بریده‌هایی از کتاب بولوت

دنیا جایی نیست که بشود بهش دل بست؛ نه به خودش، به اسباب‌اش و نه آلات‌اش. همه چیز. هیچ چیزش. هیچ چیزش جای دل‌بستگی ندارد. و البته، صد البته، زندگی و زندگانی‌اش که مخفی و آشکار، همه ما را می‌کشد، می‌بلعد، می‌فشارد. کارش همین است. کار دنیا. کارش در واقع همین است. کارش این است که جان آدم‌ها را پیش از مرگ و فرارسیدن زمان مردن، بگیرد. کسی دنیا را متهم نمی‌کند. دنیا، دزد جیب‌های خالی است. یا بهتر می‌شود گفت: دزد جیب‌هایی است که خودش ـ به طرزی کاذب ـ پر کرده. دنیا ما را تنها آماده یک لحظه می‌کند: مردن... .