بریده‌هایی از کتاب کتاب کار عزت نفس

مردی به همسایه‌اش گفت: «چرا تمام روز را با پسرت صرفِ تعمیر دوچرخه کردی؟ مگر نمی‌توانستی آن را به تعمیرگاه ببری تا ظرف یک ساعت آماده شود؟». همسایه در جواب گفت: «من در حالِ ساختن شخصیت پسرم هستم؛ نه تعمیر دوچرخه».

مردی به همسایه‌اش گفت: «چرا تمام روز را با پسرت صرفِ تعمیر دوچرخه کردی؟ مگر نمی‌توانستی آن را به تعمیرگاه ببری تا ظرف یک ساعت آماده شود؟». همسایه در جواب گفت: «من در حالِ ساختن شخصیت پسرم هستم؛ نه تعمیر دوچرخه».

زمانی‌که ارزش‌های ما به‌عنوان انسان فقط و فقط به هر آن‌چه با دست‌های‌مان می‌سازیم وابسته باشد، به قربانیان ترس در دنیا تبدیل می‌شویم.

«باورهای افراطی منجر به خودتخریبی می‌شوند». این بدین معناست که هم نگرانی بیش از حد و هم اجتناب از برخورد با نگرانی‌ها، پیامدهای منفی به‌همراه دارند. قانون کلی این است که «نگرانی کارآمد» سالم‌ترین پیامد را به‌همراه دارد. بهتر است برای مدت محدودی، با استفاده از رویکرد حل مسئله، روی نگرانی خود متمرکز شوید. مقدار زمانی از روز (طبق برخی پژوهش‌ها ۳۰ دقیقه) را به جمع‌آوری اطلاعات صحیح، بررسی راه‌حل‌های جایگزین، شناسایی احساسات، نوشتن یا صحبت از دغدغه‌ها و اقدام مناسب اختصاص دهید. پس از آن، به خودتان اجازه دهید که از جنبه‌های مثبت زندگی لذت ببرید.

واکنشی که ما از دیگران می‌گیریم معمولاً بازتابی ازحسی است که آن‌ها نسبت به خود دارند و این با بازتاب ارزش درونی ما یکسان نیست. وقتی افراد نظری واقع بینانه و قدردانانه نسبت به خود ندارند، اغلب به لحاظ اجتماعی محتاج می‌شوند. این یعنی آن‌ها سراغ دیگران می‌روند تا تأییدی که خودشان درمورد ارزش درونی‌شان ندارند و محتاجش هستند از آن‌ها دریافت کنند. آن‌ها حتی ممکن است دیگران را سرکوب کرده و به لحاظ احساسی آن‌ها را در تنگنا بگذارند و زمانی که ناامنی عاطفی‌شان باعث دور شدن دیگران از آن‌ها می‌شود نمی‌توانند با این طرد شدگی اسفناک کنار بیایند. این افراد حتی اگر عزت و احترام دیگران را به‌دست بیاورند تنها «عزت دیگران» را کسب کرده اند و نه «عزت‌نفس». عزت دیگران به هیچ عنوان جایگزین امنیت درونی از عزت‌نفس نیست.

دست کم شش بار در طول روز، مستقیماً به خود در آینه نگاه کرده و بر آنچه در بدن‌تان «سالم و متناسب» است متمرکز شوید. بد نیست که گاهی شگفتی‌هایی که در بالا اشاره کردیم را به خود یادآور شوید. به معجزات درون بدن خود فکر کنید. گاهی اوقات بر روی پوست، اندام حسی، دست‌ها، انگشتان، و اجزای جذاب و مطلوب بدن‌تان متمرکز شوید. به آنچه به خوبی در بدن‌تان کار می‌کند با دیدهٔ

گاندی نیز گفته که این لذت نیست که وجدان را گمراه می‌کند، بلکه لذت فاقد وجدان (یعنی لذت‌های مملو از استثمار، سوء استفاده و حتک حرمت) است که چنین می‌کند. لذت‌های سلامت بخش به بازآفرینی منجر گشته و بسیار ضروری هستند.

دو فرد دارای اضافه وزن به نام‌های مری و جین را در نظر بگیرید. جین با خود می‌گوید: «من چاقم. از خودم متنفرم.» مری با خود می‌گوید: «از چیزی که هستم عمیقاً خوشحالم و اگر اندکی وزن کم کنم لذت بیشتری هم از زندگی خواهم برد.» به تفاوت میان حال و هوای عاطفی مری و جین دقت کنید.

یادتان باشد که عشق یک حس است. عشق همچنین یک نگرش خیرخواهانه برای شماست و در هر لحظه بهترین‌ها را برای‌تان می‌خواهد؛ عشق یک تصمیم نیز هست که باید هر روز آن را بگیرید. عشق جوهرهٔ تعهد است و تعهد نیز امری آگاهانه و اختیاری‌است.

آنچه که نیاز است فرد از آن دوری کند لذت‌هایی‌است که وجدان انسانی را خدشه دار می‌سازد.