بریده‌هایی از کتاب پرسیدن مهم تر از پاسخ دادن است

فلسفه یک فعالیت است، نه یک مجموعه دانش. و مانند هر فعالیت دیگری به مهارت نیاز دارد. اما چه نوع مهارتی؟ در یک کلام: توانایی دیدن خود و جهان از دیدگاه‌های متفاوت.

فلسفه مجموعه‌ای از اطلاعات نیست بلکه پرسشگری و خردورزی است.

«دیدگاه» چیست؟ به طور کلی دیدگاه، تفسیری است از امر واقع که به ورای آن می‌رود و بر مفروضات، باورها، یا ارزش‌های فرد تفسیرکننده مبتنی است.

خرد در همین پرسشگری است.

آب هر هفت هفته یک بار بکلّ عوض می‌شود. بیش‌تر وجود شما هم سلول است و بیش‌تر سلول هم آب است، و کل سلول‌های بدن شما هفت سال یک بار تغییر می‌کند.

اسمتان نمی‌تواند معرّف هویت شما باشد؛ اسم تنها راه دیگری برای اشاره به توست. پس واقعا تو کیستی؟

«فیلسوف نه بذر می‌پاشد و نه محصول برمی‌دارد. او تنها خاک را زیر و رو می‌کند و شخم می‌زند

پرسش‌های پی در پی سقراط تا بنیان باورهای افراد ادامه می‌یافت، آرامش خیالی دانایان را بر هم می‌زد، ذهنشان را برمی‌آشفت و آنان را به تأمل وا می‌داشت.

آب هر هفت هفته یک بار بکلّ عوض می‌شود.

کل سلول‌های بدن شما هفت سال یک بار تغییر می‌کند

همان طور که رودخانه همیشه نوی نو است، انسان هم همیشه نوی نو است، جز در عالم نظریه‌ها.

صدفی بردارید. جای بی سر و صدایی پیدا کنید و آن را به گوشتان بچسبانید. چه می‌شنوید؟ صدایی مثل امواج آب. مردم می‌گویند که این صدای اقیانوس است. اما واقعیت آن است که این صدا، تنها پژواک جریان خونِ مجرای گوش شماست. این صدا، صدای خودتان است

چرا دارید این کتاب را می‌خوانید؟ برای اینکه می‌خواهید بخوانید. حتی اگر هم کسی به شما گفته بود که آن را بخوانید، باز هم فرقی نداشت: اگر دلتان نمی‌خواست نمی‌خواندیدش. اما دارید می‌خوانیدش. پس چه خودتان خواسته باشید این کتاب را بخوانید و چه به شما گفته باشند که آن را بخوانید، و شما به تبع آن گفته کتاب را بخوانید، در هر دو صورت در حال انجام دادن کاری هستید که دلتان می‌خواهد.

مرگ به خاک غذا می‌دهد و زندگی از طریق مرگ استمرار می‌یابد.

در همین زندگی روزمره هم، بویژه در هنگامه بروز تعارض‌ها، این توانایی که بتوانیم دیدگاه خود را کنار بگذاریم و از دیدگاه دیگری به مسئله نگاه کنیم می‌تواند بی‌نهایت سودمند باشد. این مهارتی است که در فلسفه بیش از آنکه فقط سودمند باشد ضروری است

بیاموزیم که امور را از دیدگاه دیگران ببینیم.

فلسفه به ما یاد می‌دهد که چطور از خودمان فاصله بگیریم ــ یعنی چطور از حصار آشنای جواب‌های خودمان خلاص شویم.

«سن تو همان قدر است که احساس می‌کنی».

برای دستیابی به حقیقت، باید از اسم‌ها و برچسب‌ها گذر کنیم تا با اشیا واقعی برسیم.

ما کیهان را نه‌تنها به کهکشان‌ها و منظومه‌ها و سیاره‌ها و نیمکره‌ها و کشورها و شهرها تقسیم می‌کنیم، بلکه پایین‌تر هم می‌آییم و تقسیم بندی را تا خیابان‌ها و پلاک خانه‌ها ادامه می‌دهیم. با این کار، می‌توانیم جای هر چیز را مشخص کنیم، اما جای آن کل را نمی‌توانیم. پس هنوز در ناکجاییم.

مهار فکر، دشوارتر از مهار زبان است.

می‌دانیم که بخش اعظم می‌سی‌سی‌پی آب است و آب هر هفت هفته یک بار بکلّ عوض می‌شود. بیش‌تر وجود شما هم سلول است و بیش‌تر سلول هم آب است، و کل سلول‌های بدن شما هفت سال یک بار تغییر می‌کند. از وقتی که خواندن این فصل را آغاز کرده‌اید، میلیون‌ها سلول جای خود را به سلول‌های تازه‌ای داده‌اند. و همین الآن که در حال خواندن این کتاب هستید اتم‌های بدنتان چنان پر هیاهو در گردابی دائمی و به شکلی سرگیجه‌آور در چرخش‌اند که اگر از نزدیک به آن‌ها نگاه کنید می‌بینید بخشی از اجزای سازنده‌تان مثل حباب از برابر دیدگانتان می‌گریزند.

بیایید یک بار دیگر مانند دوران کودکی لذت بازی را تجربه کنیم: بنایی را که ساخته‌ایم فرو ریزیم و تکه تکه از نو بسازیم. شاید حاصل کار بنایی محکم‌تر و زیباتر از بنای قبلی باشد.