بریده‌هایی از کتاب اقتصاد سیاسی توسعه نیافتگی

حقیقت این است که ساختار این جوامع از آن تاریخی که در ارتباط با غرب سرمایه‌سالاری قرار گرفتند دست‌نخورده نمانده‌اند. ساختار اقتصادی در کلّیت خود، سرمایه‌سالاری است نه پیشاسرمایه‌سالاری ولی در اغلب موارد با فرهنگی که عمدتاً پیشاسرمایه‌سالاری باقی مانده روبه‌روست. به‌همین‌علّت نیز هست که مصرف‌زدگی سرمایه‌سالاری با مناسبات تولیدی سرمایه‌سالاری همزمان است ولی به دلایل گوناگون نیروهای مولّد و توان تولید عمدتاً پیشاسرمایه‌سالاری باقی مانده است

بخش مدرن (در کشورهای توسعه‌نیافته) حول تولید مواد اولیهٔ خام سازمان‌دهی شده است که شمار اندکی از کارگران ماهر را به کار گرفته است. در بسیاری از موارد، بخش عمدهٔ نیروی کار، مهاجران فاقد مهارت بودند... سرمایهٔ خصوصی عمدتاً از خارج می‌آید و سودهای حاصل نیز به خارج می‌رود و این در حالی است که سرمایهٔ عمومی بومی برای گسترش زیرساخت‌های غیرمولّد موردنیاز این منافع تجاری خارجی هزینه می‌شود

برای مثال، بخش تولید نفت در ایران و دیگر کشورهای خاورمیانه، پنبه در مصر، قهوه در برزیل، شکر در کوبا، مس در شیلی که عمده‌ترین منبع دست‌یابی به ارز نیز در این اقتصادها است. در عین حال، وجود این بخش موجب فقیرتر شدن دیگر بخش‌ها می‌شود، چون وجود این بخش که در وجه عمده با دیگر اجزای اقتصاد بومی ارتباطی اندامواره ندارد، باعث اغتشاش در تخصیص منابع محدود داخلی خواهد شد. منظورم از منابع محدود داخلی فقط نیروی کار ماهر و نیمه‌ماهر نیست که سرمایه‌گذاری هم مدنظر است