بریده‌هایی از کتاب دلبسته

اصل دلبستگی به ما می‌آموزد که بیش‌تر انسان‌ها به‌اندازهٔ نیازهای برآورده‌نشده‌شان نیازمندند.

بیان مؤثر نیازهای عاطفی بسیار کارامدتر از آن است که طرف مقابل ذهن شما را بخواند. در واقع، شما شخصیت زنده‌ای هستید که باید شنیده شوید، و این درها را برای گفت‌وگوی احساسی عمیق‌تر باز می‌کند.

. وقتی شریک ما به‌عنوان پایگاه امن و لنگر عاطفی عمل می‌کند، قدرت و اشتیاق لازم را برای ورود به جهان و استفادهٔ بهینه از خودمان خواهیم داشت. این‌جاست که او کمک می‌کند تا به بهترین نسخهٔ خودمان تبدیل شویم، همان‌طور که ما چنین نقشی در برابر آن‌ها داریم.

اگر فردی اجتنابی هستید... شاید هیچ دلیلی نتواند دو نفر را به هم نزدیک‌تر یا درک یک‌دیگر را آسان‌تر کند، اما ارتباط مؤثر برای افراد اجتنابی نیز راه‌کار دارد. شما به‌عنوان فرد اجتنابی، اغلب از نیاز خود به فاصله و جدایی آگاه نیستید و، بدون آن‌که دلیل آن را بدانید، فقط احساس می‌کنید که نیاز به دورشدن دارید. شاید وقتی این احساس به شما دست می‌دهد، فکر کنید که برای شریک خود چندان جذابیت ندارید، اگر این‌طور است، پس چه دلیلی برای ادامه رابطه وجود دارد؟ وقتی طرف مقابل «آن شخص خاص» نیست، پس چرا عذاب را طولانی کنیم؟

-اگر هنگام نزدیکی و صمیمیت زیاد احساس ناراحتی می‌کنید و به استقلال و آزادی خود بیش‌تر از رابطه ارزش قائل‌اید (اجتناب از صمیمیت زیاد است) و احساسات شریک خود یا تعهد به او برای‌تان اهمیت چندانی ندارد (میزان اضطراب در رابطه کم است)، به احتمال زیاد دارای سبک دلبستگی اجتنابی هستید. ‌

ما اغلب به تعارضات به‌عنوان بازی برد و باخت نگاه می‌کنیم: یا تو پیروز می‌شوی یا من. اما نظریهٔ دلبستگی نشان می‌دهد که شادی ما در گرو شادی شریک‌مان و برعکس است. این دو موضوع تفکیک‌ناپذیرند. فرانک و سندی با وجود تمایلات متفاوت‌شان، سعی در هماهنگ‌شدن با یک‌دیگر دارند تا با سازگاری با هم احساس رضایت کافی به دست آورند. از منظر دلبستگی، این یک تجربهٔ بسیار ارزشمند است.

در این کتاب هم‌چنین نشان داده‌ایم که سبک‌های دلبستگی ناهماهنگ می‌توانند منجر به نارضایتی زیادی در زندگی زناشویی شوند، حتا برای افرادی که یک‌دیگر را بسیار دوست دارند. اگر در چنین رابطه‌ای هستید، به دلیل احساس نیاز یا نارضایتی خودتان را سرزنش نکنید. وقتی اساسی‌ترین نیازهای افراد برآورده نشوند، عشق به‌تنهایی نمی‌تواند رابطه را به سرانجام برساند. اگر این کتاب را خوانده‌اید و می‌دانید که دارای چه نوع سبک دلبستگی‌ای هستید، می‌توانید از زاویه‌ای کاملاً متفاوت با این مشکل مقابله کنید.

نگاهی به سابقهٔ گرِگ در ناتوانایی در برقراری رابطهٔ جدی، و پیش‌بینی‌ناپذیربودنش، متوجه واقعیت شود و حتا می‌دانست که بدون او زندگی شادتری خواهد داشت اما نمی‌توانست عزم خود را برای ترک رابطه جزم کند.

دایرهٔ درونی: وقتی با شما مانند خاندان سلطنتی رفتار می‌شود -سلامتی شما برای هیچ‌کس در درجهٔ دوم قرار ندارد. ‌ -شما در وهلهٔ اول خاطرجمع هستید. -نظر شما بیش‌ترین اهمیت را دارد. -احساس تحسین و حمایت می‌کنید. -نیاز شما به نزدیکی با نزدیکی بیش‌تر پاداش داده می‌شود. بسیاری از افراد در روابط اضطرابی ـ اجتنابی فکر می‌کنند که «حلقهٔ درونی سلطنتی» واقعاً وجود ندارد و همهٔ افراد تجربهٔ حلقهٔ درونی یکسانی دارند. آن‌ها بر این باورند افراد دیگر در مورد آن‌چه پشت درهای بسته اتفاق می‌افتد صادق نیستند. اما ما این‌جاییم تا بگوییم که وجود دارد و اصلاً اتفاق نادری نیست.

به‌طور خلاصه، کریگ بر خلاف شخصیت دوست‌داشتنی و دلسوزی‌اش که به بقیهٔ جهان نشان می‌داد، با مارشا به گونه‌ای رفتار می‌کرد که گویی او دشمن است («کریگ مرد بزرگ و تأثیرگذاری بود. افرادی که از کریگ شناخت سطحی داشتند، او را فرد خوبی می‌دانستند»). این دوگانگی مارشا را گیج کرد. با این‌که مارشا نزدیک‌ترین فرد به او بود اما با او به بدترین شکل رفتار می‌کرد. چه‌طور ممکن بود با همه مهربان و با مارشا تا این اندازه بدرفتار باشد؟ اصلاً منطقی نبود. مارشا فکر می‌کرد که اگر بتواند به کریگ بفهماند که با او بدرفتاری می‌کند، پس با او نیز مانند بقیه رفتار خواهد کرد. مارشا نمی‌دانست که بدرفتاری کریگ به دلیل صمیمیت کم نیست، بلکه ناشی از نزدیکی بیش از حد است. در واقع، او در حلقهٔ درونی کریگ زندگی می‌کرد.

اگر اضطرابی هستید... وقتی احساس می‌کنید موضوعی در رابطه آزارتان می‌دهد، سریع غرق احساسات منفی می‌شوید و به افراط فکر می‌کنید. بر خلاف افراد ایمن، انتظار ندارید که طرف مقابل پاسخ مثبتی بدهد، بلکه عکس آن را پیش‌بینی می‌کنید. شما رابطه را امری شکننده و ناپایدار تلقی می‌کنید که هر لحظه ممکن است فرو بریزد. این افکار و فرضیات بیان مؤثر نیازها را برای‌تان دشوار می‌کند. اغلب هنگام صحبت با شریک خود، تهاجمی، اتهامی، انتقادی یا تهدیدآمیز برخورد می‌کنید. و طرف مقابل به‌جای دادن اطمینان خاطری که جویای آن هستید، ممکن است شما را پس بزند.

-بپذیرند شریک‌شان در برخی موضوعات خاص اصلاً فعال نیست و دیگر به او اصراری برای تغییر نکنند. ‌ -وقتی که شریک‌شان فاصله می‌گیرد، بپذیرند که این طبیعت اوست و دست از آزار و برچسب‌زدن بردارند. -بیاموزند کارهایی را که قبلاً انتظار داشتند با شریک خود انجام دهند، به‌تنهایی پیش ببرند. -با دوستان هم‌فکر خود در فعالیت‌هایی شرکت کنند که شریک‌شان تمایلی به شرکت در آن‌ها ندارد. -بیاموزند که از کاری که شریک‌شان انجام می‌دهد تشکر کنند و کاری را که انجام نمی‌دهد نادیده بگیرند.

شاید به‌ظاهر شریک اجتنابی کم‌تر آسیب می‌بیند، زیرا عقب‌نشینی حرکتی یک‌طرفه است که نیازی به همکاری طرف مقابل ندارد. شاید طرف مقابل ظاهری بی‌دغدغه داشته باشد اما بی‌اعتنایی به‌معنای امنیت نیست. افراد اجتنابی به‌طور فعال نیازهای دلبستگی خود را سرکوب می‌کنند و از رابطهٔ خود احساس رضایت چندانی ندارند. آن‌ها اغلب بدبختی خود را به گردن شریک‌شان می‌اندازند.

با توجه به سبک دلبستگی اضطرابی، در رابطه نیازهای مشخصی دارید و در صورت برآورده‌نشدن این نیازها، نمی‌توانید خوشحال باشید. کلید یافتن شریکی که بتواند پاسخ‌گوی این نیازها باشد آن است که ابتدا نیاز به صمیمیت، دردسترس‌بودن و امنیت در رابطه را درک و باور کنید ــ و بدانید که این‌ها حق مسلم شما هستند. نمی‌توان برچسب خوب و بدی به آن‌ها زد، بلکه فقط باید پذیرفت که آن‌ها نیازهای شما هستند. اجازه ندهید افراد با برچسب‌های «نیازمند» یا «وابسته» در شما احساس گناه ایجاد کنند. از احساساتی چون کامل‌نبودن در رابطه، صمیمیت با طرف مقابل و وابستگی به او شرمنده نباشید.

افراد اضطرابی اغلب احساس می‌کنند که مشکل از آن‌هاست؛ فرد ایمن به مسائل دیدگاه واقع‌گرایانه‌تری خواهد داشت، و فرد اجتنابی اغلب مانند پُل رفتار می‌کند. آن‌ها علت تنهایی خود را به شرایط بیرونی نسبت می‌دهند،

-اگر به دنبال صمیمیت و نزدیکی هستید (اجتناب از صمیمیت در شما کم است) اما در مورد روند رابطه احساس ناامنی می‌کنید و کوچک‌ترین حرکت طرف مقابل باعث می‌شود از کوره دربروید (میزان اضطراب در رابطه زیاد است)، به احتمال زیاد دارای سبک دلبستگی اضطرابی هستید. ‌

-اگر هنگام صمیمیت با شریک عاطفی خود احساس راحتی می‌کنید (اجتناب از صمیمیت در شما کم است)‌ و در مورد رابطه و یا توانایی شریک‌تان در عشق‌ورزی وسواس چندانی ندارید (اضطراب رابطه کم است) و سعی در بهبود رابطه دارید، به احتمال زیاد، دارای سبک دلبستگی ایمن هستید. ‌

ما در فرهنگی زندگی می‌کنیم که نیازهای اساسی برای صمیمیت، نزدیکی و به‌ویژه وابستگی تحقیر می‌شوند و در مقابل به استقلال خیلی ارج می‌نهیم.‌ ما تمایل داریم این نگرش را به‌عنوان حقیقتی به ضرر خود بپذیریم. این باور غلط که همهٔ افراد باید از نظر عاطفی خودکفا باشند حرف تازه‌ای نیست.

ببرد. وقتی خود واقعی‌تان نیستید، به دیگران اجازه می‌دهید تا باب میل خودش رفتار کند و هر طور که دوست دارد بیاید و برود.

اگر می‌خواهید راه استقلال و شادی را در پیش بگیرید، ابتدا شخص مناسبی برای وابستگی پیدا کنید و با او در این مسیر پیش یروید.