بریده‌هایی از کتاب مصطفی

فاطمه یعنی کسی که از آتش به دور است.

بینوایی در می‌زند، فاطمه در را باز کرد، لباس می‌خواهد؛ فاطمه دستش به سمت دادن لباس کهنه نرفت؛ لباس نو را عوض کرد و آن را به او داد. زیر لب آیه‌ای را می‌خواند: «لن تنال البرّ حتی تنفقوا ممّا تحبّون» به مقام برّ و نیکی نمی‌رسید تا چیزی را انفاق کنید که دوستش می‌دارید.

محمد به علی گفت: غذای فراوانی برای عروسی تدارک ببین. گوشت و نان را من می‌دهم، خرما و روغن به عهده تو. علی خرما و روغن فراهم کرد و نزد پیامبر آورد، محمد آستین‌هایش را بالا زد و خرما را تمیز کرده در روغن ریخت و غذایی که به آن «حیس» گفته می‌شود درست کرد. گوسفندی را ذبح کرد و نان فراوانی تدارک دید، سپس به علی گفت: هر کسی را که دوست داری دعوت کن. علی وارد مسجد شد و دید مسجد پر از یاران پیامبر خداست. از اینکه عده‌ای را دعوت کند و عده دیگر را دعوت نکند، خجالت کشید. علی گفت: همهٔ شما را به صرف ولیمه عروسی دعوت می‌کنم. مسلمانان این دعوت را پذیرفتند.

مسلمانان با نازل شدن سوره مبارکه ماعون فهمیدند که نماز خواندن در کنار توجه به یتیم و مسکین، آنها را دیندار می‌کند و این نکته یک قانون مهم است. یتیم یعنی کسی که از داشتن پدر یا مادر محروم است و مسکین یعنی کسی که به دلیل ناتوانی، قدرت انجام کار و تأمین نیازهایش را ندارد. مسلمانان با سوره ماعون و دانستن قانون‌های مهمی که در آن گفته شده است، هم‌نشین با کسانی می‌شوند که دارای نوعی محرومیت اجتماعی هستند، آنها با این هم‌نشینی مهربان‌تر می‌شوند و با افتخار به این هم‌نشینی و رابطه، احساس بزرگی می‌کنند. هنر قرآن و سورهٔ ماعون در این است که بین نماز و عطا کردن ارتباط برقرار می‌کند. فرد با نماز و عطا، ظاهر و باطنش دیندار می‌شود و از منافق شدن دور می‌گردد. او در دو چیز همیشه گرم و فعال است و هرگز سرد و خاموش نمی‌شود: یکی ایجاد جمع برای اقامه نماز و دیگری توجه به محرومین.

- چرا باید وسط نماز، قبله جابجا شود، آیا این جابجایی بعد یا قبل نماز بهتر نبود؟ علی که خیالش راحت از همه این سؤالها بود، او همه حواسش به محمد است؛ به همین دلیل از چیزی جا نمی‌ماند. در تمام این سال‌ها خواسته‌های علی، خواسته‌های محمد بوده است و هر وقت یکی از آنها دغدغه‌ای دارد، در دل دیگری هم همان موضوع دارای اهمیت می‌شود.

سومین دفعه‌ای است که به این قصد، نزد رسول خدا (ص) می‌آید اما، حیا اجازه نمی‌دهد چیزی را به زبان بیاورد. این‌بار محمد خندید؛ لبخند محمد همیشه برای علی کارها را ساده کرده است. اما لبخندش که به پرسش رسید، کار دشوار شد. - علی جان برای چیزی آمده‌ای؟ شروع کرد به گفتن اینکه دارایی من نزدیک بودن به تو و سبقتم در اسلام و یاری کردن توست. و بعد سکوت؛ به زبان آوردن جملات بعدی خیلی سخت است. خدایا چه خوب که سکوت را آفریدی، و ادامه جملاتش را با سکوت گفت.

جهیزیه را در خانه علی چیدند. فاطمه با این اثاث و آن رضایت، به جهاد آمده است. این اثاثیه را نباید دستکم گرفت، اینها بهای زره علی است که حالا ذوالفقار فاطمه شده است. این عروسی و این خانواده، خیال محمد را آسوده کرده است. چون می‌تواند هر نگرانی که محمد از سرگرم شدن اهل مدینه به اموال و اولاد دارد، برطرف کند.

فاطمه دختر رسول خدا (ص) در این جنگ حضور دارد و زخمی‌ها را مداوا می‌کند. حضور فاطمه در این جنگ در حالی است که یک ماه بیشتر از مادر شدنش نمی‌گذرد.

تظار برای محمد با نشستن و دست روی دست گذاشتن فرق دارد. در این فاصله، مشغول انجام یک کار مهم است؛ می‌خواهد نیت و قصد عمار را به بهترین شکل تکمیل و عملی کند. عمار فرزند دو شهید است یاسر و سمیه که زیر شکنجه مشرکان جان دادند. او یک مسلمان مؤمن و واقعی است. عمار می‌خواست برای محمد سایبانی بسازد تا او که آمد جایی برای استراحت داشته باشد. محمد به نیت پاک او توجه کرد، نیت عمار مهم شد و محمد درست در همانجایی که او سایبانی آماده کرده بود، مسجد ساخت.

او خوب می‌داند که روحیه تعصب داشتن نسبت به قبیله می‌تواند هر جامعه‌ای را شبیه جامعه مشرکان کند؛ کوره و آتشفشانی که در آن تحمل حرف حق نباشد و دشمنی و کینه نسبت به آیات خداوند فوران کند. کار مهم محمد، ایجاد پیوند برادری میان مسلمانان است. مهاجرین با انصار برادر می‌شوند.

تاریخ چیزی شبیه قصه است. ولی یک قصه حقیقی که کسی آن را از تخیلش نساخته است بلکه چیزی که بوده نوشته شده و ثبت شده است.

قرآن به ما می‌آموزد که در پسِ فرستاده شدن پیامبر خدا و همه اتفاقاتی که با فرستادن او رخ داده است و در آینده نیز رخ خواهد داد، شکل‌گیری امت واحدهٔ توحیدی و حکومت مستضعفان و صالحان بر سراسر جهان اراده شده است.

ماه‌های حرام یعنی ماه‌هایی که باید به آنها احترام گذاشت. و منظور از آنها، چهار ماه رجب، محرم، ذی‌القعده و ذی‌الحجه است؛ چهار ماهی که به احترام خانه خدا و حضور زیارت کنندگان آن، باید امن باشند و کسی جنگ و دعوایی نکند.

«فارقلیط»، یا همان «احمد»؛ که اسمی آسمانی برای محمد است.

هنر خدیجه (س) در احسان اوست. احسان یعنی انجام رفتار زیبا در حالی که دارای قدرت باشی.

کسی که هدایت‌یافته است، با کسی که نسبت به خداوند بی توجه است، در زندگی مساوی نیست.

انسان در سختی آفریده شده است

مؤمنان خوش عاقبت و رستگارند.

در سالی که سوره کوثر تولد یافت، فاطمه حدوداً ده ساله است؛ اما این سوره به افتخار بودن اوست. تأکیدی است بر زلالی تمام نشدنی او.

محمد قرآن را نور، برای هدایت شدن و راه پیدا کردن و هوای تنفس، برای حیات می‌داند. او برای دین‌دار شدن واقعی مسلمانان، از قرآن بهره می‌گیرد. او خوب می‌داند با قرآن خیلی راحت می‌توان فهمید، هم ظاهر دین و هم باطن آن اهمیت دارد و نبودن یکی منجر به بی‌دینی می‌شود.

کسی که نماز می‌خواند، به قرآن بیشتر احساس نیاز می‌کند. او از قرآن می‌فهمد، آن دین‌داری که به وسیله عمل کردن خالصانه و در بستر اجتماع باشد، یک دین‌داری واقعی است؛ زیرا هر عملی برای خوب انجام شدن، نیازمند رعایت قوانین مخصوص به خود است و این قانون‌ها در قرآن پیدا می‌شوند. قانون‌هایی که نه تنها دست و پاگیر نیستند، بلکه اجرای آنها زندگی را لذت‌بخش و معنی‌دار می‌کنند و اینطور نیست که با اجرای آنها، انسان‌ها ضرر کنند. دین‌داری به وسیله عمل باعث می‌شود یک مسلمان به دنبال شناسایی انواع قانون‌هایی باشد که برایش مفید است. او بعد از شناسایی قوانین، خودش را متعهد به اجرای آنها می‌داند. این قانون‌ها به زیبایی در سوره‌های قرآن بیان شده‌اند.