بریده‌هایی از کتاب ریسمانی که نگه مان داشت

باید غرور هر کسی را شکست و سر جایش نشاند. با ایستادن بالای چاله نمی‌شد با کسی که آن پایین بود همدلی کرد. برای همدلی با او باید خودت درون آن چاله فرو بروی.

یک نفر نمی‌تواند به‌تنهایی دست عدالت باشد، اما می‌تواند برای لحظه‌ای ترازوی عدالت را تکان بدهد و به‌اندازهٔ یک لبخند کوتاه کنترلش را به دست بگیرد.

بعضی از آدم‌ها هرگز چیزی به دست نمی‌آورند. بعضی‌ها تمام چیزهایی را که دوست دارند از دست می‌دهند، انگار که خدا با رنج آن‌ها خوش است.

دیوانگی عالمی دارد و جز دیوانگان کسی از لذت دیوانه‌بودن باخبر نیست!

«جهنم هر آدم ذهن خودشه!»