بریده‌هایی از کتاب گزیده طنز ابواسحاق حلاج شیرازی (بسحاق اطعمه)

صباحی در دکانی، شیردانی رسید از دستِ کیپایی به دستم بدو گفتم: که بریان یا کبابی که از بوی دلاویزِ تو مستم بگفتا پاره‌ای اِشکنبه بودم ولیکن با برنج و نان نشستم کمال هم‌نشین در من اثر کرد وگرنه آن کمینم من که هستم

چنان فرو بَرَم انگشت‌ها به قعرِ برنج که دیده خیره بماند در آن، چو بحرِ عمیق