بریده‌هایی از کتاب دست نوشته تقدیر

«نه تو می‌مانی و نه اندوه و نه هیچ‌یک از مردم این آبادی به حباب نگران لب یک رود قسم و به کوتاهی آن لحظه که شادی گذشت غصه هم می‌گذرد آن چنان که فقط خاطره‌ای خواهد ماند غصه هم می‌گذرد به تن لحظهٔ خود جامهٔ اندوه مپوشان هرگز»