بریده‌هایی از کتاب داشتن یا بودن؟

فعال بودن یعنی معنا بخشیدن به توانایی‌ها، استعدادها و موهبت‌های انسانی که هر کسی درجات مختلفی از آن را در خود دارد. فعال بودن یعنی تازه کردن خود، تحرک داشتن، رشد کردن، عشق ورزیدن.

داشتنِ دانش می‌تواند در زمینه‌های خاصی کاربردی باشد، امّا دانستنْ یک فرآیند فعال بر پایهٔ بودن است که با تفکر ارتباط دارد.

دانستن به معنای در اختیار داشتن و تصاحب حقیقت نیست، بلکه به معنای نفوذ به درون است؛ به نحوی که منجر به یک کوشش انتقادی و فعال برای تماس نزدیک‌تر با حقیقت شود. دانستن، نزدیک شدن به حقیقت است. در تمام ادیان و فلسفه‌های مبتنی بر بودن، آگاهی از حقیقت همواره با شکلی از بیدار شدن از خوابِ غفلت همراه است.

اگر در شیوهٔ داشتن، تمام نیروی خود را صرف می‌کنید تا کسی را به دست آورید، در شیوهٔ بودن باید تمام نیروی خود را صرف عشق‌ورزی کنید.

بودن یک کنش است که با شدن‌های مداوم به عمل در می‌آید. می‌توان گفت بزرگ‌ترین تفاوتِ بودن و شدن همین فعالیت و عدم فعالیت است. بودن نوعی فعالیت بارور است که موجب تولید و نوزایی در زندگی آدمی می‌شود، ولی شما نمی‌توانید با تصاحب چیزی ادعا کنید که فعالیتی را تجربه کرده‌اید.