بریده‌هایی از کتاب ردپای خدایان

«چیزی که در جست‌وجوی آن هستی، به‌غایت به تو نزدیک است و از خیلی وقت پیش، به ملاقاتت آمده است.»

به‌گفتهٔ یونگ، اندیشه‌های فرد، حتی اندیشه‌های ناآگاهانهٔ او، آن فرد را می‌سازد

طبیعت به تو زندگی و هر آنچه نیاز داری، می‌دهد. تو نیرویی فوق‌العاده، روحی عظیم و انرژیِ شگرفی درونت داری. به این موهبت‌ها اعتماد کن و ارتباط خود را با آن‌ها حفظ کن. ایمان داشته باش که همواره تو را به‌سوی بهترین‌ها و صحیح‌ترین راه هدایت می‌کنند. هرگز انسان دیگری را آزار مده و در همه حال با نیروی عظیم درونت صادق باش و بدان که هرگز تنها و بدون نقشهٔ راه نخواهی ماند.

دو حقیقت مهم مرا به‌سوی مکتب یونگ و تحصیل آن سوق داد. حقیقت اول نوع گرایش و روش‌شناسی این مکتب در مواجهه با روح و حقیقت دوم نقش این مکتب در درک معنای زندگی بود.

فقط با کمی تأمل می‌توان فروتنی یونگ دربرابر مسائل ناشناخته، احترام او به جدایی کامل از دیگران و توانایی روحی او در تحمل تضادها را به‌وضوح دریافت و آن را با قطعیتِ برخی از متعصبان مذهبی مقایسه کرد که به حذف داستان تور و صاعقه‌هایش از متون کلیسایی منجر شد. شاید پیش‌شرط لازم برای داشتن زندگی مذهبی آگاهی به اولویت زندگی درونی یا همان گستره‌ای باشد که تصویر خداوند در آن فعال است و به حیات خود ادامه می‌دهد. هنگامی‌که مفهوم خدا در درون انسان تجربه و درک نشود، به‌ناچار تصویر او نیز به بیرون فرافکن می‌شود. یونگ معتقد است: چنین تصاویری کاملاً به‌طور خودبه‌خودی شکل می‌گیرد و حتی اگر بازنمود بیرونی آن‌ها تغییر کند، این تصاویر محو نخواهند شد... در این مواقع است که خودآگاه می‌پندارد که خدایان خود را گم کرده است؛ درحالی‌که این خدایان هنوز هم جایی درون ما زنده‌اند و فقط به شرایطی نیاز دارند تا بتوانند با تمام قوا به جایگاه پیشینشان بازگردند.

ما بیشتر تمایل به ویرانی داریم تا تغییر و ترجیح می‌دهیم در ترس‌هایمان بمیریم تا اینکه از آن لحظه‌های سخت عبور کنیم و اجازه دهیم توهماتمان بمیرند.

ما بیشتر تمایل به ویرانی داریم تا تغییر و ترجیح می‌دهیم در ترس‌هایمان بمیریم تا اینکه از آن لحظه‌های سخت عبور کنیم و اجازه دهیم توهماتمان بمیرند.

«چرا حسرت سرنوشت خود را بخوریم، وقتی بودن در این کرهٔ خاکی معانی بسیاری دارد وقتی هر آنچه در لحظه و پیرامون ماست، شتابان می‌گذرد. گویی سرنوشت چیزی از ما می‌طلبد و با چشمان نگران به بشری می‌نگرد که شتابان‌تر از دنیا، در حرکت است.

ما با قدرت ابتکار و نبوغ خود چیزهای قدرتمندی ساخته‌ایم؛ اما حالا خودمان در خدمت آفریده‌هایمان هستیم. شاید اولین ویژگی‌ای که از اتومبیل و کامپیوتر به ذهن خطور می‌کند، راحتی و آسودگی است که برای زندگی ما به ارمغان آورده‌اند. غافل از آنکه چنین راحتی و تسهیلاتی بهایی دارد و آن بها بیگانگی و فاصلهٔ هرچه بیشتر ما با طبیعت و وابستگی به ارزش‌های مصنوعی و غیرطبیعی است.

اروپای قدیم بانی قتل‌عام‌های جمعی است و با عناوینی چون مذهب، مراسم توبهٔ بدعت‌کاران و درنهایت، اردوگاه‌های کار اجباری آلمان نازی، درصدد بود تا همهٔ خواهران و برادران دینی‌اش نیز از مزایای عقیده و فرهنگ آنان بهره‌مند شوند؛ به‌ویژه آن‌دسته از افرادی که دست‌برقضا در نزدیکی مخازن عاج و معادن ارزشمند زندگی می‌کردند.

«من به دنبال آن چهره‌ای از خود هستم که پیش از آفرینش جهان داشته‌ام.»

ممکن است دورنمای بزرگسالی، آگاه‌شدن و به‌عهده‌گرفتن مسئولیت‌ها در ابتدای امر برای هر کودکی جذاب و لذت‌بخش به نظر برسد. اما حقیقت آن است که این دوره از زندگی همواره بخش طاقت‌فرسا و دشوار آن بوده است.

او با سکوت و روی‌گردان‌شدن از زندگی به‌زعم خودش سعی داشت از زخم برداشتن بیشتر مصون بماند. غافل از آنکه با پایان‌دادن به زندگی عاطفی‌اش، درحقیقت، پیش از آنکه بمیرد، وارد دنیای مردگان شده بود.

اساطیر شیطان نماد رویارویی با سایه‌ها و تاریک‌ترین و ناخوشایندترینِ امیال ماست. ما همواره این بخش تاریک و ناخوشایندِ وجود را دشمن خود می‌دانیم؛ درحالی‌که این تاریکی چیزی نیست جز خود ما.