بریده‌هایی از کتاب دشمن عزیز من

گاهی وقت‌ها قانع بودن یعنی من لیاقتم همینه. پس هیچ‌وقت سعی نکن نشون بدی که لیاقت یه زندگی بهتر رو نداری. هیچ‌وقت.

ما حتی اگه بخوایمم نمی‌تونیم دل همه رو به دست بیاریم و از خودمون راضی نگه داریم

همیشه به چشمات اعتماد نکن. گاهی چیزی که می‌بینی با چیزی که هست، یکی نیست.

می‌دانی؟ گاهی باید خودت را به بی‌خبری بزنی و یادت نیاید که می‌فهمی. نشانه‌ها را دنبال نکنی و پی کشف تازه‌ها نباشی. بعضی چیزها، بعضی رازها هستند که باید همیشه سرپوشیده و پنهان باقی بمانند والا با ظهورشان کمر طاقتت را می‌شکنند و تو زیر بار تحمل‌شان خرد می‌شوی.

"گاهی وقتا قانع بودن یعنی که من لیاقتم همینه."

آدم‌های لعنتی همیشه این‌جوری‌اند. غیرقابل پیش‌بینی و ناگهانی. آن‌قدر که خوب و بدهای‌شان باهم قاتی می‌شود و تو در یک لحظه نمی‌فهمی که از او متنفری یا نه؟

وقتی دوباره دیدمت فهمیدم برای معجزه کردن حتما نباید پیامبر بود. همین که یک عاشق باشی کافی است

"رژ قرمز به لب‌هایی که عاشقانه نمی‌بوسن و جملهٔ دوستت دارم نمی‌گن، نمیاد. اصلا."

آدم‌های لعنتی همیشه این‌جوری‌اند. غیرقابل پیش‌بینی و ناگهانی. آن‌قدر که خوب و بدهای‌شان باهم قاتی می‌شود و تو در یک لحظه نمی‌فهمی که از او متنفری یا نه؟

خوبه زن آدم بساز باشه اما زیادی قانع بودن و سوختن و ساختنم واسه یه زن خوب نیست. ممکنه یه وقتایی مرد رو پررو و بی‌عار بار بیاره و بلندپروازی رو ازش بگیره.

راست است که آدم توی عزا بیشتر از هروقت دیگری دنبال بهانه برای خنده می‌گردد!