بریده‌هایی از کتاب بگذار آشغال بخورند

«سازمان بهداشت جهانی تخمین می‌زند که... در حدود ۳ میلیارد نفر از انواع سوءتغذیه رنج می‌برند... دست‌کم یک میلیارد و صد میلیون نفر گرسنه‌اند. این درحالی است که یک میلیارد و صد میلیون نفر دیگر بیشتر از نیازشان می‌خورند... نیمی یا بیش از نیمی از بیماری‌ها در دنیا ناشی از گرسنگی، پرخوری و کمبود ریزمغذیهاست... هرساله ۵ میلیون کودک از بیماری‌های ناشی از گرسنگی می‌میرند، و آنهایی هم که زنده می‌مانند غالباً رشد جسمی و روانی‌شان دچار مشکل

«بسیار بی‌شرمانه است که در قرن بیست ویکم در هر پنج ثانیه یک کودک زیر پنج سال در اثر بیماری‌های مرتبط با گرسنگی بمیرد... گرسنگی بیشتر از همهٔ جنگ‌های امساله می‌کشد. اما آیا نبردی با گرسنگی صورت می‌گیرد؟»(۲)

مکزیک پس از ایالات متحد بالاترین میزان چاقی مفرط را دارد.

ترجیحات غذایی غالباً در سنین پایین شکل می‌گیرند

رئیس کل بهداری ایالات متحد هشدار داد که به‌زودی تلفات چاقی مفرط با تلفات دخانیات برابری خواهد کرد. (۸۱)

تخمین زده شده که در قرن بیست و یکم بیش از یک میلیارد نفر در نتیجهٔ امراضی که با مصرف توتون مرتبط است خواهند مرد.

گویی ما داریم نسلی از کودکانی مستعد برای بیماری پرورش می‌دهیم.

منظر عدالت اجتماعی توجیهی برای این قتل عام جهانی، یعنی گرسنگی، وجود ندارد.

خوردن زیاد برای مردم غالباً وسیله‌ای است برای پر کردن نوعی خلأ احساسی.

هر ۳۰ دقیقه ۳۶۰ کودک در سنین پیش از دبستان از گرسنگی و سوءتغذیه خواهند مرد»، و این یعنی بیش از ۶ میلیون کودک در سال. (۳۴) با وجود این، رسانه‌های خبری کشورهای

زمینی که در آن توتون کاشته شده در واقع زمینی است که می‌توانست محصولات غذایی در آن کاشته شود. (۲۴) علاوه بر این کاشت توتون از حاصلخیزی زمین می‌کاهد و برای کارگرانی که در آن کار می‌کنند خطرناک است. این کارگران که دائماً در معرض آفت‌کش‌های شیمیایی سمی قرار دارند برگ‌های بزرگ توتون را با دست می‌چینند (کم نیستند کارگران توتون‌چینی که دچار مسمومیت ناشی از نیکوتین می‌شوند). (۲۵) وقتی تقاضا برای سیگار افزایش می‌یابد برای فراهم کردن زمین لازم برای کاشت توتون و چوب لازم برای به عمل آوردن آن، درختان مناطق جنگلی در کشورهای توسعه‌نیافته قطع می‌شوند. (۲۶) به این ترتیب می‌بینیم که چگونه حتا یک محصول کشاورزی غیرغذایی هم، بر سلامت انسان‌ها و سلامت محیط زیست اثرگذار است. و باید پذیرفت که همهٔ آنچه صنعت توتون کرد در واقع عملکرد هر سرمایه‌داری است که عقلانی رفتار می‌کند. هدف صنعت توتون به حداکثر رساندن سود سهامدارانش بوده.

وارن بافِت، کسی که با سرمایه‌گذاری ثروت‌های هنگفتی به دست آورد در مقطعی از کار خود به سرمایه‌گذاران این‌گونه توصیه کرد: «می خواهم به شما بگویم چرا کسب و کار سیگار را دوست دارم. تولیدش یک پِنی خرج بر می‌دارد اما یک دلار می‌فروشی اش. اعتیادآور است و وفاداری تجاری

نوشیدنی‌ها نمونهٔ تمام‌عیاری‌اند از «کالری‌های تهی»)، در حالی که یک چیزبرگر بیکن دولایهٔ گران قیمت، اگرچه پر از چربی‌های اشباع شده و کلسترول و نمک و کالری است،

حتا ممکن است همین توانایی چنین انتخاب‌هایی آنها را به این گمان بیندازد که خودمختار و دارای اراده‌ای مستقل‌اند.

تبلیغات برای آنکه بتواند در مصرف کننده‌ها وفاداری به نام تجاری را ایجاد کند تلاش می‌کند تمایزات خیلی ظریفِ میان کالاها را برجسته کند. از این روست که عده‌ای عاشق پپسی‌کولایند و عده‌ای دیگر از آن متنفرند،

وقتی مصرف‌کنندگان در برابر مجموعه‌ای از کالاها با نام‌های تجاری مختلف که در واقع تفاوت اندکی با یکدیگر دارند قرار می‌گیرند ممکن است احساس کنند که دارای حق انتخاب‌اند

برخی مصرف کننده‌ها چنان اغوا شده‌اند که تصور می‌کنند برخی کالاها برای آنها خوشی و لذتی به همراه می‌آورد که بدون آن کالاها آن را از دست خواهند داد.

آن منزلت اجتماعی‌ای که داشتن برخی کالاها به همراه دارد هم به‌طور اجتماعی شکل می‌گیرد ــ مد لباس و هر کالای دیگری که به منزلت اجتماعی مربوط است مثالی است از این دست. برخی کالاها مانند شکر و توتون خصلت‌های اعتیادآوری دارند که به تمایلات افراد شکل می‌دهد.

اینکه افراد چه چیزی می‌خواهند یا نیاز دارند به‌طور اجتماعی از همان خردسالی در آنها شکل می‌گیرد. تمایلات کودکان قابل دستکاری است، و صنعت بازاریابی طوری روی این تمایلات کار می‌کند که از همان سنین ابتدایی الگوهای مصرف و وفاداری به نام تجاری در کودکان جا بیفتد ــ البته شرکت‌ها می‌خواهند این وفاداری تا آخر عمر دوام داشته باشد

تفاوت‌های جنسیتی در کمبود غذای مناسب و کافی هم نقشی مهم دارد. در دنیا، هفتاد درصد کسانی که در فقر مطلق زندگی می‌کنند زن‌اند، (۱۶۱) بیش از ۶۰ درصد آنانی که دچار سوءتغذیه‌اند زن‌اند. (۱۶۲) ۲۵ درصد مردان و ۴۵ درصد زنان در کشورهای توسعه‌نیافته دچار کم‌خونی‌اند؛ کم‌خونی اما برای زنان بسیار خطرناک‌تر است، و برآورد شده که روزانه ۳۰۰ زن در اثر کمبود آهن در هنگام وضع حمل می‌میرند.