بریده‌هایی از کتاب شجاعت: چیره شدن بر ترس و برانگیختن اعتماد به نفس

«خدا می‌تواند آن کاری را برایتو انجام دهد که خودت نمی‌توانی.»

«باید آن کاری را انجام دهی که فکر می‌کنی نمی‌توانی!»

ترس‌های خود را دوست بدارید

یک مبارز شجاع، کسی‌ست که شجاعانه با دشمن همگانی، یعنی بی‌خبری از خود می‌جنگد.

اگر می‌خواهید دوست داشتنِ همۀ وجودتان را بیاموزید که به باور من یکی از دشوارترین درس‌ها برای هر کسی‌ست، آن را در این فضای پاک و صمیمانه می‌یابید که کل وجودتان را با همۀ بزرگی‌ها و کاستی‌ها در آغوش بگیرید.

«دیوانگی این است که کاری را بارها تکرار کنیم و هر بار امیدوار باشیم به نتیجۀ متفاوتی برسیم.»

شاید متوجه شده باشید که سعی در نادیده گرفتن ترس‌هایتان معمولاً فایده‌ای ندارد. هر قدر سعی کنید، باز هم در مواقع فشار یا دلشکستگی دوباره آشکار می‌شوند

«خدای عزیزم! خواهش می‌کنم مادرم را از رنج نجات بده. خواهش می‌کنم به او کمک کن تا احساس آرامش قلبی داشته باشد. خواهش می‌کنم از رنج نجاتش بده و بگذار قلبش در آغوش پرمهر تو روز به روز التیام یابد.»

ترس می‌تواند بی‌خبر، زمام امور را به دست گیرد.

تنها مانعی که نمی‌گذارد شما کل وجود اصیلتان باشید، ترس است.

برای دست‌یابی به شجاعتمان، باید به ترس‌های خودپی ببریم، آن‌ها را بپذیریم و با محبت در آغوش بگیریم و تنها راه در آغوش کشیدن ترس‌هایمان این است که آن‌ها را همان گونه که هستند، بشناسیم.

فقط به منظور برآورده ساختن نیازهای زمینی خود، به دنیا نیامده‌اید.

پرسش این است که پس چرا نمی‌توانیم همه چیز و همه کس را مقدس ببینیم؟ پاسخ این است که زیرا خودمان را این گونه نمی‌بینیم.

کار ما این نیست که ارزش یا اهمیت رؤیایمان را بسنجیم. کار ما این است که این رؤیا را دریافت و طبق آن عمل کنیم.

وقتی اطمینان نداشته باشیم، احساس می‌کنیم شایستۀ داشتن آنچه می‌خواهیم نیستیم، شایستۀ ابراز حقیقت خود نیستیم و شایستۀ ایجاد تغییرات بزرگی که اساس آیندۀ‌ما را دگرگون می‌سازد، نیستیم. وقتی احساس ضعف، درماندگی و ناتوانی می‌کنیم، آن نیرورا نداریم که افکار نومیدکننده، منفی و هراسناک را که مانع زندگی دلخواهما می‌شوند، کنار بزنیم. وقتی نیرویمان را وامی‌گذاریم و توانایی‌هایمان را انکار می‌کنیم، تسلیم اعتیادها، ترس‌ها، هوس‌های ناسالم و شرطی‌سازی‌های گذشته می‌شویم. آنگاه رفتارمان مطابق با این باور ماست که به راستی ضعیف و ناامن هستیم.

در این جهان، شما تنها کسی نیستید که احساس ترس، تنهایی، کندذهنی یا دوست‌داشتنی نبودن می‌کنید. شما تنها کسی نیستید که گاه با احساس بی‌ارزشی، ناشایستگی، ناامیدی، افسردگی و درماندگی بیدار می‌شوید. شما تنها کسی نیستید که احساس خشم، تنفر یا آزردگی می‌کنید. این‌ها احساس‌هایی متعارف هستند و فرصت‌هایی واقعی فراهم می‌آورند تا بیاموزید چگونه یک وجود روحانی باشید.

هر بار انتخاب ما «ترس‌بنیاد» است، به ذهنمان یاد می‌دهیم که باور کند بی‌چاره، ناشایسته و ناتوان هستیم. این سه حالت عاطفی، احساس قربانی بودن به ما می‌دهند.

هیچ کس نمی‌تواند به جای شما مبارزه کند. هیچ کس نمی‌تواند به جای شما تصمیم بگیرد.

سرزنش در اصل شکلی از ترس است که به ما کمک می‌کند از پاسخ‌گو بودن برای زندگی خود رو برگردانیم.

شجاعانه‌ترین عمل این است که بدون عذرخواهی، بهانه، نقاب یا پنهان کردن حقیقت وجودتان، خودتان باشید و مسؤولیت همۀ آنچه را هستید، بپذیرید.

ریلکهنوشته است: «شاید همۀ دیوهای زندگی ما شاهزاده‌هایی باشند که فقط انتظار می‌کشند تا یک بار ما را زیبا و شجاع ببینند. شاید هر چیز بد و وحشتناکی در ژرف‌ترین موجودیت خود نیازمند عشق ما باشد.»

توان ما در نفوذ به درون ترس و شجاعانه اقدام کردن، به این بستگی دارد که آیا انتخاب‌هایمان براساس تفکر و برنامه‌ریزی شکل گرفته است یا در حال غیر ارادی، یعنی حالتی بدون فکر یا بدون احساس که ما را به تکرار الگوهای پیشین وامی‌دارد.

توان ما در نفوذ به درون ترس و شجاعانه اقدام کردن، به این بستگی دارد که آیا انتخاب‌هایمان براساس تفکر و برنامه‌ریزی شکل گرفته است یا در حال غیر ارادی، یعنی حالتی بدون فکر یا بدون احساس که ما را به تکرار الگوهای پیشین وامی‌دارد.

شجاعانه‌ترین عمل آناست به جایی که عشقی وجود ندارد، عشق بیاوریم و عاشقانه‌ترین عمل آن است به جایی که شجاعتی وجود نداشته است، شجاعت بیاوریم و به جایی که احساس ناامنی داریم، اطمینان بیاوریم.

ببخش تا دل تو بزرگ‌تر و نرم‌تر شود. خدا از تو مراقبت می‌کند. از این نترس که دلت را بگشایی و تسلیم شوی. می‌توانی این رویداد را رها کنی. عشق، تو را صدا می‌کند؛ آن را در دلت بیاب. رها کن و بگذار عشق خدا دلت را پر کند و راهنمای تو شود. رنج‌ها و تجربه‌هایت روی هم رفته تو را آن کسی کرده استکه امروز هستی. از لحظه‌لحظۀ گذشتۀ خود سپاس‌گزار باش. مشعلی روشن در میان تاریکی باش. مرا باور کن. در پناه خدا امن خواهی بود.

آنگاه که آمادۀ صعود شوی، باز می‌شوند ابرها و پدیدار می‌شوند منظره‌ها اکنون است هنگام توجه کردن که چگونه رخ می‌دهند در زندگی تو لحظات معجزه‌آسا!

اگر الگویی رفتاری - احساسی داشته باشیم که مسؤولیتش را نمی‌پذیریم یا نمی‌توانیم آن را ببینیم، آن الگو را تکرار خواهیم کرد.

باید آن کاری را انجام دهی که فکر می‌کنی نمی‌توانی!»

تقدیم به همۀ کسانی که حاضرند خطر کنند تا از جایگاه شجاع‌ترین بخش وجودشان عمل کنند

شجاعت، به خطرپذیری نیاز دارد و به ویژه، به آمادگی برای کنار گذاشتن ماسک اکسیژن گذشته و اعتماد داشتن به این که اکنون و اینجا هوا برای نفس کشیدن وجود دارد.