بریده‌هایی از کتاب ایمان بیاور

ـ خدا من خسته شدم، تو نشدی؟ نمی‌‌خوای یکم از موضعت کوتاه بیای؟ قرار نیست یکم با خودت بگی این بنده بسشه؟ ظرفیتش تکمیله؟ برای تنوعم که شده یه گوشه چشمی بهش بندازم؟

لم یک فریاد جانانه می‌‌خواهد. یک چرای از ته دل؟ نمی‌‌دانم مخاطبم کیست. خودم، تقدیر خاکستری‌‌ام یا خدایی که صابر بودنش؛ طاقتم را طاق کرده؟

«من که خوشبختی از این راه ندیدم؛ ‌ای کاش شانه‌‌های تو نشانم بدهد راهش را »

«من که خوشبختی از این راه ندیدم؛ ‌ای کاش شانه‌‌های تو نشانم بدهد راهش را »

دلم یک فریاد جانانه می‌‌خواهد. یک چرای از ته دل؟ نمی‌‌دانم مخاطبم کیست. خودم، تقدیر خاکستری‌‌ام یا خدایی که صابر بودنش؛ طاقتم را طاق کرده؟ لبخند می‌‌زنم. به این همه صبرش، لبخند می‌‌زنم و آرام می‌‌پرسم: