بریده‌هایی از کتاب شاید تو یک چند پتانسیلی باشی!

دنبال «بیشتر» بودن، بدون تعریف‌کردن اینکه چقدر لازم دارید و چرا، به‌شدت به تفکرِ «هیچ‌موقع به‌اندازهٔ کافی نداشتن» دامن می‌زند.

حرفهٔ شما باید با برآیند اهدافتان هم‌راستا باشد. باید احساس کنید شغلتان یک نیروی تکامل‌بخش و حمایتگر در زندگی‌تان است، نه کاری که برای پرداخت قبض‌ها مجبورید انجام دهید.

تخصص‌گراها و عمومیت‌گراها هر دو ارزشمند و ضروری هستند، همه‌چیز فقط به موقعیت برمی‌گردد.

علاوه‌بر اهداف درآمدی‌تان مهم است که روی آنچه ارزش می‌نهید دقت بیشتری به خرج دهید. دنبال «بیشتر» بودن، بدون تعریف‌کردن اینکه چقدر لازم دارید و چرا، به‌شدت به تفکرِ «هیچ‌موقع به‌اندازهٔ کافی نداشتن» دامن می‌زند.

برای فهمیدن چراهایمان نیاز به فکرکردن دربارهٔ فعالیت‌هایی در گذشته‌مان داریم که به ما احساس معنا داده‌اند. نباید بپرسیم این فعالیت‌ها «چه» بوده‌اند، بلکه باید بپرسیم «چرا» از آنها لذت می‌بردیم و چه بود که ما را به‌سمت آنها می‌کشاند و به ما احساس سرزندگی می‌داد؟

هیچ قانون رسمی‌ای دربارهٔ اینکه یک فعالیت معنادار است یا خیر وجود ندارد، اما معمولاً زمانی‌که حسش کنیم متوجهش خواهیم شد

بین جزو بهترینِ دنیابودن و کاملاً متوسط‌بودن فاصله وجود دارد. باوجود اینکه برخی از علایقمان عمر کوتاهی دارند، چندپتانسیلی‌ها غالباً در چند زمینه بسیار ماهر هستند و حتی می‌توانند متخصص باشند!

«هر چقدر جمعیت افراد حل‌کنندهٔ مشکل گوناگون‌تر باشد، احتمال بیشتری وجود دارد که مشکل حل شود. افراد تمایل دارند مشکلاتی را که از زمینهٔ تخصصی‌شان دور است با راه‌حل‌هایی که در کار خودشان با آن مواجه شده‌اند ارتباط دهند.

چندپتانسیلی‌ها در موقعیت بسیار مناسبی برای رسیدن به راه‌حل‌های خلاقانه هستند؛ زیرا جنبه‌های فکری زیادی برای الهام‌گرفتن دارند. ما «جمعیتی متنوع از حلالان مشکلات» هستیم که همه در یک نفر جمع شده‌ایم!

یادگیری سریع فوق‌العاده است؛ خصوصاً در محیط کار.

چندپتانسیلی‌ها همواره نوآور بوده‌اند و نوآوران غالباً چندپتانسیلی.

کارِ بیش‌ازحد برای سلامتی مضر است. ساعت‌های کاری طولانی با استرس، اختلالات اضطراب، افسردگی، بی‌خوابی، دیابت نوع دوم و بیماری‌های قلبی‌عروقی همراه هستند.

اگر ما پول داشته باشیم، اما این ویژگی‌ها را نداشته باشیم ممکن است با «سرگرمی‌های سطحی، خاطرات بی‌فروغ، تجربیات فرهنگی کم‌عمق و بی‌اصالت، خودانکاری و نارضایتی» روبه‌رو شویم. اگر این ویژگی‌ها را داشته باشیم اما پول نداشته باشیم ممکن است به‌طور کلی اصلاً قادر به سفر نباشیم!

پول به چندپتانسیلی‌ها کمک می‌کند تا علایقشان را دنبال کنند. این امر می‌تواند به این معنا باشد که دوربینی بخرند تا با عشق جدیدشان به عکاسی همراه شود، در یک کلاس صخره‌نوردی نام‌نویسی کنند، یا در یک کسب‌وکار به سرمایه‌گذاری بپردازند. بااین‌حال، بدون خلاقیت، کنجکاوی و ویژگی‌های این‌چنینیِ دیگر، پول خیلی ما را جلو نمی‌برد؛ پول لازم است، اما کافی نیست.

ماندن در کاری که ایدئال مطلق ما نیست اما از عهدهٔ پرداخت قبض‌هایمان برمی‌آید شاید مسحورکننده نباشد، اما می‌تواند کاری (موقت) باشد که رؤیاهایمان را امکان‌پذیر می‌سازد.

«وقتی احساسش کنی، متوجهش می‌شوی. همچنین وقتی در زندگی‌ات نداری‌اش هم متوجه می‌شوی. بدون معنا، جهانت کوچک شده و زندگی‌ات دچار روزمرگی می‌شود.»