بریده‌هایی از کتاب گفت‌وگو با دیوید لینچ

زیاد به دلیل و معنای کارهایتان توجه نکنید. با کسی هم درباره‌ی آن صحبت نکنید زیرا درصورتی‌که پای عقل را به میان آورید همه‌چیز آن‌قدر ترسناک می‌شود که دیگر به خود اجازه نخواهید داد آزادانه پیش روید و با واقعت درونی‌تان مواجه شوید

بهترین چیز در زندگی انسان عمق‌بخشیدن به آگاهی خود از راه کنجکاوی است و رسیدن به درکی که نه فقط از شایعات و شنیده‌ها حاصل شده است بلکه درکی که با تلاش به دست می‌آید. از نظر من خوشبختی با آگاهی تضمین می‌شود.»

ایده‌ها مواهب زندگی هستند و اگر شما حتا به‌طور کامل درکی از آن‌ها ندارید ولی به آن‌ها پایبند بمانید در جای مناسب اثر مناسب هر یک را خواهید دید.

شما ترس‌هاتان را پنهان می‌کنید زیرا وقتی این ترس‌ها سراغ شما بیایند تازه متوجه می‌شوید که از مدت‌ها قبل اسیر آن‌ها بوده‌اید. ترس‌ها با شما به زبان واقعیت صحبت نمی‌کنند. بیشتر به رویا شباهت دارند. شما نمی‌توانید واقعیتی ملموس از آن‌ها برداشت کنید. ترس‌ها را صرفاً باید تفسیر کرد. اگر درباره‌ی یک تکه گوشت در حال گندیدن حرف بزنید، چه کسی به حرف شما گوش می‌دهد؟ اما اگر آن را در یک چیدمان چند وجهی و احتمالاً هنری قرار دهید، آن‌گاه صدای تعریف و تمجید همه بلند می‌شود. به‌هرحال تا زمانی که مردم ماهیت آن را نفهمیده‌اند می‌توانید آن را به‌عنوان یک پدیده‌ی زیبا ارائه دهید اما مادامی که مفهوم آن برای دیگران روشن شد دیگر کسی به آن توجه نمی‌کند، وقتی نام آن اعلام شد دیگر کسی از زیبایی سخن نمی‌گوید.