بریده‌هایی از کتاب بزرگان مکتب اتریش

«دولت موجود ساختگی بزرگی است که همه به دنبال آن هستند که به پشتوانه آن به بهای ضرر همه مردمان دیگر زندگی کنند»

هدف از این قوانین آن بود که تجارت بین‌المللی انگلستان تنها به کشتی‌های بازرگانی این کشور اختصاص یابد. سه اعتقاد دارد که این نوع انحصاری‌سازی «کسب‌و‌کار حمل‌و‌نقل» ، ثروت ملی را کاهش می‌دهد، چون غالبا از سود تاجرانی که کالا‌هایشان را به بازار می‌آورند، می‌کاهد. سه درک می‌کند که هوا‌خواهان این دست قوانین شاید این نکته را بپذیرند، اما کماکان بر موجه بودن محدودیت‌ها بر اساس معیار امنیت ملی تاکید می‌کنند. او با تندی پاسخ می‌دهد که این گفته تنها در صورتی درست است که تحکم یک کشور بر دیگران برای او سود‌مند باشد.... عشق به سلطه هیچ‌گاه به چیزی فرا‌تر از شکوهی ساختگی راه نمی‌برد و بی‌تردید تمام همسایگان را با این کشور دشمن می‌کند. این وضعیت است که بدهی ملی، سوء‌استفاده داخلی، استبداد و انقلاب را پدید می‌آورد؛ در حالی که پی‌گیری منافع متقابل به پیدایی مهربانی و محبت در میدان بین‌المللی می‌انجامد، گستره داد‌و‌ستد‌های مفید را بزرگ‌تر می‌کند و به رفاهی دائمی می‌انجامد. ۱۸۲

توجیه اخلاقی قوانین هیچ‌گاه نمی‌تواند بر رای اکثریت استوار باشد، چون «از آنجا که هیچ فردی حق بنده کردن دیگری را ندارد، هیچ گروهی از افراد نیز هرگز نمی‌توانند چنین حقی داشته باشد» . ۲۰۵ از این رو باز‌توزیع درآمد از رهگذر دموکراسی اکثریت، «‌چپاول قانونی» و بنا به تعریف، غیر‌اخلاقی است.

«هرگاه که با کاری که از سوی دولت انجام شده مخالفت می‌کنیم، سوسیالیست‌ها (به اشتباه) نتیجه‌ می‌گیرند که ما با اصل انجام آن مخالفیم»

این کتاب نه از زمان منگر بلکه سه سده پیش از آن آغاز می‌شود، و نشان می‌دهد که نطفه‌های فکری این مکتب، به ویژه نظریه ذهنی ارزش، در مباحثات کلامی متالهین مسیحی، در سده‌های شانزده و هفده میلادی بسته شده است.

سوسیالیست‌های قرن نوزده مانند نئومحافظه‌کاران امروزی، لیبرال‌های کلاسیک را «فردگرا» می‌خواندند و به این شیوه به کنایه می‌گفتند که آن‌ها با حس برادری، یگانگی و معاشرت دشمنی دارند.

«کشوری که تاجران، تولید‌کنندگان و کشاورزان تیز‌هوش فراوانی دارد، در مقایسه با کشوری که عمدتا به گام گذاشتن در راه هنر و علم دلبسته است، ابزار‌های توانمند‌تری برای دستیابی به رفاه دارد» .

شعار «اگر کالا‌ها از مرز‌ها رد نشوند، ارتش‌ها رد خواهند شد» را معمولا به باستیا نسبت می‌دهند، چون او جانانه استدلال می‌کرد که تجارت آزاد همان طور که مطمئن‌ترین راه برای دستیابی به رفاه است، احتمالا مطمئن‌ترین راه برای رسیدن به صلح هم هست

بالمز در این مقاله پرسید که «چرا ارزش یک سنگ قیمتی بیشتر از تکه‌ای نان است؟» و خود پاسخ داد: توضیح این نکته کار سختی نیست. ارزش یک شی به مطلوبیت آن است... و وقتی تعداد واحد‌های این شی افزایش می‌یابد، نیاز به هر یک از آن‌ها به طور خاص کمتر می‌شود، چون حال که امکان انتخاب بین تعداد واحد‌های زیادی وجود دارد، هیچ کدام‌شان حیاتی نخواهند بود. به این خاطر ارتباطی ضروری میان افزایش یا کاهش ارزش و کمبود یا وفور شی وجود دارد. ۴۳

کار‌آفرین نا‌موفق در فقر زندگی خواهد کرد یا ور‌شکست خواهد شد، در حالی که کار‌آفرین موفق، سود یا مزیتی را به دست خواهد آورد و به ورود دیگران به بازار منجر خواهد شد و «اینچنین است که پذیرندگانِ تمام این نوع خطرات، خود را با ریسک‌های موجود در کشور هماهنگ می‌کنند»

پل ساموئلسن، یکی دیگر از برندگان جایزه نوبل اقتصاد و از برجسته‌ترین اقتصاد‌دانان آکادمیک جریان اصلی در کتاب درسی مقدماتی خود استدلال کرد که حتی اگر چه اتحاد جماهیر شوروی درآمد سرانه‌ای تقریبا برابر با نصف آن در آمریکا دارد، اما نظام اقتصادی برتر این کشور که بر برنامه‌ریزی متمرکز استوار است، رشدی سریع‌تر را به مردمان آن هدیه می‌دهد. بر این پایه، ساموئلسن پیش‌بینی کرد که درآمد سرانه اتحاد جماهیر شوروی ممکن است تا سال ۱۹۹۰ به درآمد سرانه آمریکا برسد و تا سال ۲۰۱۵ تقریبا بی‌هیچ تردیدی این اتفاق رخ خواهد داد.

دلایل بسیار مهمی در دفاع از این نظریه که مکتب اتریش، دست‌کم در ریشه‌های خود به راستی مکتبی اسپانیایی است، وجود دارد

ارزش پس‌انداز‌های به‌کار‌رفته به عنوان سرمایه بسیار بیشتر از مقداری است که در گاو‌صندوق‌ها روی هم انباشته می‌شود و بنا‌بر‌این پول به باز‌گشت سریع به جریان دوار گرایش خواهد داشت.

چنانچه افراد را در انتخاب‌شان آزاد بگذاریم، بسیار محتمل است که پول کالایی۱۲۸ (مسکوک) را برگزینند

«آن‌هایی که قیمت عادلانه را با نیروی کار، هزینه‌ها و ریسکی که بر دوش تاجر بوده اندازه می‌گیرند، سخت اشتباه می‌کنند. قیمت عادلانه نه با محاسبه هزینه، بلکه به واسطه برآورد مشترک یافت می‌شود.»