاطرات باقی ماندند. اگر ما می‌دانستیم برای پنج سال چنین زندگی سختی خواهیم داشت، احتمالاً خودمان را می‌کشتیم. ما فکر می‌کردیم این وضعیت یک هفته طول می‌کشد...شش ماه...یک سال، این طوری بود که دوام آوردیم.

هرگز کسی را ندیده‌ام که مثل آدری بتواند جلوی دوربین به‌سرعت تغییر کند. از خودتان می‌پرسیدید حالا چطور می‌تواند از پس این روز یا حتی این ساعت بربیاید. دست‌هایش می‌لرزیدند، زیادی سیگار می‌کشید، اضطراب داشت و به‌طرز ناامیدکننده‌ای با همه خوب رفتار می‌کرد. در یک کلام خیلی شکننده بود... اما وقتی جلوی دوربین می‌ایستاد، تا وقتی که بگویی اکشن، چیزی در درونش اتفاق می‌افتاد. خودش را جمع‌وجور می‌کرد، یک جور قدرت که از شکنندگی نشئت گرفته، مثل یک پروانهٔ آهنی... اجرای آدری هیچ‌وقت ضعف نداشت. همیشه درست، قوی و واضح بود. تماشای آدری که مثل نوازنده‌ای حرفه‌ای بدون این‌که حتی به سازش فکر کند بر آن تسلط کامل دارد خیلی جالب بود. من که فکر می‌کنم همه‌اش به ذاتش برمی‌گردد. ـ پیتر باگدانوویچ

«یک بار جمله‌ای شنیدم که از یادم نخواهد رفت: شادی یعنی سلامتی و داشتن یک حافظهٔ کوتاه‌مدت! کاش من این جمله را گفته بودم، چون خیلی درست است.» این نگرش است که اهمیت دارد. روزی روزگاری، آدری هپبورن فق

«این است رمز موفقیت: بی‌لحظه‌ای تردید دنبال هدفت برو.» ـ آنا پاولوا، بالرین معروف

اگر قرار باشد دنیای من همین فردا به پایان برسد، به گذشته نگاه می‌کنم و همهٔ خوشی‌ها، هیجان‌ها و ارزش‌هایی را می‌بینم که شانس داشته‌ام آن‌ها را در زندگی به دست بیاورم. به غم‌ها، سقط جنین‌هایم و پدرم، که ما را ترک کرد، فکر نمی‌کنم و عوضش همهٔ لذت‌هایی را به یاد می‌آورم که تجربه کرده‌ام. همان‌ها کافی است. «شادی چیست به‌جز یک هارمونی ساده میان انسان و داشته‌هایش؟» ـ آلبر کامو

«مادرم به من آموخت چطور راست بایستم، روی صندلی قوز نکنم، در استفاده از نوشیدنی‌ها و مواد شیرین نظم داشته باشم و در روز فقط شش نخ سیگار بکشم.»

موفقیت این است که خودت، کارت و شیوهٔ انجامش را دوست داشته باشی. ـ مایا آنجلو

«چیزی که درد دارد این است که نزدیک مرگت به گذشته نگاه کنی و فقط بدی‌ها و فرصت‌های ازدست‌رفته را ببینی، یا این‌که فکر کنی چه می‌شد اگر این‌طوری نمی‌شد.»

رفتن پدرم به من تا همیشه احساس ناامنی داد. فکر می‌کنم بعضی از تجارب کودکی باقی زندگی شما را شکل می‌دهند.

هیچ‌وقت به خودتان اجازه ندهید با این عقیده بزرگ شوید که کسی با کسی تفاوت دارد... ما همه یکسانیم.

گاهی دوستان‌مان را دسته‌بندی می‌کنیم: دوستان دوران دبیرستان، دوستان دانشگاه، دوست صمیمی، دوست خانوادگی، دوست کاری و... مهم نیست چطور دوست پیدا می‌کنی؛ مهم این است که دوست‌ها دنیا را جای بهتر و روشن‌تری می‌کنند.

وقتی درگیر یک رسوایی می‌شوی، آن‌وقت است که می‌فهمی دوستان واقعی‌ات چه کسانی‌اند. ـ الیزابت تیلور

تغییر دنیا کاری ناممکن به‌نظر می‌رسد، و یک‌نفری نمی‌توان کاری از پیش برد. تنها زمانی‌که هرکدام‌مان متعهد شویم قدمی برای اصلاح امور برداریم می‌توانیم دنیا را تغییر دهیم. عمیق فکر کن

«نمی‌گویم برای یک روز زندگی کن، این خیلی ماتریالیستی می‌شود، اما از داشته‌های هر روزت استفاده کن. من متوجه شده‌ام که خیلی از ما، فقط در سطح زندگی می‌کنیم و نمی‌دانیم زنده‌بودن خودش بزرگ‌ترین نعمت است.»

عشق مرا نمی‌ترساند؛ دوری از عشق است که حسابی ازش می‌ترسم. در طول زندگی به‌طرز وحشتناکی فهمیدم چطور همه‌چیز می‌تواند به‌راحتی خراب شود و زندگی‌ات از هم بپاشد. با