بریده‌هایی از کتاب گلجان، گلی در جام

«کسانی که به دنبال حقیقت باشند مشکلات دیگران مشکلات خود آنهاست حتی اگر در برطرف کردن این مشکلات جانشان را از دست بدهند...»

کسی که می‌نویسد، یعنی حرفی برای گفتن دارد و البته کسی می‌نویسد که گوش شنوایی برای حرف‌هایش نیست و این می‌شود که به کاغذ و قلم پناه می‌برد

«کسانی که به دنبال حقیقت باشند مشکلات دیگران مشکلات خود آنهاست حتی اگر در برطرف کردن این مشکلات جانشان را از دست بدهند...»

حسادت، زاینده گناهان دیگر است.

ساعت بزرگ روسی بر روی دیوار بود. ظرف‌های میوه روی میز و بساط چایی هم بر

تقدیم به همه مادربزرگان که یاد و خاطره ها را با سخنان شیرینشان برایمان زنده نگاه می دارند

یکی از آن دو نفر اجیر شده، سرش را نزدیک گوش امیرخان برد و گفت: سر بریده سخن ندارد. هر دو تایشان را خلاص کنیم خاطر جمع. شاهدی هم باقی نمی‌ماند.

سال‌رحمان به سایه گیم. دستار سفیدش، صورت و بدن را پوشانده بود بسان کفنی. دستار را از صورتش کنار زدند. انگار که از فرط خستگی به خواب عمیقی فرو رفته بود.

- خدا را شکر. سال دین محمد هم قوم و خویش هست هم جوان و رشید و هم اهل کار و سر به صلاح. زر بی‌بی حرف‌های گلجان را یک کلاغ چهل کلاغ کرد و به نبات رساند. - بخدا تا طلاقش را نگیرم...

آدمی اگر اخلاق داشته باشد در میان هر مردمی که باشد او را از خود می‌پندارند هر چند غریب باشد.

حسادت، زاینده گناهان دیگر است. آتشی هست که اگر بر جان بیفتد می‌سوزاند و راه را برای دروغ، غیبت، تهمت و ده‌ها گناه دیگر باز می‌کند