بریده‌هایی از کتاب لاک سفید

تمام حکایت ما حکایت اعتنا به روح لطیف و حساس آدم‌هاست، موجودی بامعرفت و عاشق‌پیشه که همواره جویای عشق و طالب محبت است؛ موجودی که وجودش آمیخته به مهر و مهربانی است اگر با مهر و با محبت دیده شود وجودش مملو از شادی و توانمندی شده و با بی‌مهری‌ها، ضعیف و رنجور و زمین گیر می‌شود. آنچه ما انسان‌ها نیازمند دائمی آن هستیم مهرورزی است، برای بهتر زیستن باید در پی کاشتن بذر عشق و محبت باشیم باید هرچه بیشتر، مهرگستر باشیم...

باید که بیش از هرچیز دیگر مراقب دو چیز باشیم، اول زبان تند که از هر تیغی تیزتر و برنده‌تر است؛ دیگران از تیغ زبان ما در امان باشند و دوم، نگاه گزنده که بدون حرف زدن، حرف می‌زند، مراقب زبان نگاه خود باشیم که گاهی گزنده‌تر از هر چیزی است.

آن‌ها که تا چشم باز می کنند خود را در محاصره درد و رنج و ناملایمات و بی‌بهره از نعمات دنیا دیده‌اند و تمام تجربه آن‌ها از زندگی در این دنیای بزرگ، تلخی و ناکامی بوده است