بریده‌هایی از کتاب یازده حلقه

"تنها به همان حدی که ما خودمان را در معرض نابودی و رهاکردن از چیزی قرار می‌دهیم، می‌توانیم چیز نابودنشدنی و غیر قابل تخریبی را در وجودمان بیابیم."

از این به بعد به دنبال آیندهٔ خوب نیستیم؛ ما خودمان آیندهٔ خوبیم.

اگر در رودخانه زندگی می‌کنی، باید با تمساح‌ها دوست شوی.

بر روی کاری که دارید، تمرکز کنید؛ نه این‌که بر گذشته تمرکز کنید یا نگران آینده باشید. تیم در انجام این کار، بسیار خوب عمل می‌کرد.

اگر محدودیت‌های زیادی برای بازیکنان وضع کنید، زمان زیادی را صرف تلاش برای مخالفت با سیستم خواهند کرد. آن‌ها نیز مانند همهٔ ما، نیازمند درجه‌ای از ساختار در زندگی‌شان هستند، اما مقداری آزادی عمل هم می‌خواهند تا خودشان را به‌صورت خلاقانه‌ای نشان دهند.

عمولاً به بازیکنان یادآوری می‌کردم که بیشتر روی اتفاقات و مسیری که در طول بازی طی می‌کنیم تمرکز داشته باشند تا روی نتیجهٔ نهایی، چراکه اگر تمام توجهتان را به آینده دهید، زمان حال از کنار شما عبور خواهد کرد.

معمولاً به بازیکنان یادآوری می‌کردم که بیشتر روی اتفاقات و مسیری که در طول بازی طی می‌کنیم تمرکز داشته باشند تا روی نتیجهٔ نهایی، چراکه اگر تمام توجهتان را به آینده دهید، زمان حال از کنار شما عبور خواهد کرد.

اهمیت‌دادن به روح بازی، مهم‌تر از صفحهٔ امتیازهاست.

برای این‌که یک تیم قهرمان ان‌بی‌ای شود، تعدادی فاکتور حیاتی مانند ترکیب درستی از استعدادها، خلاقیت، هوش، سرسختی و البته خوش‌شانسی لازم است. اما اگر تیمی مهم‌ترین عنصر - یعنی عشق - را نداشته باشد، فاکتورهای دیگر چندان مهم نیستند.

اجازه بده که هر بازیکن، خودش سرنوشتش را انتخاب کند ‫چیزی که به‌عنوان یک مربی آموخته‌ام، این است که نباید امیال خود را به دیگران تحمیل کرد. وقتی بازیکنان در زمین به مشکل برمی‌خورند، با استرس به کنار زمین نگاه می‌کنند و انتظار دارند که مربی پاسخی برای مشکلشان داشته باشد. بیشتر مربیان با رضایت به این مسائل رسیدگی می‌کنند، اما من این‌طور نیستم. همیشه علاقه داشته‌ام که بازیکنان را وادار کنم تا خودشان فکرشان را به کار بیندازند و بتوانند در اوج نبرد، تصمیمات سختی را اتخاذ کنند.

"در یک تیم خوب، سوپراستار وجود ندارد. بازیکنان فوق‌العاده‌ای بودند که ارزش خود را با قابلیت بازی‌کردن با بقیه به‌عنوان یک تیم نشان دادند. آن‌ها توانایی سوپراستارشدن را دارند؛ اما اگر در یک تیم، خوب بازی کنند، ازخودگذشتگی داشته باشند و کارهای لازم برای کمک به تیم را انجام دهند تاثیر بیشتری دارند. این‌که اعداد و ارقام در دستمزد یا آمار بازی چه باشند، مهم نیست؛ مهم این است که بازیکنان چگونه با هم بازی می‌کنند."

به‌علاوه، بسکتبال نیازمند سطح بالایی از همکاری است. برای موفق‌شدن، در زمین باید به تمام افراد متکی باشی؛ نه فقط به خودت. این امر باعث می‌شد که این ورزش دارای زیبایی ماورایی مشخصی باشد و همین مرا راضی می‌کرد.

اگر ذهنتان خالی باشد، همیشه برای همه چیز آماده خواهد بود؛ به روی همه چیز باز خواهد بود. در ذهن مبتدی، احتمال‌های زیادی وجود دارد؛ در ذهن ماهر، این احتمال‌ها کم هستند.

براساس گفته‌های سوزوکی، مدیتیشن به شما کمک می‌کند که کارها را با "ذهنی آرام و ساده" و بدون "ادراک یا ابهام" انجام دهید. بسیاری از مردم، زمانی که مشغول انجام کاری هستند، در ذهن خود با دو یا سه ایده درگیر هستند و این مسئله، ردی از افکار را باقی می‌گذارد که باعث گیج‌شدن می‌شود و رهایی از آن دشوار است. او می‌نویسد: "برای به‌جانگذاشتن هیچ ردی، زمانی که مشغول کاری هستید، باید آن کار را با تمام ذهن و بدن خود انجام دهید. باید روی کاری که می‌کنید، تمرکز داشته باشید.

اما چیزی که از او یاد گرفتم، این بود که چطور حد و مرزها را جابه‌جا کنم و قِسِر در بروم.

می‌گفت که داگ او را به یاد سخن مربی آدولف راپ می‌انداخت که می‌گفت دو نوع مربی وجود دارد؛ آن‌هایی که تیم را به پیروزی می‌رسانند و آن‌هایی که تیم را راه می‌اندازند. داگ بدون شک جزء دستهٔ دوم بود. او با این‌که سابقهٔ مربی‌گری طولانی‌ای نداشت، اما انرژی‌اش بی‌نهایت بود و از آن برای تزریق شور و هیجان به بازیکن‌ها در بازی‌های بزرگ استفاده می‌کرد.

لازم نیست همه چیز را "همیشه" بزنید؛ اجازه بدهید بعضی چیزها خودشان جلو بروند... نتی که نمی‌زنید، خیلی مهم‌تر از نتی است که آن را می‌نوازید.

هدف من در فصل اولم به‌عنوان مربی این بود که تیم بولز را از یک تیم مرحلهٔ سومِ جنگجوهای تنهایی که به اهداف شخصی خود فکر می‌کنند (من عالی هستم و تو نیستی) به تیم مرحلهٔ چهاری تبدیل کنم که در آن، تأکید روی ما، فراتر از تأکید روی من باشد. (ما عالی هستیم و تو نیستی.)

روزنامه‌نگاری به نام مارک هیسلر در لس‌آنجلس تایمز می‌گفت: " جردن یک رهبر ذاتی نیست، او یک اجراکنندهٔ ذاتی است." او همان‌طور که می‌گفت، "بچه‌ها، من می‌خواهم به زمین بروم و تیم حریف را نابود کنم، آیا با من همراه می شوید؟"، تیم را با نیروی ارادهٔ خود به حرکت درمی‌آورد.

جان پکسون می‌گفت: "مایکل یک هم تیمی متوقع بود. اگر شما در زمین بودید، باید کارتان را به نحو احسن انجام می‌دادید. او قبول نمی‌کرد که کسی کمتر از او به بازی اهمیت دهد."

من و کادر مربیان برای صبحانه یکدیگر را ملاقات می‌کردیم و دربارهٔ نکات مربوط به تمرین و همچنین گزارش استعدادیاب‌ها بحث می‌کردیم. این کار به ما اجازه می‌داد که اطلاعات خود را با هم به اشتراک بگذاریم و مطمئن شویم که از نظر استراتژی روزمره، با یکدیگر هم‌عقیده هستیم. هر مربی، سطح بالایی از خودمختاری را داشت، اما زمانی که با بازیکنان صحبت می‌کردیم، همه با هم یکی بودیم.

مهم‌ترین چیز، هدایت بازیکنان به سمت دستیابی به یک هوش گروهی بود تا بدین‌وسیله بتوانند به‌صورت هماهنگ با هم کار کنند.

هر شخص برای خودش به منزلهٔ یک جزیره است؛ با حسی بسیار واقعی. تنها خود شخص است که می‌تواند به جزیره‌های دیگر پل بسازد؛ اگر اول از همه بخواهد که خودش باشد و اجازه دهد که خودش باشد.

شفافیت داشتن، کلید این داستان است. چیزی که بازیکنان دربارهٔ مربی‌شان هیچ‌گاه تحمل نخواهند کرد، این است که مربی با آن‌ها صادق و روراست نباشد.

فیل می‌دانست که رسیدن به مقام امتیازآورترین بازیکن لیگ، برای من مهم است، اما می‌خواستم این کار را طوری انجام بدهم که از کار تیم جدا نباشد.

چیزی که بعد از سال‌ها انجام مدیتیشن آموختم این است که وقتی خود را تمام‌وکمال در لحظهٔ حاضر غرق می‌کنید، نسبت به اتفاقاتی که در همین لحظه و همین جا در حال رخ‌دادن است، به آگاهی عمیق‌تری دست پیدا می‌کنید. این آگاهی در نهایت به احساس اتحاد بزرگ‌تری می‌انجامد که همان "لزوم کار تیمی" است.

عادت شما برای انجام یک کار، روش شما برای انجام تمامی کارهاست.

. به گفتهٔ مایکل "من‌ها" به‌آهستگی، به "مایی" قدرتمند تبدیل شدند و تیم به یکی از نیرومندترین تیم‌هایی تبدیل شد که مربی‌گری آن‌ها را به عهده داشتم.

انسان‌ها تنها روزی که توسط مادرشان زاده می‌شوند، متولد نمی‌شوند، بلکه... زندگی بارها و بارها آن‌ها را مجبور می‌کند که خودشان را متولد کنند." ‫ گابریل گارسیا مارکز

در هر تیم موفقی که من مربی‌اش بودم، بیشتر بازیکنان دقیقاً می‌دانستند که باید چه نقشی را در تیم ایفا کنند. ‫ وقتی سلسله‌مراتب مشخص باشد، استرس و اضطراب بازیکنان به‌شدت کم می‌شود. اما اگر این موضوع مبهم باشد و بازیکنان بهتر مدام به دنبال موقعیت باشند، مرکزیت تیم حفظ نمی‌شود؛ فارغ از این‌که که ترکیب تیم چقدر بااستعداد باشد.