بریده‌هایی از کتاب خانواده ای نه چندان خوشبخت

هیچ‌کس همه‌چیز را به دیگری نمی‌گوید.

باید قبول کرد که دنیا بدون برخی آدم‌ها جای قشنگ‌تری است.

دیگه به هیچکی نمی‌تونی اعتماد کنی؛ می‌تونی؟

«داشتنِ پول زیاد هم گاهی معضله.»

هیچ‌وقت نمی‌شه از چیزی مطمئن بود؛ نه؟

وقتی چیزی فکرش را مشغول می‌کرد، تا آن را نمی‌فهمید، رهایش نمی‌کرد.

همهٔ خانواده‌های خوشبخت شبیه هم هستند؛ اما شکل بدبختیِ هر خانواده‌ای، مختص خودِ او و منحصربه‌فرد است... لئو تولستوی

گاهی مهربان و گاهی بامزه بود، اما وقتی‌که مشکلی پیش می‌آمد یا تنشی وجود داشت، بلافاصله غیبش می‌زد! نه‌اینکه جایی برود، بلکه در خودش پنهان می‌شد؛ از هر موقعیتی فاصله می‌گرفت و پووووف... ناپدید می‌شد! هیچ‌وقت حامی آن‌ها نبود

«پولدارها هیچ‌وقت فکر نمی‌کنن که به‌اندازهٔ کافی دارن... همیشه بیشتر می‌خوان.»

هضم این خبر تلخ برای او سخت بود. قبلاً کسی را نمی‌شناخت که به قتل رسیده باشد. انگار همیشه این اخبار درمورد غریبه‌ها پخش می‌شود.

همهٔ خانواده‌های خوشبخت شبیه هم هستند؛ اما شکل بدبختیِ هر خانواده‌ای، مختص خودِ او و منحصربه‌فرد است...

همهٔ خانواده‌های خوشبخت شبیه هم هستند؛ اما شکل بدبختیِ هر خانواده‌ای، مختص خودِ او و منحصربه‌فرد است...

روابط و الگوهای رفتاری از همان کودکی در وجود همه نهادینه می‌شود.