بریده‌هایی از کتاب ۳۵ قانون روحانی

آیا تاکنون خردسالی را دیده‌اید که در صدد لمس اجاق خوراک‌پزی است، با اینکه صدها بار به او گفته شده این کار به او آسیب خواهد رساند؟ گاهی تنها تجربهٔ آسیب دیدن است که می‌تواند به آنها فرصت یادگیری بدهد.

کائنات، زمانی که در حال تجربه و یادگیری هستیم، بدون هیچ قضاوتی، صبر می‌کند. زمانی که آماده هستیم، درهایی تازه به رویمان گشوده می‌شود.

انتخاب‌هایی که براساس ترس انجام می‌دهیم از ارادهٔ حقیرمان نشأت می‌گیرند.

شما تبدیل به همان چیزی می‌شوید که در برابرش مقاومت می‌کنید. هر چه که در برابرش مقاومت کنید، در زندگی‌تان اصرار می‌روزد و پایداری می‌کند و انرژی شما را در این تقلا و کشمکش تلف می‌کند.

دنیای بیرون ما، بازتابی دقیق از دنیای درون ماست.

اتفاق مشابهی برای کسی می‌افتد که از داشتن همسر ناامید است. دیگران این ناامیدی را بسیار ماهرانه و هوشمندانه درمی‌یابند، و می‌روند. زمانی که انرژی‌تان را در قالب دوست داشتن، پذیرفتن، گشوده بودن، تغییر می‌دهید، شخصِ درست، جذب شما می‌شود. باورهای اساسی و بنیادین ما، اوضاع و اشخاص را به سوی ما جذب می‌کنند. اگر اعتقاد شما بر این است که شایسته و سزاوار نیستید، اشخاصی را به زندگی‌تان جذب خواهید کرد که همین اعتقاد را با بدرفتاری در حق شما به شما منعکس می‌کنند.

مانند هر پدر و مادر معقول، خداوند نیز قدم پیش می‌گذارد و زمانی که به‌شدت از مسیر خارج می‌شویم سعی می‌کند هدایتمان کند. با وجود این، خداوند، براساس قوانین روحی‌اش، ما را مجبور به انجام خواسته‌اش نمی‌کند. اگر به بیراهه کشیده شویم، او می‌ایستد و به ما اجازه می‌دهدتا از آن طریقِ سخت، بیاموزیم.

اگر در درونتان خشمگین هستید، حتی اگر این خشم چنان در اعماق وجودتان مدفون باشد که از آن بی‌خبر باشید، در زندگی‌تان با افراد خشمگین مواجه خواهید شد. آنها، خشم انکارشدهٔ درونتان را به شما بازمی‌تابانند.

تمامیت درونی‌تان با کسانی که اطراف شما هستند مطابقت می‌کند.