بریده‌هایی از کتاب پرواز اسب سفید

مهم‌تر از اول‌شدن و برنده‌شدن، تلاش برای به سرانجام رسوندن کاره. شاید تو به نتیجهٔ دل‌خواهت نرسی؛ چون همه‌چیز دست تو نیست؛ ولی می‌تونی مطمئن باشی که تو تلاش خودتو کردی و هیچ‌وقت حسرت اینو نمی‌خوری که شاید من کوتاهی کردم، شاید من کم‌کاری کردم

کسی که پشت به خورشید می‌کنه، فقط سایهٔ خودشو می‌بینه

خدا همهٔ دعاها رو می‌شنوه و اون‌ها رو وقتی از ته دل باشن، مستجاب می‌کنه گلبرگ جان! مخصوصاً دعای کسی رو که از همه‌کس ناامید شده و جز خدا کسی رو نداره؛ ولی ماجرا اینه که گاهی دعاها تغییر شکل می‌دن. گاهی به خواب می‌رن و در وقت مناسبشون مستجاب می‌شن؛ مثل شب‌بو که سال اول گل نمی‌ده، ولی سال بعد حتماً گل می‌کنه. تو می‌تونی بعد از سال اول، ساقه رو از خاک دربیاری و پرتش کنی دور، ولی دیگه گلی هم نمی‌بینی

اندازهٔ مصیبت‌هایی که به آدم می‌رسه، به‌اندازهٔ صبرشونه. اون کسی که به آدم مصیبت رو داده، پیمونه‌ش رو می‌شناخته، دایرهٔ صبر و انتظارش رو می‌شناخته

اندازهٔ مصیبت‌هایی که به آدم می‌رسه، به‌اندازهٔ صبرشونه. اون کسی که به آدم مصیبت رو داده، پیمونه‌ش رو می‌شناخته، دایرهٔ صبر و انتظارش رو می‌شناخته. تو نمی‌تونی از زیر چتر رحمت خدا بیرون بری

آدم می‌تونه توی سختی‌ها و مشکلات، یا همه‌چیزو واگذار کنه، دست روی دست بذاره و منتظر باشه تا ببازه و همه‌چی اون‌طور که او دوست نداره، تموم بشه، یا با تلاش و پشتکار ظرفش رو بزرگ و بزرگ‌تر کنه و منتظر یه پایان خوش باشه

باید بپذیری که دنیا همیشه اون‌طور که تو دوست داری، پیش نمی‌ره. تو نمی‌تونی همه‌چیز رو اون‌طور که مایلی و دلت می‌خواد، تغییر بدی؛ چون تنها تو نیستی که بر اتفاقات دنیا مؤثری

استاد لبخندی زد و گفت که نمک همون نمک بود، ولی ظرف‌ها فرق می‌کرد. رنج‌ها و سختی‌هایی که انسان در طول زندگی‌ش با اون‌ها روبه‌رو می‌شه، مثل یه‌مشت نمکه و این روح و قدرت پذیرش انسان‌هاست که هرچی بزرگ‌تر و وسیع‌تر می‌شه، می‌تونه بار رنج و اندوه آدم رو به‌راحتی تحمل کنه.

مهم‌تر از اول‌شدن و برنده‌شدن، تلاش برای به سرانجام رسوندن کاره. شاید تو به نتیجهٔ دل‌خواهت نرسی؛ چون همه‌چیز دست تو نیست؛ ولی می‌تونی مطمئن باشی که تو تلاش خودتو کردی و هیچ‌وقت حسرت اینو نمی‌خوری که شاید من کوتاهی کردم، شاید من کم‌کاری کردم.