بریده‌هایی از کتاب معجزه حضور

شما حضور دارید و مهم همین است. نباید کامل باشید. نمی‌توانید کامل باشید. همه ما در طول زندگی یادگیرنده هستیم. فقط برای فرزندانتان حضور داشته باشید. آنها را دوست داشته باشید.

یک رابطه سالم و توانمندکننده، که آن را «معجزه حضور» نامیده‌اند، شامل چهار عامل است که چون در زبان انگلیسی با حرف S آغاز می‌شوند آنها را «چهار اس» خوانده‌اند. این چهار عامل شامل مصون بودن، دیده شدن، آرام شدن و امنیت داشتن در رابطه است.

حتی اگر در زندگی خود ذهن بینی نداشته‌اید، می‌توانید به عنوان یک بزرگسال آن را در خود پرورش دهید و سپس آن را از طریق گفتگوهای ذهن‌بینانه به فرزندتان ارائه کنید تا او بتواند آنچه شما در جوانی فرصت یادگیری آن را نداشته‌اید جذب کند. این موهبتی است که می‌تواند شیوه تعامل خانواده شما را متحول کند.

کودکان دلبسته ایمن توانایی بیشتری در تنظیم هیجان‌ها و تصمیم‌گیری‌های درست دارند. آنها برای توجه به و در نظر گرفتن پیامدها و چشم‌اندازهای دیگران و برای اداره خودشان به شیوه‌های سازنده و مفید، به مراتب بیشتر مهارت دارند تا برای در نظر گرفتن شیوه‌های آسیب‌زننده و مخرب. این البته امور را هم برای فرزند و هم برای والد و همچنین رابطه بین آن دو را آسان‌تر می‌کند.

حضور داشتن یعنی وقتی با فرزندتان هستید کل وجود، یعنی توجه و آگاهیتان را با خود داشته باشید. در لحظاتی که حضور دارید، از لحاظ ذهنی و هیجانی با فرزندتان هستید. در واقع به جز اکنون هیچ زمان دیگری وجود ندارد

تسکین دادن یا آرام کردن فرزندانمان به معنی از بین بردن امواجی که آنها به گونه‌ای اجتناب‌ناپذیر در اقیانوس زندگی خود تجربه می‌کنند نیست. هدف آن است که به آنها بیاموزیم بر این امواج سوار شوند ـو وقتی به ما نیاز دارند با آنها باشیم. هرگز نباید درمورد اینکه در زمان‌های دشوار در کنارشان خواهیم بود تردیدی در ذهنشان وجود داشته باشد. فرزندانمان باید با اطمینان خاطر بدانند که وقتی ناراحت‌اند، و حتی وقتی در بدترین حالت خود هستند، ما کنارشان خواهیم بود. باید به آنها فرصت دهیم یاد بگیرند که زندگی همراه با درد است، ولی این درس باید با این آگاهی عمیق همراه باشد که آنها هیچ‌وقت مجبور نیستند به تنهایی رنج ببرند.

وقتی والدین به طور مستمر حضور دارند، ذهن‌های فرزندان آنها این انتظار را پیدا می‌کند که دنیا جایی است که می‌توان آن را درک کرد و حتی در دوره‌های دشوار درد و رنج، رابطه معناداری با آن برقرار کرد. به این ترتیب حضور داشتن در کنار آنها مسیرهایی عصبی را در فرزندانمان ایجاد می‌کند که به فردیت، اراده، استحکام و تاب‌آوری منجر می‌شود.

فرزندانمان باید با اطمینان خاطر بدانند که وقتی ناراحت‌اند، و حتی وقتی در بدترین حالت خود هستند، ما کنارشان خواهیم بود. باید به آنها فرصت دهیم یاد بگیرند که زندگی همراه با درد است، ولی این درس باید با این آگاهی عمیق همراه باشد که آنها هیچ‌وقت مجبور نیستند به تنهایی رنج ببرند.

همان‌طور که توضیح خواهیم داد پژوهش‌های بلندمدت روی رشد کودک به روشنی نشان می‌دهد که یکی از بهترین پیش‌بینی‌کننده‌ها برای شادکامی، رشد اجتماعی و هیجانی، مهارت‌های رهبری، روابط معنی‌دار، و حتی موفقیت تحصیلی و حرفه‌ای فرزندانمان در آینده، آن است که آیا با حضور حداقل یک نفر در کنارشان، امنیت در آنها رشد کرده است یا نه.