بریده‌هایی از کتاب در اسارت جغرافیا

روسیه به لحاظ جغرافیایی دچار کاستی است، و فقط به‌یمن داشتن نفت و گاز است که بسیار ضعیف‌تر از این‌ها نیست. تعجبی ندارد که پتر کبیر در سال ۱۷۲۵ در وصیت‌نامهٔ خود به بازماندگانش توصیه کرد: «تا جای ممکن به قسطنطنیه (استانبول) و هند نزدیک شوید. هرکس که بر آن‌جا حاکم شود حاکم واقعی جهان خواهد بود. بنابراین، پیوسته جنگ به‌راه بیندازید، نه‌تنها در ترکیه، بلکه در ایران هم... تا خلیج فارس نفوذ کنید، تا هند پیش بروید.»

برداشت فراوان محصول به معنای داشتن غذای مازاد است که می‌توان فروختش؛ و این به نوبهٔ خود مراکز تجاری‌ای را به وجود می‌آورد که تبدیل به شهر می‌شوند. همچنین سبب می‌شود مردم به چیزی بیش از تولید غذا فکر کنند و توجه‌شان به اندیشه‌های نو و فناوری جلب شود.

امروز هم مصر، سوریه و اردن همچنان نظر مساعدی به استقلال فلسطین ندارند، و اگر اسرائیل محو و فلسطین جایگزین آن شود، هرسهٔ آن‌ها ممکن است نسبت به بخش‌هایی از آن ادعای مالکیت کنند.

اگر آدم گرسنه و هراسان باشد، و به او اختیار دهند یا نان و امنیت را انتخاب کند یا دموکراسی را، انتخاب دشواری نخواهد داشت.

اروپاییان به‌جد درگیر تجدید نظر در مخارج نظامی خود هستند، اما پول چندانی درکار نیست، و آن‌ها با تصمیمات دشواری روبه‌رویند. درحین آن‌که مشغول بحث دربارهٔ این تصمیمات هستند، دارند گردوخاک نقشه‌ها را هم می‌گیرند، و دیپلمات‌ها و استراتژیست‌های نظامی‌شان متوجه‌اند که اگرچه تهدید شارلمانی، ناپلئون، هیتلر و شوروی‌ها برچیده شده است، جلگهٔ اروپای شمالی، کوه‌های کارپات، دریای بالتیک و دریای شمال هنوز سرجایشان هستند.

در خاورمیانه قدرت واقعاً از لولهٔ تفنگ بیرون می‌آید.

اروپایی‌ها با جوهر خطوطی در نقشه‌ها کشیدند که در واقعیت وجود نداشتند و برخی از ساختگی‌ترین مرزهایی را که جهان به خود دیده ایجاد کردند