بریده‌هایی از کتاب عشق و دیگر هیچ

مادر داشتن یک حس خوب است. منظورم مادران دنیایی نیست. منظورم فاطمه‌زهراست. مادری او فراتر از حس‌های عام است. یک حجم عظیم توان روحی را در انسان با مادری فاطمه می‌توانی در خودت پیدا کنی. منظورم این است که وقتی خدا او را کارگزار خودش برای بشریت گذاشته است، پس صاحب همهٔ دارایی‌های خداست. حالا کنار تمام این دارایی‌ها حکم خاصی که خدا به او داده را هم اضافه کن؛ مادری. خود مادر بودن یک دارایی است که تنها از میان چهارده معصوم، او دارد و همه را مدیون جان پرمحبتش می‌کند. خدا فاطمه را گذاشته برای دل نازک انسان که هر وقت از بودن در دنیا، از سختی‌های دنیا دل‌تنگ شد، نام فاطمه را بیاورد و آرام شود. این را پیامبر یادمان داده که هر وقت دل‌تنگ بهشت می‌شد عطر فاطمه آرامش می‌کرد. همین است که من نمی‌توانم در روضه‌های فاطمیه دوام بیاورم؛ مادرم که اصل حیات من است و رگ غیرت و بهانهٔ زندگیم را حرمت شکسته‌اند!

کار کردن برای رضای خدا زیاد مشکل نیست. زمانی سخت می‌شود که بین رضای خدا و خلق باید انتخاب کنی. تصمیم‌گیری مشکل می‌شود؛ اما وقتی خدا را بخواهی، خدا تنهایت نمی‌گذارد.

امام صادق (ع) فرمودند: اگر کسی وقت طلوع و غروب آفتاب تسبیحات مادرم فاطمهٔ زهرا (سها) را بخواند، به این آیه قرآن عمل کرده: یااَیُّهَا الَّذینَ ءامَنُوا اذکُرُوا اللهَ ذِکراً کَثیراً * وَ سَبِّحوهُ بُکرَةً وَ اَصیلاً.

زرتشت ابتدای راه بود، یهودیت و مسیحیت میانه راه و اسلام قله مسیر انسان است. راه و روش کامل ارتباط خدا و انسان، نتیجه خلقت و زندگی انسان را در اسلام پیدا کرده بود و عطش روحش به آب چشمه سیراب می‌شد!

حقیقت همیشه برای علنی شدن مظلوم است و غول‌های رسانه‌ای تصمیم می‌گیرند که چه زشتی را زیبا و چه خوبی را بد نشان دهند؛ و البته عوام مردم هم وابستهٔ رسانهٔ خائن هستند و گوش به فرمان او.

من باور دارم خدا هست. احمقا فقط می‌گن خدا نیست.

بسیج سفارت‌خانهٔ امام زمان است و باید همیشه پاک و مطهر نگهش دارید. سنگر بسیج را حفظ کنید.

مادر داشتن یک حس خوب است. منظورم مادران دنیایی نیست. منظورم فاطمه‌زهراست. مادری او فراتر از حس‌های عام است. یک حجم عظیم توان روحی را در انسان با مادری فاطمه می‌توانی در خودت پیدا کنی. منظورم این است که وقتی خدا او را کارگزار خودش برای بشریت گذاشته است، پس صاحب همهٔ دارایی‌های خداست.

زن کدبانوی خانه‌داری که کار و بار بیرون را هم می‌داند و می‌تواند مثل یک شیرزن کار فرهنگی هم بکند... این درست است!

غذاها روح دارند. روح کثیف‌شان، روحمان را کثیف می‌کند. همین است که این‌قدر بد می‌بینیم، بد می‌شنویم، بد می‌گوییم. شب‌ها هم با یک روح به توان رفتهٔ بدی‌ها در رخت‌خواب، مثل مرده می‌افتیم.

ایران کانون اسلام است، اگر ما شکست بخوریم، مسلمانان جهان شکست خورده‌اند. باید اسلام و انقلاب را با چنگ و دندان حفظ کنیم. «انقلاب زمینه‌ساز ظهور است...» روزهای وصل به ظهور چه سخت می‌گذرد.

یکی از عرفا، عمرش را به عبادت گذرانده بود تا درهای رحمت خاص خدا به رویش باز شود. رحمت بود اما او تلألوهایی می‌خواست که... تا این‌که آن‌روز داشت از جایی می‌گذشت دید جمعیت زیادی ایستاده‌اند. جلو رفت. صفحه‌ای از قرآن را دید افتاده در چاه پر از نجاست. کسی کاری نمی‌کرد. عارف لباس از تن درآورد، عبا و عمامه را کنار گذاشت، وارد چاه شد. صفحهٔ قرآن را بیرون آورد، شست. بر دیدگان گذاشت و بوسید... از آن روز ابواب رحمت الهی به روی او باز شد...

کسی که خدا دارد، چون وصل به یک بی‌نهایت است، تمام حد و حدودها برایش بی‌معنی می‌شود؛ چون نهایت ندارد که بخواهد حد داشته باشد.

لعنت می‌فرستد بر تمام آن‌هایی که عمدا خراب‌کاری می‌کنند تا جوان این مملکت را ناامید کنند. عمدا خبرهای بد را بزرگ‌نمایی می‌کنند و خبرهای راست و پیشرفت‌ها را برای جوان‌ها نمی‌گویند تا انقلاب را ناکارآمد نشان دهند. عمدا دشمن را بزرگ و قدرتمند جلوه می‌دهند و ایران را متزلزل، تا ترس از جنگ را در دل‌ها بیندازند و رأی را به سمتی ببرند و فرد نالایق را بر مسند بنشانند و... خدا لعنت کند استادی که دانشجو را به جای آن‌که به کار و تلاش دعوت کند به رفتن از ایران تشویق می‌کند...

همین که همت کنیم شبیه مهدی بشویم هم خوب است. حتی با نخوردن یک نوشابهٔ پپسی، میراندا و نستله، حتی با نخریدن جنس خارجی... این یعنی ما آدمیم. حیوان نیستیم که فقط به فکر منفعت و لذت خودمان باشیم.

خانهٔ بی‌مادر مثل کشور بی‌صاحب است. یتیمی که بی‌پدری نیست، بی‌مادری است دراصل.

ضعیف بودن مقابل شکم، از ضعیف بودن روح است و جسم هم که دنباله و تابع روح. ورزشکار هم که باشی روحت ضعیف باشد، زود وا می‌دهی

زندگی بعضی زیر است، بعضی هم رو. من اما کل زندگیم زیر و رو شده است.

ایران کانون اسلام است، اگر ما شکست بخوریم، مسلمانان جهان شکست خورده‌اند. باید اسلام و انقلاب را با چنگ و دندان حفظ کنیم. «انقلاب زمینه‌ساز ظهور است...»

همهٔ ما از کودکی روضه زیاد شنیده‌ایم. شاید ادا دربیاوریم و چهار تا حرف بی‌جا هم بگوییم که چقدر روضه و عزاداری؟ اما باطنا از خدا ممنونیم که با این زمزمه‌ها بزرگمان کرد و روزی آرامش دلمان را در همین زمزمه‌ها گذاشت. در اوج غصه‌ها هم غصهٔ اباعبدالله‌الحسین آرام‌بخش‌تر از هر آرام‌بخشی دل را صلابت و رأفت و عظمت و اقتدار می‌بخشد.

در اولین فرصت که برای نیروها حرف می‌زد از نعمت‌ها می‌گفت و اسراف که بی‌محبتی است به این نعمت‌ها! اسراف کم‌لطفی بنده است به داده‌های آغشته به محبت خدا. اسراف نکردن نگاه محبتی است به الطاف خدای‌متعال!

دانشمند ما رو ترور کردند، توی فضای مجازی گفتند چرا می‌گید مرگ بر آمریکا! هسته‌ایمون رو جمع کردند، گفتند چرا می‌گید مرگ بر آمریکا! تحریم کردند، گفتند چرا می‌گید مرگ... جنگیدند باهامون، پولامون رو بلوکه کردند، دزدیدند، دائم توی ماهواره تحقیرمون کردند، به رهبرمون فحش دادند، سردارمون رو کشتند، برو ببین هنوز یه عده می‌گن چرا می‌گید مرگ...

زیر آفتاب پاییزی می‌شود ماند اما کنار آدم‌های رنگ و وارنگ شهری حتی نمی‌شود نفس کشید.

امان از جوانی که تازه عقلت می‌فهمد دنیا یک خبرهایی دارد و تو هم باید شناگر ماهری باشی تا خبرهای خوب را از دریای دنیا برای خودت جمع کنی و اگر کمی وِل بچرخی و بی‌فکری کنی، مدام سرت می‌خورد به در و دیوار و درب و داغان می‌شوی.

قهرمان کسی است که خودش را نمی‌بیند

می‌دیدند زیاد محبت می‌کند چون زیاد به خدا وصل است. تازه فهمیده بودند خدا باوران مهربانند و خداباوری یعنی خوش‌بختی! دین هم کلمه‌ای عربی است که فارسی‌اش یعنی امر خدا که تنها راه و روش خوش‌بختی است!

برای تو درست نکردم. به عشق آقامهدی اومدم. پختم، خوردیم. می‌خواستم مدیونش کنم که موفق شدم. ‌ مدیونت شد؟ ‌ شک نکن. آدم متفاوت، همیشه متفاوته. تشکر کردنش هم متفاوته.

عاشق که میشی، معشوق همه چیزت رو می‌گیره، حتی رنگ لباس و مدل پوششت رو! آن‌چه که او می‌خواهد تو همان می‌شوی!

آهسته از حرم بیرون می‌زنیم. نه بیرون نمی‌آییم چون کسی که مقیم حرم می‌شود دیگر دنیا برایش حرم می‌شود. این را حس می‌کنم که می‌نویسم. دنیا برای من حرم شده، هرچند که قابل این درک نیستم اما با قابلیت امام که بسنجی دیگر تعجب نمی‌کنی. راهت که بدهند، بیرونت نمی‌کنند؛ مگر خودت بخواهی که نخواهی بمانی و من دیگر خواسته‌ای ندارم جز این‌که برای همیشه مقیم بمانم!

مهدی احساس عزت می‌کرد. احساس استقلال و شخصیت. ایران باید خرج خودش بشود، نه نوکر بی‌جیره و مواجب آمریکا بشود. مهدی مرگ بر آمریکا را که می‌گفت، با غیض می‌گفت با مشت گره کرده...