بریده‌هایی از کتاب فرمان های شفابخش

اندوه، افسوس و ندامت، سلول‌های بدن را پاره پاره می‌کنند و فضای اطراف انسان را مسموم می‌سازند.

چیزی را که انسان در دیگران منع و سرزنش می‌کند، به سمت خودش می‌کشد.

بسیاری از مردم این واقعیت را نمی‌دانند که بخشیدن، سرمایه‌گذاری است و حرص زدن و اندوختن مداوم، باعث از دست دادن خواهد شد.

وقتی انسان از ارادهٔ شخصی خود دست برمی‌دارد (به ارادهٔ خداوند تکیه می‌کند) و به خرد لایتناهی اختیار تام می‌دهد، به آرزوهایش می‌رسد.

انسان باید این‌گونه طلب کند: «ای روح بیکران، راهی برای شناخت برنامهٔ الهی زندگی‌ام بگشا؛ اجازه بده نبوغ درونی‌ام هم‌اکنون آشکار شود؛ نقشهٔ دقیق زندگی‌ام را به من بنمایان.»

«در اندیشهٔ الهی، همه چیز کامل است؛ پس خواسته‌هایم به کمال رسیده‌اند: کار عالی، خانه عالی، سلامتی کامل.»

«از خودش بطلبید که صراحتاً به شما نشان دهد. بگویید: ای روح بیکران، هدایتی مشخص به من عطا کن، تجلی کامل وجودم را بر من آشکار کن، به من نشان بده کدام استعدادم را در این لحظه به کار ببرم.»

"من برای برنامهٔ الهی زندگی‌ام کاملا آمادگی دارم"