بریده‌هایی از کتاب به جعبه دست بزن

فقط تشویقتان می‌کنم که شروع کنید. این کار را زیاد انجام دهید. همیشه. شروع‌کننده باشید.

در واقع، دو نوع ترس داریم. ترس از کارهایی که ممکن است با شکست روبه‌رو شود و ترس از کارهایی که شاید نتیجه بدهد.

اگر کارخانهٔ عظیم و چندمیلیارددلاری فولادسازی دارید، فکر نمی‌کنم کار درستی باشد که برای آزمایش فناوری جدید و آزمایش‌نشده‌ای یک ماه کارخانه را تعطیل کنید. اما وقتی نمایشنامه می‌نویسید، هزینهٔ نوآوری آن‌قدر نیست که از آن چشم بپوشید و متنی خسته‌کننده بنویسید. چون متن خسته‌کننده، با اینکه گاهی به‌طور تصادفی و معجزه‌آسایی فروش می‌رود، کم‌وبیش همیشه شکست می‌خورد. هزینهٔ اشتباه‌کردن کمتر از هزینهٔ هیچ کاری‌نکردن است.

پیداکردن افراد باهوشی که حاضر باشند پروژه‌های مفید را شروع کنند کار بسیار سختی است. گاهی کاری که شروع می‌کنید، موفق نیست. این حقیقت که همیشه نتیجهٔ خوبی نمی‌گیرید باید به شما اعتمادبه‌نفس بدهد، چون معنایش این است که کاری را انجام می‌دهید که دیگران از آن وحشت دارند.

عدهٔ زیادی هم هنوز منتظرند به آن‌ها بگوید دقیقاً باید چه‌کار کنند. نمی‌دانند معنای برتری این نیست که برای انجام‌دادن کاری که به آن‌ها محول شده، بیش‌ازحد تلاش کنند، بلکه باید دست‌به‌کار شوند و کاری انجام دهند که فکر می‌کنند ارزشش را دارد.

پس خواهش می‌کنم دیگر منتظر نقشه نمانید. برای افرادی ارزش قائلیم که خودشان نقشه می‌کشند، نه کسانی که از نقشه پیروی می‌کنند.

اگر فقط شروع کنید، بدون آنکه به پایان برسانید، فقط فخرفروشی کرده‌اید، کار را کش داده‌اید یا وقت تلف کرده‌اید.

به‌نظر من در زمینهٔ کارهایی که باید بکنیم، کمبود دانش وجود ندارد. افراد به‌درستی دانا و آموزش‌دیدهٔ زیادی در سازمان‌های کوچک و بزرگ هستند که می‌دانند چه کنند. کمبود ما افرادی است که حاضر به انجام‌دادن این کارها باشند. حاضر به جهش باشند. حاضر باشند که دست‌به‌کار شوند و شروع کنند. به‌ظاهر بسیاری از ما نحوهٔ انجام‌دادن این کار را فراموش کرده‌ایم.