بریده‌هایی از کتاب کانت

وقتی علّتِ تجردش را از او می‌پرسیدند، معمولاً پاسخ می‌داد: «زن با ازدواج آزاد می‌شود، مرد اما آزادی‌اش را از دست می‌دهد.»

کانت مدعی است که با امرِ مطلق توانسته است اصلی جهان‌شمول و لازم‌الاجرا برایِ سمت‌گیریِ اخلاقی ارائه دهد. به این معنا که هرکس می‌تواند آن را در هر موقعیت، در هر زمان و در هر مکان به کار بندد. مهم نیست که چه نوع مشکلِ اخلاقی دارد؛ (با پیروی از این اصل) می‌تواند به خود کمک کند. فقط باید به این فکر کند که: آیا می‌پسندد همه مانندِ او عمل کنند؟ بنابراین امرِ مطلق' اعتباری جهانی دارد و همه‌جا قابلِ‌اجرا است.

چنان عمل کن که بشریت را چه در شخصِ خودِ تو و چه در شخصِ کسی دیگر همیشه هم‌زمان به‌عنوانِ غایت به‌شمار آوری و نه هرگز همچون وسیله‌ای صِرف.

فلسفه انباشته از تعریف‌هایِ نادرست است

اگر ببینید که جزم‌اندیش با ده برهان پا به میدان می‌گذارد، می‌توانید مطمئن باشید که او هیچ برهانی ندارد.

چنان عمل کن که بشریت را (…) همیشه هم‌زمان به‌عنوانِ غایت به‌شمار آوری و نه هرگز همچون وسیله‌ای صِرف.

قدرِ مسلم این است: هرکس یک بار طعمِ نقد را چشیده باشد، همواره از همهٔ یاوه‌هایِ جزم‌اندیشانه به تهوع خواهد افتاد.

دو چیز هست که هرچه بیشتر و پیوسته‌تر در آن‌ها اندیشه می‌کنم، جانم از تحسین و تکریمی تازه‌تر و فزون‌تر آکنده می‌شود: آسمانِ پُرستاره در بالایِ سرم و قانونِ اخلاق در درونم.