بریده‌هایی از کتاب قوانین ناپلئون

«اجبار قانون حیوانات است. برای حکومت بر انسان‌ها باید آن‌ها را متقاعد کنید.»

درسی که ناپلئون به ما می‌دهد، این است که اجازه دهیم نسل‌های بعدی ما، ارزشمان را تعیین کنند، نه چاپلوس‌هایی که در حال حاضر به‌دنبال منافع فردیشان هستند.

«عوام به‌دنبال فرد بزرگ راه می‌افتند، نه به‌خاطر خودش، بلکه به‌خاطر نفوذی که دارد؛ و فرد بزرگ هم آن‌ها را یا از روی تکبر می‌پذیرد یا از روی نیاز.»

بنجامین فرانکلین زمانی گفت: «راز فقط در صورتی بین سه نفر باقی می‌ماند که دو نفرشان مرده باشند.»

«تنوع در مطالعه همان‌طور تخیل را ارضا می‌کند که تنوع اصوات گوش را. یک خانوادهٔ اهل مطالعه را نشانم بدهید تا افرادی را نشانتان بدهم که دنیا را تکان خواهند داد.»

«در جنگ فقط خودتان مشکلات خودتان را می‌بینید؛ مشکلات دشمن را نمی‌توانید ببینید؛ بنابراین دشمن هم نمی‌تواند ضعف‌های شما را ببیند. پس باید از خودتان اعتمادبه‌نفس نشان دهید.»

«آنکه ترس از شکست دارد، بی‌شک شکست خواهد خورد.»

«در این دنیا دو قدرت وجود دارد: قدرت شمشیر و قدرت روحیه. روحیه همیشه بر شمشیر غلبه کرده است.»

سناتور روم باستان سِنِکا شانس را به این‌صورت تعریف کرد: «محل تلاقی آمادگی و فرصت.»

ناپلئون واقعاً خودش را ـ البته با کمی توجیه ـ عامل سازمان‌دهی و اصلاح دنیا می‌دانست

«آنکه ترس از شکست دارد، بی‌شک شکست خواهد خورد.»

«بین تمام نهادهای ما، نهاد آموزش و پرورش مهم‌ترین است. همه‌چیز به آن بستگی دارد، چه حال و چه آینده. بسیار ضروری است که ایده‌های اخلاقی و سیاسی نسلی که امروزه در حال بزرگ شدن هستند، از اخبار روز و شرایط آنی مستقل باشند. از همه مهم‌تر، باید اتحاد برقرار کنیم: باید بتوانیم یک نسل کامل را در یک قالب شکل دهیم.»

ناپلئون کمی بعد از آخرین نبردش در واترلو اعتراف کرد: «می‌خواستم بر دنیا حکومت کنم و برای رسیدن به این هدف، نیاز به قدرت مطلق داشتم. می‌خواستم بر دنیا حکومت کنم و چه‌کسی ممکن بود در جایگاه من باشد و چنین چیزی را نخواهد؟ دنیا به من التماس می‌کرد تا آن را اداره کنم.» اما واقعیت این بود که دنیا از او می‌خواست که راحتش بگذارد و برود.

«قدرت معشوقهٔ من است. برای به‌دست آوردنش سخت‌تر از آن تلاش کرده‌ام که اجازه دهم کسی از چنگم درش بیاورد.»

«در درازمدت، شمشیر همیشه مغلوب ذهن خواهد شد.»

«اگر ۵۰ هزار نفر به‌خاطر صلاح یک مملکت بمیرند، قطعاً برایشان اشک خواهم ریخت، اما الزامات سیاسی بر همه‌چیز ارجحیت دارد.»

«دموکراسی اگر هم معقول باشد، خودش را در این حد محدود می‌کند که برای همه فرصت برابر برای رقابت و کسب ایجاد کند.» از دیدگاه ناپلئون، انسان‌ها دو خواستهٔ متناقض داشتند: برابری و تمایز. ما همه خواهان برابری هستیم، اما بسیاری از ما در خفا دلمان می‌خواهد «برابرتر» از سایرین، بالاتر از حد متوسط و برنده باشیم. ناپلئون در این‌باره گفت: «عوام خواهان برابری هستند، اما اگر همه امید رسیدن به درجات بالاتر را داشته باشند، با کمال مسرت حاضرند برابری را انکار کنند. بنابراین، کاری که باید انجام شود، این است که امید به رسیدن به مدارج بالا را برای همه فراهم کنیم.»

«زندگی پر است از مانع، و شاید هم منشأ بسیاری از شرها باشد، که مرگ بزرگ‌ترینشان نیست.»

«عذاب ناشی از احتیاطِ افراطی در غالب موارد، از خطری که سعی در پرهیز از آن داریم، بیشتر است. گاهی بهتر است آدم خودش را در دستان سرنوشت رها کند.»

«در یک کشور بزرگ، اکثریت مردم قادر به قضاوت صحیح دربارهٔ امور نیستند.»