بریده‌هایی از کتاب ملت عشق

عشق نوعی تولد است. اگر بین بعد و قبل از عشق تفاوتی وجود نداشته باشد، برای آن است که به قدر کافی دوست نداشته‌ایم. اگر کسی را دوست داشته باشی، با ارزش‌ترین کاری که می‌توانی برای او بکنی تغییر است. آنقدر باید تغییر کنی، که دیگر تو، تو نباشی

خداوند به بنده‌اش باری نمی‌دهد که توان حمل‌کردن آن را نداشته باشد.

«هرگز ناامید نشو. حتی اگر تمامی درها به رویت بسته شوند. او در نهایت، دری مخفی به رویت باز خواهد کرد. پس شکرگزار باش.

قانون ششم عشق: «بیشتر مشکلات دنیا ریشه در اشتباهات زبانی و کج فهمی‌ها دارد. به کلمات توجه نکنید. در قلمرو عشق، زبان حکم نمی‌کند. عاشق بی‌زبان است.»

«دنیا مثل کوه است. هر فریادی بزنی، همان‌طور صدایت را منعکس می‌کند. اگر از دهانت سخن خوب و نیک خارج شود، سخن خیر منعکس می‌شود و اگر بدی و شر گویی، تو هم شر و بدی خواهی شنید. این جهان کوه است و فعل ما ندا، سوی ما آید نداها را صدا.»

«اگر در این دنیا گوشه عزلت برگزینی، تنها انعکاس صدای خود خواهی شد و به کشف حقیقت پی نخواهی برد. از این‌رو خود را تنها در آینه انسانی دیگر می‌توانی به کمال برسانی!»

عاشق رانده می‌شود و نمی‌راند. عاشق آزار می‌بیند و آزار نمی‌دهد. عاشق که شدی میفهمی. عاشق که شدی قلبت به کیسه‌ای مخملی تبدیل می‌شود که درونش گلوله‌های ابریشمی است. تو با این دل نازک، نمی‌توانی کسی را بیازاری.