بریده‌هایی از کتاب اسطوره‌های سرخپوستان آمریکا

ربع دایره جنوب شرقی ایالات متحده، اولین منطقه‌ای بود که با هدف اخراج سرخپوستان تحت سکونت دائمی غیر سرخپوستان قرار گرفت. استعمارگران انگلیسی سیاست نابودی رسمی و آشکاری را علیه سرخپوستان به کار نمی‌گرفتند، بلکه با به چنگ آوردن زمین‌های آنها به این هدف ویرانگر دست می‌یافتند.

ماهئو در رخسار زنانه زمین نگریست و اندیشید که چه زیباست زنِ زمین. زیباترین مخلوق ماهئو تا آن زمان.

ماهئو همچنان با ماست. او در همه جاست که می‌نگرد مردمانش را و همه کائنات جهانش را. ماهئو مجموعه نیکی‌هاست. و ماهئو جمیع حیات است: او خالق است، او نگهبان است و او آموزگار. او مسبب همه ماست.

تو را دیدن نتوانم، اما دانم که هستی. ندانم کجایی، اما دانم که در همه جایی.

تو را دیدن نتوانم، اما دانم که هستی. ندانم کجایی، اما دانم که در همه جایی.

او را تنهایی، شایسته نیست. پس بهری از وجود خود بدو بخشم، باشد که او بداند که در کنار اویم و او را دوست می‌دارم من.» پس، دست به پهلوی راست خود برد و استخوان دنده‌ای را بیرون کشید. بر استخوان دمید و آن را در آغوش زن ِ زمین نهاد. استخوان جنبید و تکان خورد. راست ایستاد و قدم زد: اولین مرد در وجود آمده بود.

چهار مرد ابر مانند گفتند: «ما آسمانگرومبه‌هاییم. بدینجا، بر زمین گذاشته شدیم تا همگان را یاری رسانیم، جمهور خلائق جهان را، محتاجان را. بر ماست که جهان را به نظم درآوریم. اگر قحط سالی باشد، باران آوریم. چنانچه جباران یا حیوانات پست به آزار دیگران شوند، تباهشان سازیم. اینک به جستجوی پیرمردی آمده ایم که در درۀ تنگ می‌زید، چون او بسیار بدن‌هاد است.»

صبح بعد آسمانگرومبه‌ها آمدند تا از به سامان رسیدن کار خود اطمینان یابند. چون از شادمانی بی حدِّ مادر و فرزند آگاه شدند، خود نیز به شوق آمدند و با خود گفتند: «این است کار درست. ما دلمان می‌خواهد که همه مردمان نیک چنین شادمان بزیند. پس ما می‌فهمیم که رسالت خود را بر زمین به انجام رسانده ایم: با کردار نیک همیشه شادمان بزی!»