بریده‌هایی از کتاب کامی از نام (جلد چهارم)

اگر انسان خدا را از فهم خلقی خود تسبیح و تنزیه نکند، از مدار خدا خارج می‌شود،

اگر انسان خدا را از فهم خلقی خود تسبیح و تنزیه نکند، از مدار خدا خارج می‌شود

باده بی‌رنگ است لیکن رنگ‌های مختلف می‌شود ظاهر درو از اختلاف جام و کاس

مطلب بسیار مهم است: تو جلیلی هستی که اسمت جمیل است، و الا اگر به جلالت خود باقی مانده بودی، خود را مسما به این اسم نمی‌کردی، در مرحلهٔ جمال نمی‌آمدی و با (الرحمان الرحیم) جلوه نمی‌کردی، اصلاً کسی و حرفی نمی‌ماند، لذا قرآن سراسر با اسم جمیلِ خداوند شروع می‌شود: (الرحمان الرحیم). «أنت ربّی الجلیل.» جلالت مال توست.

اسم «عزیز» جزء اسماء ذات مانند علم، قدرت و حیات نیست، ولی مثل سایر اسماء افعال مانند «خالق» و «رازق» هم نیست که با لحاظ خلق انتزاع می‌شود. «عزیز» یعنی نفوذناپذیر؛ به زمینی که قابل‌شخم‌زدن و نفوذ نیست «الأَرضُ العَزّاز» گفته می‌شود. «عزیز» یعنی ذاتی که هیچ‌چیزی در آن دخل‌وتصرفی ندارد؛ همیشه و همچنان در مکان و موقعیت خود هست؛