بریده‌هایی از کتاب هر آن چه فکر می کنی باور نکن

بودایی‌ها می‌گویند هر بار که یک رویداد منفی را تجربه می‌کنیم، دو تیر به سمت‌مان پرتاب می‌شود. برخورد فیزیکی با یک تیر، دردناک است. برخورد با تیر دوم که تیر احساسی است، حتی دردناک‌تر است (این همان رنج بردن است). بودا توضیح می‌دهد «در زندگی نمی‌توانیم همیشه تیر اول را کنترل کنیم اما تیر دوم، چیزی نیست جز واکنش ما به تیر اول. تیر دوم، انتخابی است.»

شریل سنبرگ می‌گوید «تا وقتی آگاه نشوید، نمی‌توانید تغییر کنید و وقتی آگاه شدید، چاره‌ای جز تغییر کردن ندارید.»

تنها چیز ثابت در زندگی، تغییر است.

آنان که هنوز گمشده خود را در درون خویش می‌جویند، قابل‌ستایش‌اند. این یعنی امید هنوز زنده است. بدون امید، هیچ‌چیز نداریم.

"من فکر می‌کنم و فکر می‌کنم و فکر می‌کنم، با این فکرها میلیون‌ها بار شادی را از خود راندم اما حتی یک‌بار هم آن را به سمت خویش فرانخواندم."

"من فکر می‌کنم و فکر می‌کنم و فکر می‌کنم، با این فکرها میلیون‌ها بار شادی را از خود راندم اما حتی یک‌بار هم آن را به سمت خویش فرانخواندم." جاناتان سفران فوئر

هر چه‌قدر کمتر فکر کنیم، هیجانات مثبتی که در آن لحظه احساس می‌کنیم، قوی‌تر خواهند بود.

هر معنا یا فکری که به یک رویداد بدهیم، بر عهده خودمان است و درک‌مان از واقعیت را خلق می‌کند. به‌این‌ترتیب تجربه ما از زندگی طی یک فرایند درون به بیرون خلق می‌شود.

انسان‌ها در افکار و تعابیری که خودشان از دنیا دارند، زندگی می‌کنند. معنایی که  به یک رویداد می‌دهیم یا فکری که در مورد آن می‌کنیم، تعیین‌کننده احساسی است که  نهایتاً در مورد آن خواهیم داشت. آن معنا یا فکر، عینکی است که زندگی را از طریق آن می‌بینیم. به همین دلیل، ما براساس درکی که از واقعیت داریم زندگی می‌کنیم نه بر اساس خود واقعیت.

«ما فقط به‌اندازه یک فکر با آرامش، عشق و شادمانی فاصله داریم؛ که حاصل وضعیت عدم تفکر هستند. " دیکن بتینگر

فکرکردن فقط زمانی بر روی ما کنترل پیدا می‌کند که آن را باور کنیم. تفکر خود را باور نکنید تا از رنج رها شوید.

این محتوای تفکر ما نیست که موجب استرس‌مان می‌شود بلکه مدت‌زمان آن است.

"اگر مردم فقط این را می‌آموختند که از تجربه کردن نترسند، همین به‌تنهایی برای تغییر جهان کافی بود. سیدنی بنکس"

حقیقت ساده است و همیشه ساده خواهد بود.

ذهن نه‌تنها محیط اطراف را از بابت وجود خطرات احتمالی اسکن می‌کند بلکه به تجربیات و خاطرات گذشته نیز رجوع می‌کند تا با خلق سناریوهای فرضی در مورد خطرات بالقوه آینده، ما را نسبت به آن‌ها ایمن نگه دارد.

باید به چیزی فراتر از شکل و ظاهر (مادیات) نگاه کنید تا حقیقت (معنویات) را ببینید و تجربه کنید.

اگر می‌خواهید آزاد، خوشحال، آرام و سرشار از عشق باشید، گوش دادن صرف به ذهن خود را رها کنید و با هم‌نوا شدن با چیزی بسیار بزرگ‌تر از ذهن، به فراتر از آن بروید. این نه‌تنها به بقاء بلکه به شکوفایی و پیشرفت نیز کمک خواهد کرد.

پس این کار هیچ سودی برای‌مان ندارد. ما تصور می‌کنیم که فکرکردن کمک‌مان می‌کند اما درواقع فقط باعث می‌شود که تمام آن هیجانات منفی و ناخواسته را تجربه کنیم و دست‌آخر نیز برای خود دلایلی بتراشیم که چرا نمی‌توانیم یا نباید آن مقدار پول را بخواهیم.

در آن لحظه، راهب سؤال مرشدش را به یاد آورد که می‌گفت " آیا می‌دانی که آن‌چه تو را عصبانی می‌کند، واقعاً چیست؟" بعد راهب با خود اندیشید که "آن‌چه مرا عصبانی می‌کند مردم، موقعیت‌ها یا شرایط نیستند. این قایقِ خالی نبود که مرا عصبانی کرد بلکه واکنش من به آن موجب خشمم شد. تمام افراد با موقعیت‌هایی که مرا آزرده و خشمگین می‌کنند، مثل این قایق خالی هستند. آن‌ها بدون واکنش خود من، این قدرت را ندارند که مرا عصبانی کنند."

فکرکردن، ریشه اصلی تمام رنج روانی ماست. شاید کنجکاو باشید که بدانید افکار مثبت در کجای این داستان قرار می‌گیرند. افکار مثبت یا افکاری که احساس خوبی به ما می‌دهند، نتیجه فکرکردن نیستند. آن‌ها محصول وضعیت طبیعی آرامش، عشق و نشاط هستند. آن‌ها محصول جانبی بودن ما هستند و نه محصول فکرکردن‌مان؛ بنابراین فکرکردن فقط موجب ایجاد احساسات یا هیجانات منفی می‌شود.

دلیل اینکه فکرکردن، کار را خراب می‌کند این است که وقتی به افکار خود فکر می‌کنیم، شروع به تزریق باورهای محدودکننده، قضاوت‌ها، نقدها، برنامه‌ها و شرایط خود به آن افکار می‌کنیم و به دلایل بی‌شماری فکر می‌کنیم که چرا نمی‌توانیم کاری را انجام دهیم یا چیزی را داشته باشیم. با فکر نکردن، از تمام آن قضاوت‌ها و برنامه‌ریزی‌های منفی‌ای که افکار اولیه‌مان را خراب می‌کنند، به دور می‌مانیم.

هیجانات منفی فقط برای حفظ بقای ما کمک‌کننده هستند اما اگر موضوع مرگ و زندگی در میان نباشد، هیجانات منفی بیشتر مخرب هستند تا مفید.

برخورد با تیر دوم که تیر احساسی است، حتی دردناک‌تر است (این همان رنج بردن است). بودا توضیح می‌دهد

که تمام احساسات منفی ما حاصل فکرکردن‌مان هستند.

مقصر اصلی، فکرکردن است و نیاز نیست از چیزی بترسید، آرامش واقعی را در زمان حال تجربه خواهید کرد.

به‌محض اینکه درک کنیم که فکرکردن، نوع احساسات ما را رقم می‌زند، خواهیم توانست از قید آن رها شده و به وضعیت طبیعی آرامش، عشق و شادمانی برسیم.

افکاری که در ذهن ما جریان دارند، واقعیت نیستند.

- افکار منفی فقط زمانی روی شما تسلط پیدا می‌کنند که آن‌ها را باور کنید.

- وقتی به افکار منفی اجازه حضور در خودآگاه خویش را بدهید و در مقابل احساسات ناشی از آن‌ها مقاومت نکنید، خواهید توانست که به فراتر از آن‌ها بنگرید تا حقیقت نهفته در پشت تمام آن‌ها را ببینید.

وقتی فکرکردن را به رسیمت شناختید، به آن اجازه دهید که گذر کند و آن را به چیزی وابسته نکنید.