بریده‌هایی از کتاب شب را زنده بمان

اگر زیاد حرف بزنی آزاردهنده خواهی بود و اگر به اندازهٔ کافی صحبت نکنی بی‌ادبی است.

اما تو زندگیم خیلی اتفاق‌ها افتاده که خواستهٔ من نبوده

برای همین هم او عاشق فیلم است. چون فیلم‌ها به‌طور شگفت‌انگیزی درخشان‌تر و زیباتر از دنیای واقعی سرد و خاکستری و ملال‌آور هستند. ‫زندگی واقعی برای چارلی یکنواخت و خسته‌کننده است و پر از رنج و ناامیدی. در زندگی واقعی آدم‌ها با تمام وجود آواز نمی‌خوانند، با هیولاها نمی‌جنگند و آن‌ها را شکست نمی‌دهند و مهم‌تر از همه اینکه ناخواسته و ناغافل سوار ماشین یک قاتل زنجیره‌ای نمی‌شوند.

اعتماد کردن به خوبی‌های آدم‌ها حماقت نیست و هیچ‌کس نباید به این خاطر از خودش عصبانی باشد که انسانی را خوب فرض کرده و نخواسته او را خبیث و شیطان‌صفت ببیند.

چارلی می‌گوید: «پیدا کردن آدم مناسب کار سختیه.» جاش می‌گوید: «با این حرفت مخالفم. پیدا کردن آدم مناسب کار آسونیه. قسمت سختش نگه داشتنشه.»

گاهی نمی‌شود همزمان شجاع و باهوش و محتاط بود. گاهی آدم مجبور است فقط یک گزینه را انتخاب کند.

زندگی واقعی فیلم نیست که آخرش همه‌چیز به خوبی و خوشی تمام شود.

زنانی که با چنگ و دندان برای زندگی می‌جنگند چون چارهٔ دیگری ندارند و مجبورند این‌گونه باشند.

«به نظرم بهتره دیگه دست از آزار دادن خودت برداری، اونم به خاطر چیزی که در اختیار و کنترل تو نبوده.»

مدی همیشه می‌گفت: «غریبه همون دوستیه که تا حالا ندیدیش.»

بعضی از جدایی‌ها به دلایل انکارنشدنی رخ می‌دهند.

این‌بار واقعاً خداحافظی می‌کند؛ خداحافظی‌ای غمگین‌تر از خداحافظی‌های تمام فیلم‌ها

هرگز شب‌ها تنها بیرون نروید. همیشه با یک همراه راه بروید. همیشه به یک نفر بگویید که کجا می‌خواهید بروید. هرگز به غریبه‌ها اعتماد نکنید.

گاهی در زندگی واقعی نمی‌تونی جلوی سرعت رو بگیری. گاهی تنها انتخابت اینه که دیوونه‌وار برونی

با استفاده از دنیای خیال‌انگیز فیلم‌ها از حقیقت هولناک زندگی‌اش فرار می‌کند

«پیدا کردن آدم مناسب کار سختیه.»

مثل کوه یخی که فقط نوکش از آب بیرون است و قسمت اصلی‌اش زیر آب و ناپیدا است. پشت هر ظاهری حقیقتی پنهان است. حقیقتی که پایه و اساس تمام دروغ‌هایی است که انسان به خودش می‌گوید.

دوست خوب یعنی کسی که پشت رفیقش باشه و حمایتش کنه، نه اینکه بخواد تغییرش بده.

قلب انسان نمی‌تواند برای همیشه سوگوار بماند.

هرگز از کسی که مشکوک است، نوشیدنی قبول نکنید.

احساس گیجی و سردرگمی می‌کند. مثل کسی است که در دریا گم شده و هرچه شنا می‌کند به ساحل نمی‌رسد.

یک جدایی طولانی و تدریجی و دردناک که کم‌کم به جدایی ابدی ختم خواهد شد.

خانواده خیلی مهمه، جونم. اگه از من بپرسی، می‌گم خانواده همه‌چیزه

این حقیقت تلخ و بی‌رحم برایش آشکار شد که همه‌جا مردانی هستند که در کمین زنانند تا به آن‌ها آسیب برسانند.

گاهی نمی‌شود همزمان شجاع و باهوش و محتاط بود. گاهی آدم مجبور است فقط یک گزینه را انتخاب کند.

مردم معمولاً زیاد حرف می‌زنند اما حرف‌های بیخود و به‌دردنخور.

حتی نمی‌داند بیشتر از چه چیزی باید بترسد: آنچه تا این لحظه اتفاق افتاده یا آنچه قرار است بعد از این اتفاق بیفتد.

اما تو نمی‌تونی به عقب برگردی. اتفاقیه که افتاده

حس می‌کند چیزی درونش می‌شکند. قلبش. حالا به‌جای قلب، تنها یک حفرهٔ خالی در سینه‌اش است که صدای آخرین تپش قلبش در آن پیچیده است.

جاش سوت آرامی می‌کشد: «چرا یه فیلم رو بیست بار دیدی؟» چارلی می‌گوید: «اون یه شاهکاره. سؤال اصلی اینه که تو چرا بیست بار ندیدیش؟» «چون زندگی خیلی کوتاهه.» این هم یکی دیگر از جملات موردعلاقهٔ مدی بود.