بریده‌هایی از کتاب اطلس دل

نشخوار ذهنی از علائم قوی افسردگی است،

آسیب‌پذیری به معنای دادن اطلاعات بیش‌ازحد نیست، بلکه در میان گذاشتن داستان و تجربه‌هایمان با کسانی است که لیاقت پیدا کرده‌اند ما را بشنوند. آسیب‌پذیری ضعف نیست، بلکه بزرگ‌ترین معیار شجاعت است.

وقتی هیچ‌کس دربارهٔ مسئله‌ای حرف نزند، آدم فکر می‌کند فقط خودش مشکل دارد.

دل دریاست و زبان ساحل. هرآنچه در دریاست به ساحل خواهد آمد. ـ مولانا

معلوم شد دانستن این‌که قرار است چه پیش بیاید باعث نمی‌شد تحملش آسان‌تر شود

ممکن است دور از ذهن به‌نظر برسد، اما یکی از بزرگ‌ترین موانع رسیدن به تبحر کمال‌گرایی است. در پژوهشمان دربارهٔ رهبری، متوجه شده‌ایم که لازمهٔ رسیدن به تبحر کنجکاوی و دیدن اشتباه‌ها و شکست‌ها در قالب فرصتی برای یادگیری است. کمال‌گرایی به ما می‌گوید خطاها و شکست‌ها ایرادهایی شخصی‌اند. این باعث می‌شود چیزهای جدید را امتحان نکنیم یا به‌ندرت بتوانیم بعد از شکستی ناگزیر خود را بازیابیم.

دل‌شکسته‌ها، شجاع‌ترین افراد در میان ما هستند زیرا جرئت عشق‌ورزیدن داشته‌اند.

مغز نیز هنگام یادگیری نیاز به کمی ناراحتی و زحمت دارد. ذهنتان ممکن است برای مدتی آزار ببیند اما این چیز خوبی است.

تکبر تکبر حس برآمده از توانایی‌های ذاتی فرد است که بیشتر با نیاز به سلطه مرتبط است تا موفقیت‌های حقیقی. با عزت نفس ارتباط معکوس و با خودشیفتگی و شرم ارتباط مستقیم دارد. به بیان ساده‌تر، هرچه تکبر بیشتر، عزت نفس کمتر، خودشیفتگی و احتمال شرم از خود بیشتر.

شادی غیرمنتظره، کوتاه‌مدت و شدید است. مشخصه‌اش ارتباط با دیگران، خدا، طبیعت و یا جهان است. شادی تفکر و توجه ما را گسترش می‌دهد، و ما را با حس آزادی و رهایی پر می‌کند.

می‌دانستم برای آدم‌ها چقدر مهم است که درک شوند، کِی می‌توانیم همدیگر را دست بیندازیم، و، اگر در این مورد اشتباه می‌کردیم، چقدر وقت داشتیم دربرویم

خوش‌حالی پایدار، بلندمدت و معمولاً حاصل تلاش است. شدت آن از شادی کمتر و بیشتر خودمحور است. هنگام خوش‌حالی احساس می‌کنیم اوضاع تحت کنترل ماست. برخلاف شادی که درونی است، خوش‌حالی بیشتر بیرونی و وابسته به شرایط به‌نظر می‌رسد.

خود من به کرات دچار حالت اضطراب، برخاسته از داشتن صفت اضطراب، می‌شوم، و می‌دانم، برای این‌که واکنش‌هایم را تشخیص بدهم و درک کنم و روش‌های عبور از حس اضطراب را پیدا کنم، مشاوره برایم ضروری بوده است. همچنین مجبور شده‌ام کافئین را ترک کنم، هشت تا نه ساعت خواب شبانه داشته باشم، و تقریباً هر روز ورزش کنم.

از احساس درد می‌ترسیم، برای همین دست به کارهایی می‌زنیم که درد بیشتری را جذب می‌کنند.

درواقع گذرگاه‌های عصبی مربوط به احساسات گسستگی همان گذرگاه‌هایی هستند که رنج جسمی را پردازش می‌کنند. پژوهش‌های عصب‌شناختی معاصر نشان می‌دهند که رنج و احساس گسستگی، به‌همان اندازهٔ رنج جسمانی، واقعی است. رنج احساسی هم دقیقاً مانند رنج جسمانی برای بهبود به توصیف، حرف‌زدن دربارهٔ آن و دریافت کمک حرفه‌ای نیاز دارد.

اغلب تحقیقات انجام شده خوش‌حالی را صفت (بخشی از آن چیزی که هستیم)، و نه حالت (چیزی که تجربه می‌کنیم)، در نظر می‌گیرند

حتی اوقات خوش هم مبهم بودند، چون هر لحظه ممکن بود به آشوب کشیده شوند

برای بچه‌ها خیلی چیزها، وقتی طبیعی‌سازی نشود، به‌راحتی دلیل خجالت می‌شود

. فهمیدم مردم حاضرند هر کاری کنند تا درد نکشند، ازجمله ایجاد درد و سوءاستفاده از قدرت، و فهمیدم کم‌اند افرادی که می‌پذیرند باعث درد کسی شده‌اند بدون این‌که توجیهی بیاورند، دیگری را مقصر بدانند یا ساکت بمانند.

واکنش هیجانی‌مان بیشتر از این‌که وابسته به واکنش بدنی‌مان باشد وابسته به ارزیابی شناختی‌مان دربارهٔ این است که از عهدهٔ موقعیت برمی‌آییم یا نه.

عنصر ضعف آن چیزی است که باعث می‌شود اندوه آسیب‌زا باشد.

نفرت از افراد از نزدیک سخت است، اما وقتی هر یک پشت سنگر ایدئولوژیکمان هستیم ساده‌تر می‌شود.

«شماتت» به معنای لذت‌بردن یا شادی به‌خاطر سختی‌کشیدن یا بدبختی فردی دیگر است.

عشق و تعلق نیازهایی تقلیل‌ناپذیر برای همهٔ انسان‌ها هستند. نبود عشق و تعلق همواره به رنج منجر می‌شود.

دوست‌داشتن، با هر اندازه‌ای از شدت و صداقت، به‌معنای آسیب‌پذیرشدن است.

هرچه بیشتر بدانیم، بیشتر خواهان دانستنیم.

از احساس درد می‌ترسیم، برای همین دست به کارهایی می‌زنیم که درد بیشتری را جذب می‌کنند.

برای بچه‌ها خیلی چیزها، وقتی طبیعی‌سازی نشود، به‌راحتی دلیل خجالت می‌شود. وقتی هیچ‌کس دربارهٔ مسئله‌ای حرف نزند، آدم فکر می‌کند فقط خودش مشکل دارد.

واکنش‌های بدنمان به استرس، هر چقدر هم که قوی باشد (مثل افزایش ضربان قلب و میزان کورتیزول)، واکنش هیجانی‌مان بیشتر از این‌که وابسته به واکنش بدنی‌مان باشد وابسته به ارزیابی شناختی‌مان دربارهٔ این است که از عهدهٔ موقعیت برمی‌آییم یا نه. این برای من خیلی جالب بود، چون همیشه فکر می‌کردم هیجانم به این‌که چقدر بدنم ترسیده واکنش نشان می‌دهد. اما درواقع هیجان به ارزیابی «فکری» من از توانم در رسیدگی به موقعیت واکنش نشان می‌دهد.

آسیب‌پذیری به معنای دادن اطلاعات بیش‌ازحد نیست، بلکه در میان گذاشتن داستان و تجربه‌هایمان با کسانی است که لیاقت پیدا کرده‌اند ما را بشنوند.