بریده‌هایی از کتاب کنت دومونت کریستو (جلد سوم)

خدایا، انتقام تو گاه دیر می‌رسد، امّا هنگامی که از آسمان نازل می‌شود، کامل‌ترین است.»

مرگ، برحسب مواظبتی که ما به کار می‌بریم تا با آن خوب یا بد برخورد کنیم؛ یا همچون دایه‌ای مهربان ما را می‌خواباند، یا دشمنی است که با خشونت روح را از بدن ما بیرون می‌کشد.

تو را دوست دارم. تو را دوست دارم چنانکه هرکس پدرش، برادرش و شوهرش را دوست دارد. تو را دوست دارم چنانکه زندگی را دوست دارند، چنانکه خدا را دوست دارند. زیرا تو برای من زیباترین، بهترین و بزرگترین موجودی هستی که خداوند آفریده است.

در این دنیا نه خوشبختی هست، نه بدبختی. فقط قیاس یک حالت با حالتی دیگر است. تنها کسی که حدّ اعلای بدبختی را شناخته باشد می‌تواند حدّ اعلای خوشبختی را درک کند.

«گوش کن، این خداوندی که تو در آخرین ساعت حیات نفی می‌کنی، برای تو چه کارها کرده است. به تو سلامتی داده بود، نیرومندی داده بود، شغلی قابل اطمینان، حتّی دوستانی داده بود. بالاخره زندگی چنانکه می‌بایست برای انسان بگذرد، تا شیرین، با آرامش وجدان و ارضاء امیال طبیعی باشد، برای تو می‌گذشت. تو به جای بهره بردن از این نعمت‌های خداوندی که خیلی کم یکجا به کسی عطا می‌شود، تسلیم تنبلی و میخواری شدی. در مستی به یکی از بهترین دوستانت خیانت کردی.

«خدایا، انتقام تو گاه دیر می‌رسد، امّا هنگامی که از آسمان نازل می‌شود، کامل‌ترین است.»

متأسّفانه این یکی از غرورهای پیش پا افتاده انسانی است که هرکس بدبختی خودش را مافوق بدبختی کس دیگری می‌داند که در کنار او می‌گرید و می‌نالد.

برای چشم‌های گریان، زمان لازم است تا کاملا گشوده شوند

در این دنیا نه خوشبختی هست، نه بدبختی. فقط قیاس یک حالت با حالتی دیگر است. تنها کسی که حدّ اعلای بدبختی را شناخته باشد می‌تواند حدّ اعلای خوشبختی را درک کند. ماکزیمیلین، می‌بایست انسان خواسته باشد بمیرد تا بداند زنده بودن چقدر خوب است. پس زندگی کنید و خوشبخت باشید، فرزندان عزیزم، و هرگز فراموش نکنید که تا روزی که خداوند بخواهد آینده انسان را آشکار کند، همه شناخت انسان در دو کلمه خلاصه می‌شود: انتظار کشیدن و امیدوار بودن.

«مرگ چیست؟ درجه‌ای بالاتر از آرامش

یک ازدواج لغو شده همیشه برای دختر بدتر از پسر است

خداوندا، شما چقدر خوشبختید که نه زن دارید، نه فرزند.

انسان! خودخواه‌ترین حیوانات، خودپرست‌ترین مخلوقات، همیشه تصوّر می‌کند که زمین می‌گردد، خورشید می‌درخشد، مرگ درو می‌کند، فقط برای او.

وقتی که تو به دوستت خیانت کردی، خداوند به تو ضربه نزد، امّا به تو آگاهی داد: تو در نکبت افتادی، گرسنه ماندی، به جایی رسیدی که در آرزوی نیمی از آنچه از دست داده بودی باشی.

خداوند را به این طریق پرستش نمی‌کنند. خدا می‌خواهد که او را درک کنند و قدرتش را بپذیرند. برای همین است که به ما اختیار انتخاب داده است.

قانون است که حکم می‌کند. آیا قانون چشم دارد که اندوه شما را ببیند؟ آیا قانون گوش دارد که صدای شیرین شما را بشنود؟ آیا قانون حافظه‌ای دارد تا افکار ظریف شما را درک کند؟ نه خانم، قانون دستور می‌دهد، و زمانی که قانون دستور داد ضربه فرود می‌آید.

گفته‌اند که خطای پدران تا نسل سوّم یا چهارم بر روی فرزندان اثر می‌کند.

«مرگ چیست؟ درجه‌ای بالاتر از آرامش، و شاید دو درجه بالاتر از سکوت!

انسان! خودخواه‌ترین حیوانات، خودپرست‌ترین مخلوقات، همیشه تصوّر می‌کند که زمین می‌گردد، خورشید می‌درخشد، مرگ درو می‌کند، فقط برای او.

خدایا، انتقام تو گاه دیر می‌رسد، امّا هنگامی که از آسمان نازل می‌شود، کامل‌ترین است.

وقتی انسان با دیوانه‌ها زندگی می‌کند باید جنون را هم یاد بگیرد

شما را می‌بخشد، زیرا خودش هم نیاز دارد که بخشیده شود.

همیشه اشیاء بی‌حاصل گران‌تر است.

هر مرد، دینی به میهن خود دارد و به نوعی باید آن را بپردازد: عدّه‌ای با استعدادشان، کسانی با صنعتشان، بعضی‌ها مراقبت خود را و جمعی هم خون خود را می‌دهند.

افسانه نیست، استعاره است.

کار، کار. عشق من، شادی من، حیات من فقط و فقط کار است. کار است که همه رنج‌های مرا از یادم می‌برد و همه دردهایم را تسکین می‌دهد.

من که محکومم هر روز نمایندگان شریفمان را ببینم

آه، من تو را می‌شناسم! تو را می‌شناسم! تو... من ادموند دانتس هستم.

در اینجا هر چیزی را با پرداختن قیمت، چنانکه رسم همه مسیحیان خوب است، در صورتی که تمایل داشته باشید می‌توانید تهیه کنید.

او حقیقتاً از آن گونه گواهان وحشت‌آوری است که گناهکار جرأت جواب دادن به آنها را ندارد.